Be with You

Chapter thirty two

"You need to hear him out first, Lavin." Jacob said. Medyo nagulat sila ng makita kaming dalawa ni Stacey sa labas. Sinabihan ko silang dalawa kung anong nangyari. The twins is studying so I didn't bother to called them.

"I was fuming mad at them they literally do it in front of me, again." naiirita kong sabi. Bumuntong hininga si Je.

"Maybe you should talk about it when he's sober?" Je said. Umiling lang ako at ininom ang tubig. Habang nag-uusap kami ay biglang nabasag ang basong hawak ni Stacey. Napatingin tuloy kami sa kaniya. Nanginig ang mga kamay niya habang hawak ang cellphone at tumingin sa akin.

Kumalabog ka agad ang dibdib ko sa tingin pa lang niya.

"Are you okay? Your hands are shaky." Jacob said. Umiling si Stacey. Tumayo ako sa kinauupuan ko at pinuntahan siya.

"Anong nangyari Ciy?" Kinakabahan kong sabi. Pinakita niya ang hawak na cellphone sa akin.

Sofia: Daile's in the hospital!

Nalaglag ang panga ko sa nabasa.

"Je... Daile's in the hospital.... what should I do?" nanginig kong sabi. Nanlaki ang mata niya.

"W-what?" pinakita ko sa kanya 'yong cellphone.

"Tell me this isn't true right?" I asked.

"No, there's a news on it that someone's got accident and it was his car." Jacob said and hand me his Ipad. Totoo nga it was his Porsche car! Nakita ko kaagad kung saan siya hospital dinala kaya dali-dali akong tumayo.

"Sasama ako." tumayo din si Stacey. Tumango silang Je mabilis kaming lumabas at pumasok na sasakyan ni Stacey. Mabilis ang pag da-drive ni Stacey kaya walang isang oras dumating kami sa hospital. Pumunta kaagad ako sa nurse at nagtanong kung asan siya dinala. Sinabi ng nurse na nasa Emergency room siya.

Habang papalapit kami sa Emergency room ay mabilis ang tibok ng puso ko. Nakita kong hindi makapali si Ella ng makita niya ako ay isang sampal ang ginawad niya.

"This is all your fucking fault!" yumuko ang ulo ng kaonti.

"If you just fucking listen to him and hear him he wouldn't be here!" sigaw niya. Hindi parin ako makasagot.

Dahil totoo naman... kung sana pinakinggan ko siya hindi siya ma-aksidente.

Pero bakit ako laging may kasalanan? Ako lagi ang mali? Hindi ba pwede ako naman ang intindihin nila? Pakinggan naman? Kasi gustong gusto ko ako naman ang intindihin at pakinggan. Dahil nakakapagod ng umintindi.

"For fuck sake Plavin, I'm a married woman! All these years you've been overthinking about this?! I need him that time because I have a problem with my husband. And he was drinking all day because you left him without informing him you're going to leave. He was looking for you at that time. That's so disrespectful, Plavin." medyo kalmado niyang sabi.