Tam iki sene önce bugün bu saatlerde aldım elime telefonu ve hiç düşünmeden hiçbir hazırlık yapmadan uzun süredir onlarca belki yüzlerce okuduğum hikayeyle yaşadığım küçük dünyam, içinde küçük bir aileye sahip olduğum buraya geldim ve korkmadan yazdım ilk kelimemi.
'ZİFİRİ' Yazdım bir anda. Ardından Defne ve Buğra yazdım ve durdum. Uzun uzun baktım bu üç kelimeye o an zihnimde bir dünya oluştu. İçinde benim olduğum yıkılmış, yakılmış sadece küllerin olduğu esen rüzgarla burnuma gelen kül kokusu, yüzüme çarpan toz ve topraktan başka hiçbir şey olmayan bir dünya. Öylece durdum o dünyanın ortasında adı gibi ZİFİRİ'ydi ama karanlık değil sessizlik ve yalnızlığı ifade eden bir kelime olarak. Toz duman içerisinde öylece bekledim uzunca bir süre sessizce. Bir anda sağımda bir hareketlilik hissettim ve cesurca baktım benden başka kimsenin olmadığını bildiğim bu dünyada. O an Defneyi gördüm gülümseyen, bakışlarını benden çekip karşısına bakınca soluma döndüm ve Buğra'yı gördüm. Kaşları çatılıydı, belki sinirli ama ufak ve sıcak bir tebessümle baktılar yüzüme. O an anladım ki yalnız değildim bedenen olabilirdim ama ruhen asla yalnız değildim. Defne sağ elime dokununca tereddüt etmeden tuttum elini ve diğer elimle de Buğra'nın. Bu koca yanmış bitmiş dünyanın içinde artık üç kişiydik.
Üçümüz ele ele birbirimize bakarken sonra bir bir dizildiler karşımıza...
Batu, Doruk, Güney, Alâra, Selin ve diğerli. Artık yalnız değildik. Artık hep birlikte ve güçlüydük. Yakılmış ve yıkılmış, tozu dumana katılmış, ayakta duran hiçbir cisim olmayan, hiçbir yaşam belirtisi olmayan bu dünyada şimdi biz yanyanaydık.
Bugün tam iki sene geçti onlarla...
Her şey güzel giderken bir anda bir savaş çıktı ve hepimiz dağıldık, hepimiz farklı yerlere savrulduk sanki. Uzun zamandır onlardan ayrıydım, bu dünyadan ama şimdi tekrar geldim kaldığım yerden devam ederek, belki en baştan başlayarak, az da olsa kendi çabamızla oluşturduğumuz bu dünyaya sahip çıkarak...
~☆~
Yağmurun şiddetine aldanıp kaçarsan sonrasında oluşacak gökkuşağını göremezsin.... Ben hep ıslanan ama gökkuşağını bir türlü göremeyenim....
Demiştim hatırlayanlar vardır belki. Ben bu dünyadan o gökkuşağını görmeden ayrılmayacağım. Belki ıslanacak belki doluya tutulacaktım ama o gökkuşağını bir şekilde görecektim..
Hâlâ GECENİN ŞAHİDİ OLAN ya da OLMAK İSTEYEN var mı?
Bilmek istiyorum..
Bu iki sene boyunca yanımda olan, yarı yolda bırakan, yarı yolda elimden tutan.. Kısaca bir anlığına bile beni gören herkese Teşekkür ederim...
Bir kez daha...
'İYİ Kİ ZİFİRİ....' ve İYİ Kİ SİZ...
ZIFIR 2 YAŞINDA...
En kısa zamanda yeni bölümlerde görüşmek üzere....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZİFİRİ
ChickLit"Gecenin Şahidi Olmaz" dedi. Dedi ve beni Zifiri'ye mahkum ederek bir başıma bıraktı... Hayatının ipleri sürekli başkalarını elindeydi Defne'nin. Her ne kadar eline almak istese de tam aksine bir düğüm daha atılıyordu o ipe. Bazen bile isteye ama ç...
