Half of My Soul ~ Vmin

8. Kırık

İyi okumalar...

İki ay sonra

"Selam." Jimin gelip yanağını öpen çocuğa gülümsedi.

"Selam. Naber?" Yong-il onun yanına yerleşmiş, durgun ifadesine bakmıştı.

"İyiyim hayatım. Senin neyin var? Uykulu görünüyorsun." Başını iki yana sallayarak reddetti onu diğeri.

"Sorun yok." İleriden onlara doğru yürüyen arkadaşını gördü sonra. "Kook, burdayız!"
"Selamlar selamlar. Nasıl gidiyor? Jiminim?" Aynı yüz ifadesiyle bu sefer Jungkook'a baktı ancak arkadaşı Yong-il gibi sormamıştı. "Dersimiz var bizim. Gidelim mi?"

Bir şey söylemedi. Yong-il'in yanağını öpmesine izin verip Jungkook'la birlikte sınıfa yöneldi. Kolu kavrandığında az önce sormamasının sebebini biliyordu Jimin.

"Bilmiyorum Kook." dedi o daha konuşamadan. "Neyim var bilmiyorum. Durgunum sadece."

"Ya evet. Koskoca iki aydır durgunsun sadece. Bu herifi sevmiyorsan ayrılsana. Yazık değil mi?" Sınıfa girmeden önce son bir kez açtı ağzını kısa boylu.

"Peki bana Jungkook? Bana yazık değil mi? Kalbim tanımadığım bir adam için burulurken bana üzüldün mü hiç?"

Aslında düşündükleri bunlar değildi. Kim Taehyung'un peşinden koşmaya çalıştığı zaman kendisine üzülen yine kendisiydi. Olmayacak bir hayalin peşinden koşmuş gibi hissediyordu son birkaç gündür. Seviyesi ne olursa olsun o gitgide daha ünlü birine dönüşecekti ve Jimin de orada öylece duracaktı.

Ders bittiğinde telefonuna bakarak çıktı sınıftan. Tarih 9 Mart'ı gösteriyordu ve Kim Taehyung sosyal medya hesabında birkaç gönderi paylaşmıştı. Küçük ikona tıkladı Jimin'in parmağı. 24 saat sonra kaybolacak görüntüler birer birer dökülürken onun bir gece önce gittiği partiden fotoğraflar paylaştığını gördü. Kalbi kolunun bir kızın omzuna sarıldığını görünce büzülmüştü. Hayatında iki aydır biri vardı, geçen gün Yong-il'le nedenini bile hatırlamadığı küçük bir tartışma yaşamıştı ve buna bağladı kalbindeki sızıyı. Buna bağlamalıydı, Jimin'in hayatında biri vardı ve gördüğü kadarıyla Kim Taehyung'un da.

Beklediğiniz gibi gidiyor mu?