Just a Chance (Aces Band Series #1)

Chapter 29

It's been one and a half month since I resigned as a flight attendant and now I'm already contented with my life as a head architect on our company.

Nanghihinayang pa rin ako ng kaunti dahil masaya na ako sa unang trabaho ko eh, pangarap ko 'yon, pero mas pipiliin ko pa rin ang katahimikan kaysa sa sariling kasiyahan kaya ayos na ako sa trabaho ko ngayon.

Minsan na lang din ako umuuwi sa bahay namin ni Ian. Madalas na akong nananatili sa unit ko para wala nang gulo. Sawa na ako sa pakikinig sa mga matatalas na salita ni Ian.

Habang maaga pa lang sinasanay ko na ang sarili ko na wala siya. Ngayon pa lang sinisimulan ko nang humakbang paabante at iwasan na si Ian na wala namang dinala kundi pighati sa puso ko.

I know this will take a long time before I can finally forget him and free my heart that's why I'm taking one step at a time to make a change for myself. Kahit maliliit na hakbang lang muna, alam ko naman kasi na hindi ito magiging madali lalo na at mahal na mahal ko eh. Basta alam ko, kapag tuluyan ko nang matanggap ang lahat, ibig sabihin tapos na rin kami, I'll finally set him free because that's what he really want in the first place.

Napatigil lamang ako sa pag-iisip nang may kumatok sa pinto ng office ko. Kung hindi pa siguro dumating ang kung sino man na ito, nalunod na ako sa mga iniisip ko at wala akong matatapos na trabaho.

Pinapasok ko ito at pinapunta sa harapan ng table ko.

"Good afternoon Ma'am Velasquez." Isa sa mga kasama ko sa team ang pumasok.

"Good afternoon Vince." I smiled at him.

"Here is the report that you're asking po about the construction in Pasay." Nilapag niya ang mga papeles na hiningi ko sa kaniya.

"Sige, salamat ha." Napatingin ako sa relo ko. "Break time muna kayo, I know everyone is stressed now kaya kumain muna kayo ng meryenda sa labas bago bumalik ulit sa trabaho. Your health matters more than your works. Sabihan mo na lang ang iba mong mga kasama."

"Yes po ma'am. Salamat po." Nagbow pa muna siya bago lumabas ng office ko.

Mahalaga na kapag isa ka sa mga nakakataas at marami ang tumitingala sa'yo, dapat marunong kang magpangalumbaba. Not because you have more power than them, you will act like someone superior already. You should also care about your employees so that they will also be encouraged to work well.

Lumabas na rin muna ako ng office ko para bumili ng kape sa convenience store sa harapan lang mismo ng company namin. May secretary naman ako, pero bakit ko pa iuutos dito kung kaya ko naman, wala naman akong sakit at hindi rin ako disabled para iasa lang ang sarili sa ibang tao.

Binigyan mo na nga ng trabaho ang tao aabalahin mo pa lalo. Palaging tandaan na kailangan din nating pahalagahan ang mga taong nasa paligid natin, hindi para maging gano'n din sila sa atin kundi dahil nirerespeto mo sila bilang isang tao, bilang isang kapatid. Not because we have different positions when it comes to work, we are already higher than anyone else, we are all equal remember that.

"Everyone!" Pumalakpak ako pagkalabas ko ng office ko kaya napatingin sa akin ang mga empleyado na naabutan kong abala sa kaniya-kaniyang mga trabaho.

"Good afternoon Miss Velasquez." Tumayo sila at nagbow kaya nagbow din ako sa kanilang lahat.

"Good afternoon din. I know everyone is busy with their work lately, we all deserve a short break so go on buy some snacks first, you all deserve to take a rest and free your mind for a while because of all of your hard works."

"Yey!" Lumakas ang ingay sa floor namin. "Thank you Miss Velasquez."

"Sige na go na."

Umalis ma silang lahat kaya sumunod na rin ako sa kanila kasama ang secretary ko. Mabuti na lang at dalawa ang elevator kaya hindi kami nagsiksikan lahat. Pagkadating namin sa labas iba-iba ang mga pinuntahan namin pero ako sa harap lang na convenience store dahil kape lang naman ang bibilhin ko.