"Hayat mı seni karşıma çıkaran..." nefesi boynumu ısıtırken elleri belimi sardı. O gece beni şeytanlardan korumak için sırtından dökülüp koparılmış kara kanatları beni örttü. O gece bir şeytan vardı, bir de ben vardım.
"Yoksa ben çok mu günahkar bi...
Yine dayanamayıp bölümle geldim biraz kıza oldu fakat yine de okuyun hdkdkdkdk
Neyse sizi çok bekletmeden yeni bölüme geçirelim, satır başı yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Hadi keyifli okumalarr!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*** 4.BÖLÜM " YILDIRIM MAVİSİ "
Başıma giren feci ağrı, gözlerimi aralamama bile izin vermiyordu. Bedenimdeki sızıları sayamayacak durumdaydım. Ne ara eve gelmiştim hangi zamanda yatağa yatmıştım hiçbir şey hatırlamıyordum. Hatta partinin sonu bile benim için buğuluydu. Ama unutamayacağım bir şey vardı ki, o da boktan bir iddiayı kaybetmiş olduğumdu.
Kendime fazla güvenmiştim belki de, ama kazanmış olması bile bir şeyi değiştirmeyecekti çünkü bir daha karşısına çıkmayacaktım. Dün gece eğlenmek için yapılmış bir şeydi ama daha çok onun eğlendiğini partiden ayrılırken ki sırıtmasınlar anlamıştım. Sadece arkadaşıma eşlik ettiğim bir partide onun patronuyla ne zaman karşılaşabilirdim ki? İstanbul kalabalık bir şehirdi ve bir gördüğünüzü bir kere daha görme ihtimaliniz de çok düşük oluyordu. O kendi hayatına devam edecekti bende kendi hayatıma.
Gözlerimi açmayı başardığımda bütün vücudum ağrıyordu. Çok değişik uyuyan biriydim ve bu yüzden her sabah bu çileyi çekerdim. Gözlerim telefonumu aradı ama komodinde bulamayınca yatağın hemen yanında yerdeki çantamı gördüm. Yerden aldım ve içindeki telefonumu çıkardım. Hava bugün biraz yağmurluydu o yüzden güneş yüzü bile göremiyordum.
Telefonumu elime alınca direk saat gözüme çarptı.
10.38
Şuana kadar bırak uyumayı çoğu işimi halletmiş olmam gerekiyordu. Gözlerim bilgisayarımı arasa da aşağı katta olduğu aklıma geldi. Homeoffice çalışan biriydim. Yataktan fırlayıp tuvaletteki işlerimi hallettim. Dağınık saçlarımı toplayacak vaktim yoktu bu yüzden onları salıp merdivenlerden aşağı kata indim. Duyduğum tıkırtıyla adımlarım yavaşlarken, gözlerim odayı taradı. Merdivenlerden indiğimde koltuğun üstünde bir bacak görmeyi kesinlikle beklemiyordum.
Ama korktuğum gibi bir şey çıkmamıştı. Çünkü koltuğumun üstünde bir bacağını minderlere atmış ,kafası aşağıya doğru sarkan kişi Cenk'ten başka kimse değildi. Horlamasından bile o olduğunu anlayabilirdim ama şöyle bir şey vardı ki onun burada kaldığını bilmiyordum. Ee bu adam da işe geç kalmamış mıydı?
