Just a Chance (Aces Band Series #1)

Chapter 9

Hindi naman ako nananaginip 'di ba?

Napakurap-kurap pa ako at sinampal-sampal ang sarili at bala panaginip lang ito. Hindi pa rin ako makapaniwala sa sinabi niya. Talaga bang si Ian 'tong kaharap ko? Baka ilusyon ko lang 'to eh.

Narinig ko ang mahina niyang tawa kaya tumingala ako sa kaniya dahil mas mataas siya sa akin. He's staring at me with so much amusement. Alam kong alam niya na hindi ako makapaniwala sa sinabi niya.

"Tama ba 'yong narinig ko o guni-guni ko lang 'yon?" Napakamot ako sa ulo ko at parang tanga siyang tinitingnan.

"Tss, it's true. You really can't believe huh?" He smiked at me. I stared at his red lips.

Agad siyang umiwas at doon ako napabalik sa ulirat. Masyado ko na siyang pinagnanasaan.

"Kumain ka na lang nga diyan." Sabi niya at hinila ang isang upuan papunta sa tabi ng upuan ko. Umupo siya doon at kumain ng muffins.

Hinarap niya rin sa kaniya ang laptop ko at sinimulan niya ang pagbabasa sa niresearch ko. Ako naman ay nakatulala pa rin habang nakasunod lang ang tingin sa mga ginagawa niya. Talagang hindi ako makapaniwala.

It's like a dream come true, na kapag nangyari na ay parang hindi pa nagsisink-in sa'yo na nagkatotoo nga ito. 'Yong parang, noon ay pinapangarap mo lamang ito at ngayon ay nasa harapan mo na. Iniisip mo pa nga na baka nananaginip ka na naman, dahil hindi mo inaakalang mangyayari talaga ito.

I can't deny that I've been dreaming over him, and I always make fake scenarios in my head that I'm with him. I imagine that we are having a date, we are watching movies and having fun, he would come with to go shopping and also I imagine waking up and seeing him cooking at our kitchen while only wearing an apron and nothing on top, 'cause he's cooking for me as his gorgeous wife.

Imagining things are the ones that only makes me happy. In that way I could feel and do the things I like, it's like a chance for me to finally live in something I really want. It's the only thing where I could be with him, 'cause he doesn't want me. Even though those were all fake, it never failed to make my heart beat because of happiness.

Kaya nga ngayon ay para akong tanga na hindi makapaniwala, dahil talagang noon pa man ay akala ko wala nang pag-asang mangyari 'to.

"Hey!" Napatalon ako at napahawak sa dibdib ko nang marinig ko ang tawag ni Ian. "I already call you three times, buy you're just staring at me. Am I that handsome?" The side of his lips rose up.

"What?" My brows furrowed.

"Psh, you really admire me." He chuckled. "Come here, don't you want to eat my muffins? Isa pa lang nakain mo," kinuha niya ang tray ng muffins at hinarap sa akin.

"Ahh, kukuha naman ako. I just still can't believe with what you've said." I sat on my chair beside him.

"We're friends now. Okay?" He smiled. Mas lalo siyang gumwapo dahil ngumiti siya, ngayon ko lang siya nakitang ganito.

"Yes! Of course we are. Hindi ko talaga 'yan tatanggihan." Sabay kaming natawa sa sinabi ko.

"Kumain ka na lang muna at nang matapos na natin ang report, so that we could have time later to watch movies." sabi nito habang nakatuon na ang tingin sa laptop ko.

Lumevel-up na nga talaga siya. Kung noon ako pa ang nag-aaya sa kaniya pagkatapos ay tatanggihan naman niya, ngayon siya na ang nag-aaya. Nagbabago nga talaga ang tao sa bawat pag-ikot ng mundo.

Talagang binilisan ko ang pagkain dahil masyado akong na-excite na manood ng movies kasama siya. Dapat matapos ko kaagad ang report para mas mahaba ang oras na makasama ko siya. Before lunch dapat matapos na 'to para whole afternoon kaming manonood ng movies.