မင္းေစၫႊန္ရာ

Part { 6 }

နကၡက္စည္သူတစ္ေယာက္ဒီေန႔ ေဆာင္းေက်ာင္းျပန္တတ္ရတဲ့ ပထမဆံုးေန႔ေလးျဖစ္တာမို႔ ေဆာင္းကိုႀကိဳဖို႔တြက္
အလုပ္ကေနေစာေစာျပန္လာလိုက္ၿပီး ေက်ာင္းကိုတခါတည္းဝင္လိုက္တယ္ ။

ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္တုန္းကေဆာင္းဆီကိုနႈတ္ဆက္ဖို႔
သြားတုန္းက တစ္ေခါက္ပဲဆံုရေသးတာမို႔ အခုအရမ္း
ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ကဘယ္လိုမွတားမရခဲ့ဘူး ။

Kannada မွာသြားေနတုန္းကလည္း ေဆာင္းကို
တစ္ရက္မွေမ့လို႔မရခဲ့သလို ေဖေဖ့ကိုေပးထားတဲ့ကတိအတိုင္းဟိုမွာဘြဲ႕ရတဲ့အထိပညာကိုသင္ယူၿပီးမွ ဒီကိုျပန္လာလို႔
ရမယ္ေျပာလို႔ နာက်င္မႈ႔ဒဏ္ကိုေဆာင္းရဲ႕အကိုစိတ္ခ်ပါ
ေဆာင္းေစာင့္ေနပါ့မယ္ဆိုတဲ့စကားေလးတခြန္းနဲ႔ေျဖသိပ္
ေနခဲ့ရတယ္။

ေဆာင္းဘက္ကသူ႔ကိုအကိုတစ္ေယာက္လိုခင္တြယ္ေနေပမယ့္ မိမိဘက္ကညီအကိုသံေယာဇဥ္ထက္ပိုေနတယ္ဆိုတာ ဟိုကိုမသြားခင္တည္းကေသခ်ာေနခဲ့တယ္။ ဟိုမွာဘြဲ႕ရၿပီးၿပီးခ်င္းခ်က္ခ်င္းျပန္ဖို႔လုပ္ေတာ့ အေဖကေတာင္
ေျပာေနေသးတယ္ မင္းကေလးကထြက္မေျပးပါဘူးကြာတဲ့။

ကိုယ္သူ႔ကိုျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားတာ ကိုယ့္မိဘေတြကအစသိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ပညာမစံုေသးပဲနဲ႔မင္းေဆာင္းကိုကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လို႔မရဘူးဆိုတဲ့အေဖ့ရဲ႕တိုက္တြန္းခ်က္
ေၾကာင့္ ေဆာင္းနဲ႔အေဝးႀကီးမွာပညာစံုေအာင္သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။

ခုေတာ့မိမိဆႏၵေတြအားလံုးျပည့္ဝၿပီျဖစ္သလို ေဆာင္းအနားကိုလည္းေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္နိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီ။ သိပ္မၾကာခင္မွာ မိမိအခ်စ္ကိုေဆာင္းကနားလည္လာၿပီး လက္ခံေပးလိမ့္မယ္လို႔ခိုင္မာတဲ့ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ေပါ့။

အေတြးေတြနဲ႔အတူ ေဆာင္းတို႔ေမဂ်ာဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္
လိုက္ေတာ့ ေခါင္းေလးငံုၿပီး ခပ္ကုပ္ကုပ္ေလးေလ်ွာက္လာတဲ့ကိုယ့္ရဲ႕ေအးခ်မ္းရာေလး။ တကယ္ပါပဲသူ႔ကို
ေတြ႕လိုက္ရရင္ တကယ္ေအးခ်မ္းၿပီးစိတ္ထဲအလိုလိုေပ်ာ္
႐ႊင္ၾကည္ႏူးလာမိတယ္။ မင္းကကိုယ့္ရဲ႕ေအးခ်မ္းရာေလးပါေဆာင္းရယ္ ။ ေျခလွမ္းတို႔ကို ေဆာင္းရွိတဲ့အရပ္ဆီ
လွမ္းလာလိုက္ၿပီး ခုခ်ိန္ထိေခါင္းေမာ့မလာေသးတဲ့ ေအးခ်မ္းရာေလးရဲ႕ေရွ႕မွာေျခစံုရပ္လိုက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ျမတ္နိုး
မႈ႔အျပည့္နဲ႔သူ႔ေခါင္းေလးကိုပုတ္ေပးၿပီးေငးၾကည့္ေနလိုက္
တယ္။