The Greek has Fallen(Greek Series #1)

Chapter 26

Nagising ako nang may mahinang tumapik sa pisngi ko, kumurap ako bago tumingin sa paligid. Shit, nasa harapan na pala kami ng bahay namin.

"Can I talk you?"mabilis na nilingon ko si Ethos nang magsalita siya.

Napalunok ako."Ang kapatid ko?"mahinang tanong ko sa kanya.

"Nasa bahay niyo na."mahinang sagot niya.

"A..Anong sasabihin mo?"utal na tanong ko.

Lumambot ang mukha niya habang nakatitig sa'kin kaya labis akong nagtaka."Not here, I want to talk to you somewhere."marahang tugon niya kaya tumango ako.

He smiled to me, sadly bago pinaandar ang sasakyan palayo sa bahay namin. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon, kinakabahan ako na ewan.

Ano ba kasi 'yung sasabihin niya?

Huminto ang kotse niya sa isang seaside kung San walang tao at tahimik ang kapaligiran. Bumaba siya at umikot at pinagbuksan ako, napangiti ako dahil parang bumalik kami sa dati, yung kami pa.

"Salamat."nakangiting sambit ko.

He just smiled bago naglakad papunta sa seaside at tumingin sa malawak na karagatan. Magfa five pm na kaya unti unti ng lumulubog ang araw kaya sobrang ganda ng tanawin.

Napatingin ako sa likod niya at huminga nang malalim at nagsalita.

"Ano pala 'yung sasabihin mo?"lakas loob na tanong ko sa kanya.

Nagulat ako nang makitang nagpunas ito ng luha sa pisngi niya bago huminga nang malalim at hinarap ako.

His eyes we're red cause he was crying and I don't know why. He stepped closer to me at tumigil lang isang dangkal sa'kin.

His eyes watered when he stared at me kaya parang may kumurot sa puso ko nang makita siyang ganito. Naiiyak na nilapitan ko siya pero umatras siya kaya natigilan ako.

"B..bakit ka umiiyak?"naiiyak na tanong ko sa kanya.

He bite his lower to stopped himself from crying pero nagsituluan lang ang kanyang luha.

"I..I want a closure, Syria."parang akong pinagbagsakan ng langit at lupa sa sinabi niya.

Napatitig ako sa kanya habang naguunahan ng magsituluan ang mga luha ko. Parang sinaksak ng ilang libong kutsilyo ang puso ko.

"P..pero bakit? H..hindi mo na ba talaga ako mahal?"umiiyak na tanong ko, nasasaktan.

He looked away while still crying."I don't think I can still love you again, you already gave me too much pain from the past that makes me traumatized."hirap na tugon niya, puno ng sakit ang salitang binitiwan niya."S..sorry pero ayoko nang maramdaman ulit 'yung naramdaman ko noon, that's why I'm here for closure para tuluyan na kitang makalimutan."napahagulhol ako at agad siyang niyakap at umiling.

"P.. please wag namang ganito. Mahal na mahal kita."hikbi ko at mas niyakap siya ng mahigpit, ang sakit sakit na ng dibdib ko."Magsimula ulit tayo, magiging masaya tayo tulad ng dati, lahat gagawin ko maibalik lang ang tiwala at pagmamahal mo sa'kin, wag mo lang akong kalimutan please."nagmamakaawang ani ko, umiiyak sa sakit.

Humikbi siya at hinawakan ang dalawa kung kamay na nakayakap sa beywang niya at tinanggal iyon sa'ka lumayo sa'kin. Nanlalabong matang tinignan ko siya.

"I only loved one woman my whole life Syria and that's you but you broke me and I think it's not right for me to love you again."garalgal na aniya."We need to let go of each other so that we can start anew with someone we truly deserve. I will forget all about you and I hope you do the same too."napatakip ako sa bibig ko nang mas lumakas pa ang hikbi ko lalo na 'nung naglakad na siya palayo sa'kin at umalis.