Be with You

Chapter twenty three

"Kumain ka na?" tanong ni Stacey pagkapasok niya. Umiling ako at sinandal ang likod sa headrest. I'm so busy this past few days... I have operation left and right and I barely slept these days.

"Not yet, bring me some food please..." I said while closing my eyes.

After that interaction, I drained myself to work and never think about it again. I know there's a chance I'll see him again but I'll promise myself not to be affected. I told Stacey about what happened but she wasn't shocked.

"Natutulog ka pa ba?" sarkastikong tanong niya. I opened my eyes at napamasahe sa sentido.

"Shut up please." I rolled my eyes and fix my things. Pagkatapos ng trabaho ko ay dumeritso na kami pauwi. Nag take out lang kami ng food at sa bahay nalang kumakain. 

"Ano plano mo ngayon?" napatigil ako sa pagsubo ng kanin ng bigla niya akong tinanong.

"Anong plano? Ikaw anong plano mo?" pabalik kong tanon sa kaniya.

"Dahil nagkita na kayo ulit... alam kong hindi ka na titigilan non." seryosong sabi niya. Alam ko kung sino ang pinahihiwatig niya kaya napairap ako. 

"Wala akong pakialam." mabilis na sabi ko at nagpatuloy sa pagkain. 

"Ah, sos." tukso niya. Sinamaan ko siya ng tingin at tinapos ang pagkain. Nagpaalam na ako sa kaniya na aakyat na ako sa kwarto ko. Pagkatapos kong maglinis ng katawan ay humiga ako diretso dahil pagod ako sa araw na 'to.

I massaged my head when my alarm clocks ring. I off it and clean my bed. Naligo na ako at nagbihis para makapagumagahan. I wear white trousers pants and beige polo and flat sandals. I didn't put too much makeup on my face and I let my long hair down.

Pagkababa ko nakita ko siStacey na naka uniform na at kumakain. Nag angat siya ng tingin sa 'kin at ngumiti.

"Kain ka na, doc." she teased. Umupo na ako at kinuha ang paboritong kape ko.

"What time do you go to your work?" I asked. Kumuha ako ng kanin at hotdog, masaya ako dahil nandiyan siya para alagaan ako. Kasi noong wala siya halos makalimutan ko ng kumain ng umaga dahil sa pagod. Minsan nami-miss kong may mag alaga sa akin araw-araw pero natutunan ko din alagaan ang sarili ko kahit wala na akong magulang. 

Minsan naiingit ako sa iba dahil kasama pa nila ang mga magulang nila. Sa tuwing may makikita akong pamilya hindi ko mapigilan maiingit dahil nandiyan pa din ang mga magulang nila, kasama pa. 

It reminds me of the emptiness inside me and how incomplete am I. The feeling of having your family is the most precious thing ever in your life. That's why treasured your family always. Love them wholeheartedly. Even so how bad are they, even they opposed our decision. Don't ever leave your family when they needed you... stay by their side no matter what worst is that.

After we ate and had some little chats, we bid goodbye to each other. And now back to work. Je isn't here because she's on leave for 2 weeks trip with her and his husband.