Whisky & Chocomel - verhaaltjes

Nachtmerrie

Buiten stond de maan op zijn vertrouwde plek. De nacht was ingetreden. Ergens verderop ging een auto alarm af. Verder heerste er doodse stilte in de straten van de stad. Het was een dinsdagavond en daardoor bleef het uitgaansgeweld nog even weg. De lampen van de lantarenpalen waren de enige verlichting.

Binnen lagen de twee rechercheurs veilig in hun bed. De een ver weg gekropen onder haar dekens, de ander had zijn halve deken weggeslagen door de hitte. Van buiten leek het een rustig tafereel, maar er speelde zich in hun brein van alles af.

Voor de nacht zijn intreden had gedaan en de zon nog hoog aan de hemel scheen waren Eva en Wolfs druk bezig geweest met het oplossen van een zaak. Een ingewikkelde puzzel die volledig hun aandacht had opgeëist. In een kerk was een man gevonden. Hij lag, wat leek, slapend op een van de kerkbanken. Toen zij hem niet wakker kregen ontdekten ze dat de man niet meer leefde. Nadat hij geïdentificeerd was kon de zoektocht en puzzel beginnen. Hij bleek lid van een muziekvereniging, de muzieknoot. Naar voren kwam dat hij een aantal leden onder druk had gezet. Na een aantal gesprekken met de betreffende leden waren de twee huiswaarts gekeerd.

Eenmaal thuis gekomen had Wolfs gekookt en Eva daarvan genoten. Ze hadden verder nog wat besproken en gepuzzeld over de zaak onder het genot van een bak popcorn. Daarna waren ze ieder hun eigen weg gegaan. Eva sliep snel, nadat ze onder de douche was geweest en haar tanden weer fris waren. Wolfs deed er iets langer over. Hij had een thriller liggen waar hij nog een aantal hoofdstukken in las. Toen hij zijn ogen langzaam zwaarder voelde worden legde bij zijn boek aan de kant. Ook hij was daarna snel vertrokken.

Eva schrok wakker. Haar lichaam voelde klam en warm. Ze had even nodig om te beseffen waar ze was. Haar hart klopte razendsnel. Een nachtmerrie was wat haar uit haar REM slaap had gehaald. In haar gedachten herhaalde de nachtmerrie zich weer. Plotseling hoorde ze een melding afkomstig van haar telefoon. Ze drukte op het scherm en gelijk kon ze het bericht lezen. Het was haar partner. 'Gaat alles goed? Ik hoorde je volgens mij schreeuwen. Wolfs'. Bij het lezen van de woorden daalde haar hartslag en was ze opslag vergeten wat haar nachtmerrie inhield. Ze appte hem snel terug dat het maar een nachtmerrie was geweest en dat hij snel weer verder moest gaan slapen. En dat deed zij ook.

Een uur later schoot hij snel naar haar kamer. Een klein klopje op de deur en een voorzichtige ja zorgde voor toestemming tot toetreden. Hij zag haar zitten op de rand van haar bed. Ze droeg een t-shirt wat ruim om haar lichaam viel. Verder had ze weinig aan. Het zorgde ervoor dat hij vleugels kreeg. Hij vond haar op dit moment heel aantrekkelijk. Snel liet hij deze gedachte los en richtte zich op haar. Hij knielde naast haar neer. Met zijn hand wreef hij voorzichtig over haar rug. Woorden waren niet nodig. Hij zag aan haar gezicht dat ze weer een nachtmerrie had gehad. Ze keek zijn kant op. Ze gaf een klein glimlachje weg. 'Gaat het weer?' Vroeg hij haar. Ze knikte. Hij plantte een kus op haar hoofd en wenste haar opnieuw welterusten.

Ze knipte haar lamp uit die naast haar bed stond en daarna draaide ze zich weer in haar dekbed. Deze nacht was tot nu toe onrustig verlopen. Ze wist niet waar haar nachtmerries vandaan waren gekomen. Normaal had ze deze alleen als een van haar trauma's omhoog was gekomen. De inhoud van haar nachtmerries kon ze niet herinneren. Ze hoopte dat dit de laatste was geweest deze nacht. Met die gedachte viel ze iet wat onrustig in slaap.

Met de geur van verse croissantjes werd ze wakker die ochtend. In de verte hoorde ze geluiden wat leek op muziek. Ze had heel even nodig om de nacht te herinneren. Het bed waar ze in lag was in ieder geval niet het hare. Een kleine gaap ontsnapte haar mond en voor ze verder kon bedenken wat ze ging doen hoorde ze voetstappen voor de deur.

'Goedemorgen' bij het uitspreken van deze woorden moest zijn stem nog opstarten. Het enige wat hij kreeg was een zenuwachtig knikje. In zijn handen had hij een dienblad met verschillende soorten etenswaren. Ze ging rechtop zitten waardoor hij het dienblad bij haar op schoot kon zetten. Daarna liep hij om het bed heen en schoof naast haar. Voorzichtig vroeg hij hoe ze had geslapen. Ze gaf eerlijk toe dat het nu wel rustiger was dan de eerste paar uur van die nacht.

Plots wist ze weer wat haar nachtmerries hadden ingehouden. De beelden schoten door haar hoofd.

Ze rende over het asfalt van de brug richting plein 1992. Het was een mooie lente dag. Op de Maas vaarde langzaam een boot. Ze hoorde de vogels fluiten. Halverwege de brug merkte ze op dat ze door iets werd tegengehouden. Verderop zag ze namelijk een camera lens. Ze liep iets verder en merkte dat deze met haar mee draaide. Ze werd in de gaten gehouden. Zonder er verder nog een blik op te werpen rende ze door. Eenmaal op het plein aangekomen wilde ze richting de Sint Servaasbrug en moest ze langs de persoon die haar in de gaten aan het houden was. Ze probeerde onopgemerkt te ontdekken wie het was. Ze schrok toen ze het wist. Ze haalde haar hand langs haar paardenstaart. En bedacht wat ze hiermee moest. Ze besloot door te rennen. Plotseling stond de gedaante voor haar. Greep haar naar de keel en daarna schrok ze elke keer wakker.

Dus toch een trauma die naar boven kwam. Haar vader. In haar dromen nog enger dan zij zich kan herinneren. De reden waarom ze over hem droomt ontgaat haar op dit moment. Vervelend vindt ze het in ieder geval wel.

Toen ze vannacht weer wakker schrok en blijkbaar hard aan het gillen was geweest haalde hij haar naar zijn kamer. In de hoop dat ze nu wel de rust kon vinden. Onwennig stapte ze dan ook aan de lege kant van het bed. Ze snoof de geur op die van zijn beddengoed af kwam. Voor de derde keer die nacht draaide ze zich in de dekens. Ze vond een vreemd soort rust. Haar hele lichaam leek te ontspannen. Voor ze het wist sloot ze haar ogen, schoof ze dicht naar hem toe en veilig in zijn armen viel ze in een dit keer vredige slaap. Ze vergat daarbij volledig haar starre houding aan te nemen en het maakte haar voor één keer niks meer uit. Dit voelde goed.

Ik hoop dat het een beetje in de smaak valt. Ik heb in ieder geval mijn best gedaan, want ik had een extra moeilijkheidsgraad voor mezelf bedacht. Maaike_tje gooide namelijk een rijtje woorden op, met als bedoeling inspiratie. Dat heb ik letterlijk genomen en de woorden toegevoegd in het verhaal. 😉