အရင်လိုပဲ နှင်းတောကြီးထဲက သစ်လုံးအိမ်မှာ ကျနော်ရပ်ရင်း ကိုကို့ကို အော်ခေါ်နေမိတယ်
အရင်နဲ့မတူတာက တရွေ့ရွေ့နဲ့ လှမ်းလာနေတဲ့ ကိုကိုက ကျနော်နဲ့ဝေးရာကိုမဟုတ်ဘဲ ကျနော့်ဆီ လာနေခဲ့တာ
ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာနေတဲ့ ကိုကိုက ကျနော်နဲ့ ပိုလို့နီးကပ်လာတယ်။ပြုံးကြည်နေတဲ့ ကိုကို့မျက်နှာကို ငေးရင်း ရင်တခုန်ခုန်နဲ့ စောင့်နေမိတယ်။ကျနော်က ကိုကိုထားခဲ့တဲ့ နေရာမှာပဲ အမြဲရှိနေခဲ့တာပဲ။ဒီနေရာကပဲ ရပ်စောင့်နေခဲ့တာ။ဒီတစ်ခါ ပြန်ဆုံဖြစ်ကြတဲ့အခါ ဘယ်လိုနည်းနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော် ကိုကို့ကို လက်မလွှတ်တော့ဘူး။ကိုကိုမနေချင်တောင် ကျနော်က ဆွဲထားမှာ။ဒါ ကျနော့်ကို ထားသွားလို့ ကိုကိုခံရမယ့် ပြစ်ဒဏ်ပဲ။
စိတ်ချလက်ချအိပ်ပျော်နေတဲ့ မျက်နှာနုစင်စင်ကို ငေးနေမိတာ၊မျက်တောင်တစ်ချက်ခတ်မိတိုင်း မျက်လုံးရှေ့က အရိပ်လေး ပျောက်သွားမှာကို စိုးထိတ်နေမိတာ။ဒီကောင်လေးက တကယ်ကိုပဲ ကျနော်တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ စိတ်ထဲထည့်ပြီး ရှင်သန်နေခဲ့တာတဲ့လေ။ဒီ၇နှစ်တာအတွင်းမှာ ဘာတွေများ ဘယ်လိုကြုံတွေ့ ဖြတ်သန်းခဲ့ရလေသလဲ၊ကိုမော်ကြီး ပြောပုံအရ တစ်ယောက်ထဲနေတယ်ဆိုတာကို သတိရမိတော့ သားကို သိပ်ချစ်၊သိပ်အတ္တကြီးတဲ့ အန်တီနွယ်နီ့မျက်နှာကို ပြေးမြင်မိတယ်။အန်တီ့ရဲ့ပုံစံဟာ ညီ့ကို ဒီလိုမျိုး နေခွင့်ပေးမယ့်ပုံမျိုးမှ မဟုတ်တာလေ...ဒီနှစ်တွေမှာ ညီတစ်ယောက် အန်တီနွယ်နီနဲ့ရော ဘယ်လိုတွေ ရင်ဆိုင်ခဲ့ရလေသလဲ။
မေးခွန်းပေါင်းများစွာနဲ့ပဲ နှစ်တွေကြာမြင့်စွာ ဝေးကွာနေခဲ့ရတဲ့ မျက်နှာချောချောလေးကို ငေးနေမိတယ်။အရင်လို ပြည့်ဖောင်းနေတဲ့ ပါးရဲရဲလေးတွေအစား သွေးကြောမျှင်လေးတွေပဲ ရှိတဲ့ ခပ်ပိန်ပိန်ပါးလေးတွေက အစားထိုးလာနေပြီ။
ခပ်ပြည့်ပြည့် ခန္ဓာကိုယ်နေရာမှာ ပိန်ပါးပါး ခန္ဓာကိုယ်လေးက အစားထိုးလားပြီး အရပ်ကလည်း အရင်ကထက် ၂လက်မလောက် ပိုရှည်လာသလိုပါပဲ။
အမြဲသွေးရောင်လွှမ်းနေတဲ့ လက်သည်းခွံကြည်ကြည်လေးတွေကို တယုတယပွတ်သပ်ရင်း အခုအခြေအနေတွေကို မယုံနိုင်သလို ပြန်တွေးနေမိတယ်။ဒီလိုအနေအထားနဲ့ ညီနဲ့ပြန်တွေ့ရမယ်လို့ ဘယ်လိုမှ ထင်မထားခဲ့တာလေ။
နောက်ကျောနောက်က အသက်ရှူသံခပ်ပြင်းပြင်းကြောင့် လှည့်ကြည့်မိတဲ့အခါ အေဂျင်စီအသိုင်းအဝိုင်းက နာမည်ကြီးအကြံပေးဆိုသူက ရင်နှင့်အမျှချစ်ရတဲ့ ဒီကောင်ငယ်လေး ဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်ထင်ထားခဲ့ပါ့မလဲ။
ကျနော်မှန်း သိသွားပုံရပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိတဲ့အခါ တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးရဲရဲတွေက မယုံကြည်နိုင်အောင် စိတ်လှုပ်ရှားနေပါတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်တစ်ချို့ရဲ့ ရှေ့ပြေးသင်္ကတတွေပေါ့...
