CHAOS

CHAPTER 42

Chapter Forty-two

"Yes Daya, I'm on the site now." Saad ko matapos Kong sagutin ang tawag galing Kay Daya.

Marami pa syang sinabi bago natapos ang tawag.

"Magandang Umaga po." Tanging tango lamang ang aking naigagawad sa mga trabahanteng aking nadadaanan habang tinatahak ko ang daan patungo sa office ni Dylan.

Bakit ba kasi dito pa nya napailing mag tayo ng office eh Meron namang malapad na space sa harap. Talagang dito pa nya napili sa likod tumayo ng office. Nakakabanas!

Tumawag Kasi si Daya sa akin at mayroon daw akong kaylangan na permahan. I told her to just bring it to me pero masyadong hectic ang kanyang schedule dahil sya ang pinahawak ko sa lahat ng projects na Meron ang kompanya. Na awa naman ako sa kanya kaya ako na mismo ang nag tungo dito sa site na talaga namang pinag sisihan ko.

Nang matanaw ko na ang lecheng opisina ni Dylan ay muntik pa akong na dapa dahil sa maliit na tipak ng batong aking naapakan, Buti nalang ay nakakapit ako sa isang bakal na sana ay Hindi ko nalang ginawa.

"Ayos lang ho ba kayo, Ma'am?" Tanong sa akin ng isang trabahanteng naka patong sa itaas ng bakal.

"I'm fine. Don't worry." Bumalik naman ito sa kanyang ginagawa matapos akong balaang mag ingat sa daan dahil masyado raw matarik ang daan.

Saglit akong humugot ng isang malalim na hininga bago muling binalingan ang aking kamay.

Ramdam ko ang hapdi sa aking palad at ang bahagyang pamamasa nito, tangina! Wag mo sabihing dumugo nanaman ang lecheng sugat ko? Nag lakad na Muna ako palapit sa opisina ni Dylan bago tinanggal ang aking gloves.

"Shit! Kelan ka kaya gagaling? Eh lagi ka nalang na didisgraya." Inis na tanong Ko sa aking sugat nang makitang dumurogo nanaman iyon. Nagpahinga nalang ako ng malalim at napanguso.

Akmang ibabalik ko na ang pagkakasuot ko ng gloves nang biglang bumukas ang pinto ni Dylan. He's standing tall, meters away from me.  He looked at me directly bago nya naibaling ang kanyang paningin sa aking dumurogong kamay. His brow arched when I suddenly hide my hand behind me.

He walked towards me. "Let's go to your office I need to sign some papers according to Daya." Yun lang ang tanging nasabi ko. Nagulat naman ako nang bigla nyang hinablot ang nakatago Kong kamay.

"Your bleeding." His voice sounds concern. Hindi ko alam kung tama ba ang aking pag kakarinig o sadyang pinag lalaruan lang ako ng aking imahinasyon.

"I can manage. It's no- ano ba? Bitawan mo nga Yung kamay ko!" Pag mamaktol ko pa habang sapilitang inaagaw ang aking kamay mula sa kanyang pagkakahawak habang hila-hila ako papasok sa kanyang opisina.

Wala na akong nagawa nang paupoin nya ako sa silyang nasa harap ng kanyang lamesa. Saglit nya akong iniwan at may kinuha sa kung saan. Pag balik nya ay may Dala na syang first aid kit. umupo sya sa silyang kaharap ko bago nya muling kinuha ang aking kamay. He removed the gauze na Ngayon ay nababalot na ng dugo.

He intently looked at my wound and sighed. Now this scene brings back memories. Mapait akong natawa, I remembered him treating my wounded foot back then, nakakatawang dahil doon, naging malapit kami sa isa't Isa.

"Can you refrain yourself from getting hurt?" Na gulat naman ako sa aking narinig. "Don't get hurt again." I am out of words. I don't know what to say. I just remained looking at him.

Hindi ko mapigilang maging emosyonal habang nakatingin sa kamay naming magkahawak. Damn! This things that he's doing really brings back memories. Wala was sariling napatingala ako upang pigilan ang luhang nag babadyang tumulo.