" ႁပြတ္ ! ႁပြတ္ !"
အရိပ္ေကာင္းေကာင္းရေနတဲ့ ပိေတာက္ပင္ႀကီးရဲ႕
ေအာက္ေျခဘက္နားမွာ မြတ္သိပ္ေအာင္အနမ္းခံေနရတဲ့
ေကာင္ေလးတေယာက္ရွိသလို ထိုအနမ္းေတြကိုစိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ဖန္တီးေနတဲ့ေကာင္ေလးတေယာက္လည္းရွိတယ္ ။
ေဆာင္းအေတာ္ေလးဝမ္းနည္းလာမိတယ္။ဘယ္ဘဝရဲ႕
ဝဠ္ေႂကြးေတြမ်ား အခုလိုစုပံုႀကီးဆပ္ေနရတာလဲမသိဘူး
အေမနဲ႔ညီမကေဆာင္းကိုဆိုရင္အမ်ိဳးမ်ိဳးပညာျပတတ္သလို အခုအကိုျဖစ္သူကပါ မိမိအေပၚကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးအနိုင္က်င့္ၿပီး သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ျခင္းကိုခံေနရတယ္။ ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းအတူတူေတာင္မွ ေဆာင္းသူ႔ရဲ႕အားကိုမယွဥ္နိုင္ခဲ့ဘူး။ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ဖက္တြယ္ၿပီးနမ္းရွိုက္ေနသမ်ွကိုတြန္းဖယ္ေနေပမယ့္ အခ်ည္းနွီးသာျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ။
" ဖယ္ အြတ္! ဖယ္ေတာ့လို႔ ~~~"
" ဟင့္အင္း ! ကိုယ္နမ္းခ်င္ေသးတယ္ !"
" ႁပြတ္ ! "
ေျပာသံအဆံုးေဆာင္းရဲ႕နႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုသူ႔လ်ွာဖ်ားေလးနဲ႔လ်က္လိုက္တာမို႔ ေဆာင္းကိုယ္ေလးတခ်က္တြန္႔သြားၿပီး ေနာက္ကပိေတာက္ပင္ရဲ႕ပင္စည္ကိုထိန္းကိုင္လိုက္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့သူ႔ရဲ႕လ်ွာဖ်ားေလးကေဆာင္းနႈတ္ခမ္းမဖြင့္မခ်င္းပြတ္တိုက္ဆြဲေနေသးတာမို႔ ေဆာင္းေျခေထာက္ေတြေတာင္မခိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
" အာ့ ! အြင္း "
ေနာက္ဆံုးသူ႔လ်ွာဝင္ဖို႔တားဆီးထားမိေပမယ့္ ေဆာင္းရဲ႕ညာဘက္နႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးကိုဖြဖြေလးတခ်က္ဆြဲကိုက္လိုက္သည္မို႔ နႈတ္ခမ္းေလးအလိုလိုဟေပးမိလ်က္သားျဖစ္သြားတယ္ ။ နႈတ္ခမ္းဟေပးမိအခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာ သူ႔လ်ွာေႏြးေႏြးေလးကေဆာင္းရဲ႕ခံတြင္းအနွံစိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ေနျပန္တယ္။
ဘယ္လိုမွတြန္းဖယ္လို႔မရ၊ ရႈန္းထြက္လို႔မရတာမို႔ေဆာင္း
အေတာ္ေလးစိတ္ညစ္လာၿပီျဖစ္တယ္။ သူ႔ရင္အုပ္က်ယ္"
ေတြကိုတြန္းၾကည့္ေတာ့လည္းမရဘူး။ဟင့္အင္း ေဆာင္း
အသက္ရႈဖို႔လိုအပ္တယ္။ အနမ္းေတြရပ္တန္႔ေအာင္လို႔
တခုခုလုပ္မွျဖစ္မယ္။မဟုတ္ရင္ဒီေနရာမွာ ေမ့လဲသြားနိုင္တယ္။
YOU ARE READING
မင္းေစၫႊန္ရာ
Fantasy⚠️ ဒီ fic ေလးက စာေရးသူရဲ႕စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္ပါတယ္ ✌️ ⚠️ 18+ ခန္းေတြပါမွာျဖစ္တာမို႔ အသက္မျပည့္ေသးရင္ဝင္မဖတ္ၾကဖို႔ေတာင္းဆိုပါတယ္ 👌
