CHAOS

CHAPTER 31

Chapter thirty-one

For years I've been trying to escape from my difficulties and problems in life, and then I just realized that there is no escape from any difficulties. None. They have to be faced and fought. And also, I had enough of hiding and running. I want to face this god-damned chaos that have been chasing me for a long time. Tonight, everything will fall into its place.

"I'm going in. Wait for my signal." Pag kausap ko sa aking mga Kasama gamit ang earpiece.

This is a critical move for me but I have no choice I'm going to do it for my mom. Ngayon alam kong nasa maayos na kalagayan ang mga lalaki pati na sina Cloud ay tila naging magaan ang buhat-buhat Kong mga problema.

Napatingin ako sa kabuoan ng lugar. It's been ten years since I've been in this place. Ten long years. Habang tahimik akong nag lalakad papasok sa malaking mansyon ay di ko mapigilang mapangite ng mapait dahil sa unti-unting pagbalik ng mga memorya sa aking isipan.

This place witnessed everything I've been through in that man's filthy hands. Nasaksihan ng bawat sulok ng Lugar na ito kung paanong lumapat sa aking katawan ang iba't ibang uri ng pananakit. Saksi ang Lugar na ito sa araw-araw Kong pag iyak at pag hingi ng tulong. This place is the exact description of hell for me, with Zain Huang as Satan.

Agad akong tumakbo patungo sa nakabukas na pinto nang may makita akong paparating. Tahimik akong nag hintay sa pag daan ng Isa sa mga tauhan ni Huang. Nang makatalikod ito sa aking gawi ay agad kong isinaksak ang kutsilyong aking hawak sa baton nito. Hinila ko ang katawan ng lalaki papasok sa kwarto at muling nag patuloy sa pagpasok.

"Execute plan A." I commanded.

Gaya ng sa Plano ay narinig ko ang sunod-sunod na pag putok ng baril sa labas ng mansyon, kasunod nun ay ang agarang pag labas ng mga tauhan ni Huang. Bahagya nalamang akong natawa sa kanilang kabobohan bago tumuloy sa pag pasok.

Dahil sa abandonado na Ang mansyong ito ay Hindi na naging mahirap para sa akin ang mag pasikot-sikot pa. Agad Kong narating ang malawak na living area. Mayroong silya sa gitna kung saan naka upo ang taong kinamumuhian ko.

"Princess! I knew you'll come." Agad na umakyat sa aking ulo ang lahat ng aking dugo.

Napupuno ng Galit at puot ang aking puso at isipan. Buong akala ko'y magaling na Ang sugat na nasa aking puso, ngunit Hindi pa pala. Mas Lalo lamang lumaki ang hiwa nito at lalong dumugo. Hindi ko mawari kung bakit kaylangang ako pa ang malagay sa ganitong sitwasyon.

"Where's my mom?" Malamig na tanong ko ngunit ang demonyo ay tumawa lang.

"Instead of you mommy, why don't you look for your so called friends?" Agad na nanglaki ang aking mga mata.

"What the heck are you saying? They have nothing to do here! Take me instead and leave them alone!" Mariing saad ko sa kanya na tinawanan lamang nya.

No! This can't be. I left them protected in the house.

"Bring them in." Agad na nanginig ang aking kalamnan nang makita ko ang itsura nila habang hila-hila ng mga lalaki at may Tali sa kamay.

They all looked mess. Kitang-kita sa Mukha nilang lahat ang pagod at sakit ng katawan, blood is everywhere in their bodies and faces. Mas Lalo naman akong na guilty nang makita ko ang itsura ni Tyron. He was supposed to be resting. Agad Kong naikuyim ang aking kamao nang makita ko kung gaanong ka tindi ang pagdurugo ng kanyang sugat.

Lahat ng ito ay kasalanan ko! Kung sana sa simula palamang ay pinalayo ko na silang lahat at hinarao itong mag isa, sana Hindi na sila nalavay pa sa ganitong kalagayan.

I've decided to give my all. Gagawin ko ang lahat para lang mailabas sila dito ng buhay kahit na Ang kapalit pa nito ay ang sarili Kong kasiyahan at kalayaan.