"Hayat mı seni karşıma çıkaran..." nefesi boynumu ısıtırken elleri belimi sardı. O gece beni şeytanlardan korumak için sırtından dökülüp koparılmış kara kanatları beni örttü. O gece bir şeytan vardı, bir de ben vardım.
"Yoksa ben çok mu günahkar bi...
Hikaye o kadar hızlı ilerliyor ki ne ara yetiştireceğimi şaşırıyorum
Neyse fazla uzatmadan sizi bölüme göndereyim, güzel şeyler ekledim.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkılar: Doja Cat, You Right Zayn & Taylor Swift, I don't wanna live forever
🌌 3. BÖLÜM " KÜLLERİ "
Kimse bütün büyümez, hayat herkesi parçalar.
Sonsuz bir kaos içinde yaşamaya programlanmış gibiyiz. Güvendiğimiz insan sırtımızdan bıçakladığında, sevdiğimiz gibi sevilmediğimizi fark ettiğimizde, gurur yapıp bir adım atmak yerine geri çekildiğimizde, incitmekten korktuğumuz için kalkanlarımızı indirdiğimiz halimizle, dışarıdan soğuk nevale olarak göründüğümüzde ve daha beter incitildiğimizde, korkularımız isteklerimizin önüne dikildiğinde yalnız kaldığımızda, inat edip bir şeyleri zor yola soktuğumuzda ve yolun asfaltı yalanlarımızla kaynamaya başladığında; yaşamak, yaşıyor olmak yalnız başına yeterli, biz birileri tarafından incinen ve birilerini inciteniz.
Gecenin bilmem kaçıydı, ama herkes gürültülü bir müzikle dans ediyordu. Pasta kesildikten sonra yüksek sesli müziğe dans ederek ritim katan insanlar daha da çoğalmıştı. Bense dalgalarla mücadele ediyordum. Yatın sağa sola doğru sallanan hareketleri sanki beynim etrafımda dönüyor gibi hissetmeme neden olmuştu.Birazcık da kafam iyiydi sanırım. Bunu fark etmiştim ki, koltuklardan birine kendimi atmıştım.
Cenk, tekrar kafayı bulmuş ve dans pistinin ortasında saçma sapan hareketler yaparak kendinden geçiyordu. Hareketleri beni gülümsetti. Benim sarhoş olmamam için bana kızan çocuk şimdi bir gecede 2 kere sarhoş olmuştu. Her zaman böyle bir gece yaşanmıyor diyerekten onu rahat bıraktım.
Tekne sallandıkça sanki midemde bir şeyler oynuyormuş hissi de gelmişti. Kafamı geriye atıp gözlerimi yumdum. Yanımdaki koltuğun çökmesiyle yanıma birinin oturduğunu da anlamıştım. Gözlerimi kısıp yanımdaki kişiye baktığımda Doğa'nın mavi gözlerini üzerimde gördüm. Kendine kolay gelmişti.
"İyi misin? Çok sallanıyor burası."
Bakışlarım onu esir aldığında, "Açıldığımızda böyle değildi." Dedim elimi karnıma koyup.
"Evet, saatler geçtikçe rüzgar da arttı. Ondan olması lazım." Sonra gözleri üzerimde gezindi, " Senin üzerinde hiçbir şey yok. Üşümeyecek misin böyle? İçeri gir istersen sıcak orası." Dedi.
