ေဆာင္းအိမ္ထဲကိုသာေျပးဝင္လာခဲ့ၿပီး အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ႔ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္ ။
" ေဆာင္းရယ္ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဒါမေတာ္တဆပဲ
ေလ ၿပီးေတာ့ဟိုလူကေရာမင္းကိုဘာေျပာေနလို႔အဲ့ေလာက္ထိရင္ေတြတုန္ေနရတာလဲ ေၾကာက္စရာမွမလိုပဲနဲ႔ "
အသံတိုးတိုးနဲ႔တေယာက္ထဲညည္းတြားရင္းအိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးရပ္ေနမိတာအခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ။ တျခားလုပ္စရာအလုပ္ေတြလည္းဘာတခုမွစဥ္းစားလို႔မရပဲခုနကပံုရိပ္ေတြပဲ
အေတြးထဲစိုးမိုးေနခဲ့တယ္။
" အဟမ္း !"
ေနာက္ကေခ်ာင္းဟမ့္သံၾကားမွ လက္ရွိအခ်ိန္ကိုေဆာင္း
အသိျပန္ကပ္ေတာ့တယ္ ။ ဟိုလူအိမ္ထဲေတာင္ဝင္လာၿပီ။
" ေဆာင္းကဒီမွာဘာလို႔မက္တပ္ႀကီးရပ္ေနတာလဲ ကိုယ္
ဝင္လာတာေတာင္ၾကာၿပီ ေဆာင္းဧည့္ခန္းကဆိုဖာခံုႀကီး
ကိုၾကည့္ၿပီးအေတြးလြန္ေနတာအေတာ္ၾကာၿပီ ဘာလို႔လဲ
ဆိုဖာခံုအသစ္လဲမလို႔လား "
" မဟုတ္ပါဘူး ဒီ ဒီတိုင္းတျခားကိစၥေတြးေနလို႔ပါ "
" ေအာ္ "
မာန္သိသိရက္နဲ႔ တမင္စလိုက္တာပဲျဖစ္တယ္။ ခုနကပံုရိပ္
ကိုေတြးၿပီးဒီေကာင္ေလးရွက္ေနတာေသခ်ာတယ္ ဟက္
ဘာေလးမွန္းမသိဘူး၊ မ်က္နွာတခုလံုးလဲခရမ္းခ်ည္သီးေလးလိုပဲရဲတြတ္ၿပီး အေတာ္အေနရခက္ေနပံုရတယ္။
" ဟို အဝတ္ေတြေလ်ွာ္စရာရွိလို႔ သြားေလ်ွာ္ေတာ့မယ္
ဒီက ျပန္ေတာ့မွာလား "
" ကိုယ့္ကိုျပန္ေစခ်င္ေနၿပီလား "
" အဲ့ အဲ့လိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ဟို ေအာက္ထပ္မွာလူမရွိ
ေတာ့ပ်င္းေနမွာဆိုးလို႔ "
" ဟက္ ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူေနတာလား "
" အဲ့လိုမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူးေနာ္ !"
မာန္စလိုက္ေတာ့ျပန္ေအာ္ေသးတာ၊ ေၾကာင္ေလးေတြက
သူ႔သခင္ကိုျပန္ရန္ျပဳတဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ တကယ္ပါပဲဒီေကာင္ေလး
အေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းတယ္။
YOU ARE READING
မင္းေစၫႊန္ရာ
Fantasy⚠️ ဒီ fic ေလးက စာေရးသူရဲ႕စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္ပါတယ္ ✌️ ⚠️ 18+ ခန္းေတြပါမွာျဖစ္တာမို႔ အသက္မျပည့္ေသးရင္ဝင္မဖတ္ၾကဖို႔ေတာင္းဆိုပါတယ္ 👌
