Part 11(Zawgyi)

5.1K 120 2
                                    

"Mornee...အန္တီ့သက္လ်ာေလး"

ပါးေလးတစ္ဖက္ႏြေးေထြးသြားျခင္းနဲ႕အတူ သၾကားလုံးေလးလိုခ်ိိုအီတဲ့အသံေလးတစ္ခုနဲ႕ ရိုးရဲ႕မနက္ခင္းေလးကို အစျပဳလိုက္သည္။ မ်က္လုံးကိုမဖြင့္ဘဲ ရိုးၿပဳံးလိုက္ကာ အန္တီ့ကိုရိုးရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္သည္။

"အန္တီ့စကားလုံးေတြက
ခ်ိဳလြန္းလို႔
ၾကာရင္ ရိုး ဆီးခ်ိဳျဖစ္ေလာက္တယ္
သိလား"

"ခိခိ....အကဲေလး...
ထေတာ့...မိုးလင္းေနၿပီကြာ"

အန္တီက ရိုးရဲ႕ပါးမို႔မို႔ေလးႏွစ္ဖက္ကို အသာလိမ္ဆြဲရင္းဆိုလာသည္။

"မထခ်င္ေသးဘူးလို႔
အိပ္ယာကထသြားရင္
အန္တီ့ကိုဖက္ထားလို႔မရေတာ့ဘူးေလ"

"ေဟာေတာ္...ရွင္ေလးက
တို႔ကို အခ်ိန္မေ႐ြးဖက္ထားခ်င္တယ္ေပါ့
ဟုတ္လား"

"ဟုတ္...
24နာရီတစ္ရက္
ၿပီးေတာ့
365ရက္တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး
ရိုးရင္ခြင္ထဲပဲ ထည့္ထားခ်င္တာ"

"ဟ..ဟ.... အဲေတာ့ အန္တီက
အိမ္သာ ဘယ္လိုတက္ရေတာ့မလဲလို႔
ရိုးရင္ခြင္ထဲပဲတက္လိုက္ရမလား ေျပာ.."

"ညစ္ပတ္တာ.."

"သူပဲ စေျပာၿပီးေတာ့ေနာ္..
ကဲကြာ ထေတာ့လို႔
ေနလုံးႀကီး ဖင္ထဲဝင္ေတာ့မယ္ သိလား"

"မထခ်င္ေသးပါဘူးဆို"

"ထပါဆိုကြာ"

"အဲ့ဆို အနမ္းေပး.."

ရိုးႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစူၿပီး အန္တီ့မ်က္ႏွာေရွ႕ကိုတိုးေပးလိုက္သည္။

"ခုနကေပးၿပီးၿပီေလကြာ"

"ထပ္လိုခ်င္ေသးတယ္ေလ
ခုနက ပါးေလးပဲနမ္းတာကို
ခုက ႏႈတ္ခမ္း..."

"ေတာ္ၿပီဆို...ထေတာ့..အကဲေလးရဲ႕"

"စိတ္ေကာက္မွာေနာ္
အနမ္းမေပးရင္..."

"စိတ္ေတာ့မေကာက္ပါနဲ႕
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကရထားတာ
သိပ္မၾကာေသးတဲ့ဟာကို..
ကဲလာ...မြမြ...မြမြ...မြ"

ရိုးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ကိုင္ကာ အနမ္းေပးေနေတာ့ ရိုးၿငိမ္ခံေနလိုက္သည္။ ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႕နိုးထခြင့္ရတဲ့ ခ်မ္းေျမ့တဲ့ဘဝေလးဆိုတာ
ဒါပဲျဖစ္လိမ့္မလား။ နစ္ဝင္ၿပီးရင္းနစ္ဝင္ရခ်ည္ရဲ႕ အန္တီရယ္။

ဇနီးမယား(on going)Where stories live. Discover now