The Greek has Fallen(Greek Series #1)

Chapter 23

Ilang araw na ang lumipas mula nang maghiwalay kami, at wala ring araw na hindi ako umiiyak. I couldn't eat, I couldn't sleep properly. I was so brokenhearted. Ilang beses ko siyang kinocontact pero palaging out of coverage area are cellphone niya.

I missed him so much. Para akong pinapatay sa sakit, ni hindi na nga ako makapasok sa klase. Nag-aalala na sina mama at papa sa'kin dahil palagi lang akong nagmumukmok sa kwarto at umiiyak.

Palagi akong kinocontact ni Nichole pero hindi ko iyon sinasagot. I want to be alone.

"Anak."mugtong matang napatingin ako sa pinto ng tinawag ako ni mama, umiiyak siya kaya kinakabahang tumakbo ako sa pinto at binuksan 'yun.

Bumungad sa'kin ang umiiyak na mukha ni mama kaya agad ko siyang niyakap.

"Mama, ano po'ng nangyayari?"kabadong tanong ko.

Napahagulhol siya."A..ang papa mo."nanlamig ako bigla.

"A..ano po'ng nangyari kay papa mama?"

"Dinala siya sa hospital, inatake sa puso."parang gumuho ang Mundo ko sa sinabi ni mama. Mabilis na tumulo ang luha ko.

"A..ang papa mo anak."iyak ni mama.

Kaagad kung pinuntahan ang hospital na pinagdalhan ni papa. Hindi ko na pinasama si mama kasi walang magbabantay kay Kent, Hindi naman pwede sa hospital ang kapatid ko kasi madali lang siyang mahaawakan ng sakit tas may sakit pa iyon sa puso.

"Ms. Armando Regalim po."nagmamadaling tanong ko sa nurse sa information desk.

Tinignan niya ako bago tumingin sa listahan ng mga pasyente.

"Room 304, operating room."sagot nito kaya agad akong tumango at nagpasalamat.

Mabilis akong pumunta sa elevator at pinindot ito pabukas. Sobrang lakas nang kabog ko dahil sa naging kalagayan ni papa. Shit, sana okay lang siya.

Bumukas ang elevator kaya akmang papasok ako ng agad akong napaatras sa nakita. Nakita ko si Ethos na nakasakay sa wheelchair, may gasgas ang mukha at may benda ang binti. Walang emosyong tumingin siya sa'kin, agad na nanubig ang aking mata habang nakatitig sa kanya. Anong nangyari sa kanya?

Gusto ko siyang yakapin pero natatakot ako na ba'ka ipagtulakan niya ako.

"HEY, YOU'RE BLOCKING THE WAY."napaigtad ako ng galit na sigawan ako ni Asher.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko, yumuko at mabagal na pumunta sa gilid.

Agad naman siyang tinulak ni Asher. Tinignan ko siya at labis na nasaktan ang puso ko nang hindi man lang niya ako tinapunan ng tingin.

"Bitch."rinig kung sambit ni Asher sa'kin sa'ka ako binigyan ng matalim na tingin bago sila tuluyang umalis.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at tahimik na humihikbi. Sobrang sakit palang tratuhin ka na parang hangin lang ng taong mahal mo.

Nakayuko ako habang naghihintay sa waiting area sa labas ng operating room. Hindi pa rin kasi lumalaban ang doctor.

Sana okay lang si papa!

Mabilis akong nag-angat at tumayo nang lumabas ang doctor.

"Kamusta na po ang papa ko, doc?"alalang tanong ko.

Bumuntong hininga ang doctor."The operation went successful but I'm afraid that your father can't walk anymore."paliwanag nang doctor na ikinagulat ko.

"Bakit po doc?"naiiyak na tanong ko.

He sighed."Mapaparalize ang papa mo."sagot niya dahilan para bumagsak ang dalawang balikat ko.

"Excuse me miss but I still have lot's of patients so maiiwan na muna kita."anito pero hindi ko magawang tumugon.