CHAOS

CHAPTER 44

Chapter Forty-four

Sa kabila ng masakit Kong katawan ay pinilit Kong abutin ang nag iingay kong cellphone. I took a deep breath and cleared my throat before answering the phone.

"Yes Daya, what do you need?" Tanong ko at napabaling ang tingin sa balcony ng aking kwarto.

It's afternoon already. I remembered I slept around 2 am ang ikli naman ata ng tulog ko para sa taong may sakit. My head still feels heavy and all my body parts are aching nakakainis, ang Dami ko nang problema nilagnat pa ako. What a perfect time.

"Ah Miss Z, are you okay?" Alalang tanong ni Daya.

Do I really sound that bad? I cleared my throat once more before speaking again.

"I'm fine, Daya just tell me what do you need." Muling saad ko.

"Ah young miss, I don't know if this is the right time for me to tell you this pero nagkaroon po kasi ng konteng aksedente sa Construction site." Mariin akong napapikit at napamasahe sa aking sintido. Another problem damnit!

"Why? What the hell happened?" Kahit ayaw man ng katawan Kong tumayo mula sa kama ay Wala parin akong nagawa. I need to be there. I need to solve this damn problem before things gets worse.

"Aksedente po kasing na hulog ang isang trabahador mula sa scaffolding. Na dala naman na po sya sa hospital at hinintay nalang ang kinalabasan ng pag examine ng doctor." Paliwanag pa ni Daya. Hopefully he's okay.

"Which Hospital?" Tanong ko na agad naman nyang sinagot.

After an hour ay tinatahak ko na ang daan patungo sa kwarto ng trabahador. Muntik pa akong di Maka alis ng Bahay dahil ayaw akong paalisin ni Ava dahil nga Hindi pa ako lubosang magaling. I told her that it's just a flu at Hindi naman ako mamatay pero parang Wala lang syang narinig at sinabing kung aalis man ako ay kaylangan ko syang isama kaya naman Wala na akong nagawa kundi isama nalamang sya.

Ava's really the death of me. Napakatigas ng kanyang ulo na miski ako ay Hindi nya kinatatakutan. Napailing nalamang ako nang mabalingan ko sya ng tingin.

Agad naman akong napahinto sa akmang pag lapit sa kwarto ng trabahador nang makita ko si Dylan na naka tayo sa harap ng pinto habang may kausap sa telephono.

Napag desisyonan ko na sanang tahimik lang na mag lakad para Hindi na nya ako ma pansin nang bigla-bigla nalamang syang binati ni Ava dahilan upang mapatingin sya sa aming gawi. No scratch that, he's directly looking at me for goodness sake!

"Hi Engineer!" Mahina nalamang akong napamura bago tinignan ng masama si Ava. How can this girl be annoying and irritating at the same time? Her special talent is really to give me a headache.

"Yes Maddy, I'll call you later." Napayuko ako at mapait na natawa dahil sa narinig nang tuloyan na kaming makalapit sa kanya.

Ito naman Yung gusto ko ah, Yung maging masaya sya na Wala ako. Yung makahanap na sya ng iba pero bakit parang unti-unti namang atang sinasampal ng harap-harapan sa akin ng Tadhana. Ang sakit ha!

"Miss Cruz are you okay?" Pigil ang hiningang iniangat ko ang aking ulo at tinignan sya. I smiled at him but I am certain that my smile is surely fake.

"Sinasabi ko naman sayong wag ka na munang tumuloy young Miss eh. Hindi ka pa-" pinanlakihan ko ng mata si Ava to stop him from talking Buti nalamang at agad naman nyang nakuha ang ibig Kong sabihin.

"I'm fine." Simpleng sagot ko not minding Ava's thoughts. "Where's my secretary?" Baling ko Kay Dylan na taman lang nakatingin sa akin.

"She's inside, the doctor's inside too."  Tumango lang ako at walang sabi-sabing pinihit ang serandura at itulak ang pinto pabukas. Agad namang sumunod si Dylan sa pag pasok.