The Torpe Lovers (Under Revision)

Chapter 26. "Where's the Good In Goodbye?"

(Arjay's POV)

Nagplaplay ang kanta ng paborito kong banda na "The Script" sa Amplifier habang nagmumuni-muni ako at nakatingin sa bintana.

All the things that we've lost
Breaking up comes at a cost
I know I'll miss this mistake
Every word I try to choose
Either way I'm gonna lose
Can't take the ache from heartbreak

Oh, but as you walk away
You don't hear me say

Where's the "good" in "goodbye"?
Where's the "nice" in "nice try"?
Where's the "us" in "trust" gone?
Where's the "soul" in "soldier on"?
Now I'm the "low" in "lonely"
'Cause I don't own you only
I can take this mistake
But I can't take the ache from heartbreak
No, I can't take the ache from heartbreak

No matter how it falls apart
There's an "art" in breaking hearts
But there's no fair in farewell, no
And when I see you in the street
I pray to God you don't see
The silent "hell" in "I wish you well."

Oh, but as you walk away
You don't hear me say

Where's the "good" in "goodbye"?
Where's the "nice" in "nice try"?
Where's the "us" in "trust" gone?
Where's the "soul" in "soldier on"?
Now I'm the "low" in "lonely"
'Cause I don't own you only
I can take this mistake
But I can't take the ache from heartbreak
No, I can't take the ache from heartbreak
I can't take the ache from heartbreak
(take the ache, take the ache)
I can't take the ache from heartbreak
(take the ache, take the ache)
No I can't take the ache from heartbreak
(take the ache, take the ache)
(can't take the ache from heartbreak)

6 years have passed. Hanggang ngayon, wala pa rin akong balita tungkol sa kanya. Hindi ko rin siya makausap sa Skype dahil lagi syang offline pati na rin sa Facebook. Ni hindi man lamang niya maisipang itext ako o kaya'y mag-email sa akin. Ano na nga kaya talaga ang nangyari sa kanya?

Tama nga ang sabi ng iba. Tama sila na palaging may kasunod na kalungkutan ang kasiyahan.
Parang kahapon lamang, masayang-masaya kami, walang iniisip na problema at maligayang magkasama. Pero bakit ganun? Bakit bigla niya akong iniwan? Bakit hindi niya sa akin ipinaalam kung saan sya pumunta at kung anong nangyari sa kanya?

At ngayon, isa na akong Architect. Isang kilalang Architect. Buo pa rin ang aming banda at lahat kami sa grupo'y may kanya-kanya nang trabaho. Si Clyde, ngayo'y isa ng Civil Engineer at kasalukiyang nasa California. Si Bryan at Randel naman, parehong Software Engineer sa pinakasikat na company sa Pilipinas at si Andrew, nasa Singapore, isa nang Mechanical Engineer. Nakakatuwa ang kinahantungan namin ngayon. Pare-pareho na kaming mga Engineers, magkakaiba lang sa aspeto. Siya nga pala, kung hindi niyo pa alam, si Eunice at si Bryan na ngayon, actually engaged na sila at next year na ang kasal nila.

"Hon, may tumawag nga pala kanina," sabi ni Dianne sabay yakap sa akin.

"Sino daw?" tanong ko.

"Si Christine."

Bigla akong napahinto sa pag-inom ng kape.

"Si Christine Shoaf. Tinatanong niya kung nasan ka daw. "

"Anong sinagot mo?"

"Sabi ko nandito tayo sa Hokkaidō, Japan, magkasama."

Hindi na lamang ako nagsalita. Anim na taon na ang lumipas nang hindi ko man lang narinig ang maganda niyang tinig, hindi nasulyapan ang maganda niyang mukha at labis akong nalungkot at nagkasala. At ngayon... Ngayong tumawag na siya at hinahanap ako, labis akong naguguluhan. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil nalaman kong buhay pa sya at hindi pinabayaan ng Diyos o mainis dahil ngayon lamang siya nagparamdam. At the same time, naiinis rin ako sa sarili ko. Bakit ko nga ba siya pinakawalan? Bakit hindi ko siya hinanap noon pa man? Bakit... Bakit hindi ako nakapaghintay?

Babalik siya kung kelan nakilala ko na si Dianne. Si Dianne na nagmamahal sa akin na napatunayan kong si Anonymouslover_12.

Bakit Chinchin? Bakit huli ka nang dumating? Bakit nalimutan mo ako ng anim na taon? Bakit kaagad ako bumitaw?

Tinanggal na ni Dianne ang kanyang kamay sa pagkakayakap sa akin.

"Hon, alam kong 4 months pa lang tayo, pero sa 4 months na pinagsamahan natin, labis agad kitang nakilala. Alam ko kung nagsisinungaling ka, may tinatago o kaya nama'y nalulungkot nang hindi sakin ipinapahalata. Ngayon, may gusto lang akong tanungin. Mahal mo pa rin ba si Christine?"

Hindi ko alam kung sasagot ba ako o hindi.

Biglang nag-ring ang Cellphone ko na nasa bulsa ni Dianne.

"Tumatawag yung boss mo," sabi niya sabay bigay sakin ng Cellphone ko.

Sinagot ko naman kaagad ito at nagpaalam kay Dianne.

"Kailangan na 'ko sa trabaho. May bago daw akong makaka-partner sa pagdesign ng bagong Mall na itatayo sa Nagasaki."
Hinalikan ko siya sa pisngi to bid her goodbye.

"Huwag kang mag-alala, Hon. Handa ako, handang magparaya," sabi pa niya bago ako lumabas ng bahay.