Whisky & Chocomel - verhaaltjes

Lentekriebels

Wanneer de grasmaaier de geuren van de lente naar boven doet brengen en daarbij de winterse dennengeuren zijn ingeruild weet je dat het voorjaar er weer aankomt. Dat is voor Eva het moment dat zij aan haar jaarlijkse voorjaarsschoonmaak van de Ponti begint. Ze haalt de emmers, dweiltjes, allesreiniger en de stofzuiger uit de voorraadkast. Als ze in de keuken aan komt, draait ze de kraan open en vult een van de emmers met warm water. Ze draait de dop van de allesreiniger af en meteen komt de geur van citroen haar tegemoet. Een scheutje van het spul verdwijnt in de emmer en snel draait ze de dop weer op de fles. Snel gooit ze het dweiltje in de emmer en loopt naar boven. Eenmaal daar besluit ze om de badkamer als eerste aan te pakken.

Na een paar uurtjes bezig te zijn geweest hoort Eva ineens beneden de deur dichtslaan. In eerste instantie schrikt ze als ze het dreunende geluid hoort, maar al snel zakt haar hartslag. Haar partner is thuisgekomen van zijn dag op de motor. Niet veel later hoort ze zijn LP van Harrie Jekkers spelen op de achtergrond. Het nummer wat als eerste speelt herkend ze meteen, omdat het haar elke keer weer fascineert. Zachtjes neuriet ze de tekst mee. 'Ze pakte een steen uit de tuin voor het huis. En zette de steen in een pan op het fornuis. Toen schreef ze een briefje kort en vlug: "Cees als ie gaar is dan kom ik terug" Ik kom terug als ie gaar is. Als ie gaar is kom ik terug.' Het lied heette dan ook 'De baksteen' en ging over een vrouw die niet met zich liet sollen. Ze stond er volledig achter. Het voelde een beetje als haar lijflied.

'Klinkt niet eens zo slecht, Eva van Dongen.' Meteen liet ze de kleerhanger uit haar handen vallen. Ze was bezig met de zomer kleding terug in haar kast te hangen en had niet door gehad dat hij al een tijdje had mee staan luisteren. 'Niet schrikken, ik ben het maar.' Een blik die nog zwarter was als een zwarte kat kreeg hij toegeworpen. Toch zette hij een stap dichterbij en drukte heel kort een kus op haar wang. 'Sorry' zei hij en gooide zijn handen in de lucht om ermee te zeggen dat het niet zijn bedoeling was geweest. Ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken. En die kriebels raasden als vanouds als een wervelwind door haar buik.

Wolfs leunde inmiddels tegen de deurpost aan, zij raapte de kleerhanger op die was gevallen en hing het kledingstuk op aan het hangertje. Hij observeerde haar een kleine seconde, maar al snel begon hij weer tegen haar te praten. 'Ik heb Chinees meegenomen, kom je zo eten?' Haar glimlach keerde terug en met een kleine knik bevestigde ze dat ze er zo aan kwam. Hij liep daarna de trap weer af, zij keek hem kort na. De spiegel die in haar kamer stond ving haar blik. Ze kon het niet laten om er even in te staren, die gelukzalige blik had ze niet vaak bij zichzelf kunnen aanschouwen. De over razende Boeing deed haar doen ontwaken uit het moment. Ze hing het kledingstuk, wat ze nog steeds in haar handen had, terug in de kast en liep snel naar beneden. De geur van Chinees, het geluid van de muziek en de gezelligheid van haar collega tegemoet. Lente.

~ Even een korte om weer in te komen. Een kort momentje uit het leven van. Met dank aan het woordenlijstje van Maaike_tje ☺️