KOV BENİ YÜREĞİNDEN SEVGİLİ (Tamamlandı)

Bölüm 6

6. BÖLÜM 

Hakan otelden ayrıldıktan sonra, Ayhan'ın evine gitti. Bu kadar uzun bir süre, ondan haber alamaması normal değildi. Merak ediyordu.

Evin önüne geldiğinde, içini saran karamsarlıktan kurtulmaya çalıştı. Işıkların hiçbiri yanmıyordu. Evde değilse, neredeydi bu adam? Farkına varamadığı bir korkuyla kapıyı yumruklamaya başladı. Gelen giden olmadıkça korkusu artıyor, bir eli zildeyken, diğeri kapıyı yumruklamaya devam ediyordu.

Nihayet ayak sesleri duyduğunda, dikkat kesildi. Dostunun içeride olduğunu öğrenmenin verdiği rahatlıkla, tuttuğu nefesini bıraktı.

Kapının açılması uzun sürdü. Bundan şikâyet edecek değildi. Aklına gelenleri düşündükçe, daralıyordu. Neler de düşünmüştü öyle? Neyse ki sorun yoktu. Kapı açılıp da, Ayhan arkasını dönüp topallayarak salona giderken, ardından öylece baktı. Sorun anlayışını gözden geçirmesi gerektiğini düşündü.

Arkadaşının peşinden telaşla içeri dalarken, "Hayırdır, sert bir hatuna çarptın galiba!" dedi.

Ayhan, depresyonun eşiğinde yalpalarken, arkadaşının onu dalgaya almasına bozulmuştu. Neşesine bakılırsa plan işe yaramış, kadını bulmayı başarmıştı. Onun sevincine, hüzünlü sükûnetiyle karşılık verdi. Bardan kendine bir içki aldı ve kanepeye yayılıp yudumlamaya başladı.

Hakan, Ayhan'ın yanına kurulduğunda, gecenin güzelliğe dair bütün getirileri, silinip gitmişti yüreğinden. Arkadaşının bir derdi vardı. Büyük bir derdi... "Neyin var dostum?"

"..."

"Hadi ama bana söylemeyecek misin?"

"Gece nasıldı?"

"Mükemmeldi. Bunu nasıl yaptığını bilmiyorum ama sana borcum kabardı. Şimdi konuyu değiştirmeyi bırak da, bana neler olduğunu anlat."

"Sadece ağrım var."

"Başka?"

"Hakan üstüme gelmeyi bırak. Ağrım var dedim ya!"

"Hiç normal görünmüyorsun."

"Sende gün içinde bir arabaya toslasan, benden farklı görünmezdin."

Hakan bunu düşündü. Ayhan haklı olabilirdi ancak tuhaf bir şekilde, başka bir durum varmış gibi hissediyordu.

"Yoksa gerçekten sert hatunlardan biri mi... Heyyy, yoksa kadınla kocasına falan mı basıldın? Bak buna hiç şaşırmam. Önünde sonunda baltayı taşa vuracağın belliydi. O mu üzerinden arabayla geçmeye kalktı?"

Hakan, onun başına gelenleri tahmin etmeye çalışırken, Ayhan kendi hayal dünyasında yok olmaya başlamıştı. Pınar'ın utangaçlığını, kızaran yüzünü, o masumiyetini anımsadı. Şu anda haftalardır hazırlandığı davette, gönlünce eğleniyordur, diye düşünmekten alamadı kendini.

"Kurgu yapmayı kes... Telefonunu versene!"

"Neden, sahi senin telefonun kapalıydı?"

"Kırıldı."

"Artık parça parça anlatmayı bıraksan da, açıkça neler olduğunu anlatsan!"

"Anlatacak bir şey yok. Kaza geçirdim, o sırada telefonum kırıldı. Olay bu... Hadi ver artık şu lanet telefonu!"

"İyi tamam, Al hadi." derken, hasar tespiti yapmaya çalışıyordu gözleriyle. "Neyse ki ucuz atlatmışsın..."

Ayhan telefonu alırken, başını sallamakla yetindi. Evet, çok ucuz atlatmıştı...  Kadının yüzünün görüntüsü gözünün önündeyken, arama ekranında numarayı tuşladı. "Müsait misin? Evet, bebeğim... Seni özledim... Tamam, bekliyorum. Acele et." Aramayı bitirdi.