KOV BENİ YÜREĞİNDEN SEVGİLİ (Tamamlandı)

Bölüm 5

5. BÖLÜM

Leyla, yanında iki güvenlik görevlisiyle ona doğru yaklaşan arkadaşını görünce, olamaz der gibi bakışlarını devirdi. Bir bu eksikti.

"Nereye gitti?" Pınar şaşkındı.

Leyla, onu görmezden gelip, güvenlik görevlilerine döndü. "Sorun yok beyler. Arkadaşım fazla telaş yaptı."

"Emin misiniz?"

"Şu anda karşınızdayım ve oldukça güvende görünüyorum, değil mi?"

Görevliler, bu çıkışın üzerine birbirlerine bakıp, sessizce kadını onayladılar. Daha fazla irdelemeye cesaret edemedikleri için, görev yerlerine geri döndüler.

"Neler olduğunu anlatacak mısın?"

"İnan, neler olduğuna dair benimde herhangi bir fikrim yok."

"O adamı tanıyordun... Ve çok yakışıklıydı." Pınar'ın gözleri çakmak çakmaktı, bunları söylerken.

"Saflığı bırak lütfen... Geçen hafta gittiğimiz pazar kahvaltısını hatırlıyor musun?"

"Ayyy, lütfen hatırlatma. Berbattı!"

"Kesinlikle! O adamdı işte..."

"Ne?" Pınar, boğazından yükselen çığlığı engellemek için, eliyle ağzını kapatmak zorunda kaldı. "Buna inanamıyorum. Peki, bizi nasıl bulmuş? Burada ne işi vardı? Aman Allah'ım, tam bir psikopattı. Sakın seni takip ettiğini söyleme! Kalp krizi geçirmek üzereyim..."

Pınar, kahvaltı esnasında adamların ikisinin yüzünü de görmemişti. Korkudan olduğu yere sinmiş, başını bir an olsun kaldırıp, onlara bakma cesaretini gösterememişti. Kendini şanslı mı, yoksa şanssız mı sayması gerektiğini bilemedi. 

"Yeter! Pınar lütfen kes şunu, gerçekten kaldırabilecek durumda değilim."

"Ah, affedersin."

Arkadaşının mahcup halini görmek hoşnutsuzluğunu körükleyince, Leyla ortamı yumuşatma gereksinimi duydu. "Davetliler listesinde olduğu aşikâr. Aksi halde salona girmesi mümkün olmazdı. Anlayamadığım, şirketin bağlantılı olduğu herkesi tanıyoruz ve bu adamı daha önce hiç görmedim. Anlaşılan sende görmemişsin."

"Şey... Belki yeni anlaşma yaptığımız şirketlerden biridir. Ya da ne bileyim, daha önce ortaklarıyla falan görüşmüşüzdür."

"Bilmiyorum ama şirketle bağlarının olması beni huzursuz etti. Her an bir yerlerden karşıma çıkabileceğini bilmek, tüylerimi ürpertiyor."

"Boşuna sorun ediyor olabiliriz. Sen erkeklere göre sert cevizsin. Başta herkesin ilgisini çeker bu, zamanla kabuğunu kıramayacaklarını anlayıp, kendi yollarına bakarlar. Bilirsin işte, her zamanki gibi!"

"Haklısın ama bu adamda beni ürküten bir şey var. Boş veremiyorum."

Pınar aklına gelen muziplikle gülümsedi. "Heyyy, ürkütücü olan şey, sana yatakta saygınlığını gösterme isteği olabilir mi?"

Leyla, o sözleri anımsadığında, vücudundan tüm kanın çekildiğini hissetti. "Hayır tatlım, bu o dangalak değildi... Onun arkadaşıydı."

Pınar bu defa gerçekten şaşırmıştı. Yaşadığı hayal kırıklığı gözlerine yansıdı. "Nasıl yani? Hani şu özür dileyip, bizi o adamdan kurtaran kişi miydi?"

"Ta kendisi!"

"Hımm, o zaman neden bu kadar tedirginsin? O iyi bir adamdı... En azından öyle görünüyordu."