Part 15(Zawgyi)

3.7K 114 4
                                    

"ဟူး"

နံရံေပၚမွာ တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေျပးလႊားေနတဲ့ နာရီစကၠန့္ေလးေတြကိုၾကည့္ရင္း ေဒၚယုယေသြးတစ္ေယာက္ သက္ျပင္းတို႔အား ထပ္ခါတလဲလဲ ခ်ေနေတာ့သည္။အေမျဖစ္တဲ့ေဒၚယဥ္ယဥ္ႏြယ္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ခန္းထဲကေန သစ္သီးႏႊာေနရင္းက ထိုင္မအားထမအားျဖစ္ေနတဲ့သမီးအားၾကည့္မရေတာ့ေပ။

"ေဟ့ မိယု...
ဘယ္လိုျဖစ္ေနလို႔
ထိုင္လိုက္ထလိုက္ျဖစ္ေနတာလဲ
ဘာလဲ...ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနတာလား"

သစ္သီးပန္းကန္ကိုကိုင္ရင္း ယုယေသြးေရွ႕တည့္တည့္က ဆိုဖာေပၚဝင္ထိုင္ရင္းေျပာလာသည္။

"အေမကလည္း
ကိုယ့္ဘာသာ စိတ္ညစ္ရတဲ့အထဲ"

"ႀကီးက်ယ္ေနလိုက္တာမ်ား...
ကဲ ေျပာစမ္းပါအုံး
စိတ္ညစ္ေနရတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေလး"

အေမျဖစ္သူက ဒီလိုေမးလိုက္ေတာ့ ယုယေသြး
မ်က္ႏွာကေလးညွိုးသြားရွာသည္။ ထုံးစံအတိုင္းပဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးလည္းေထာ္လာရင္း ေျပာေလသည္။

"ဟိုတစ္ေယာက္ေလ
အေမ့ေခြၽးမလိုလို
သမက္လိုလိုဟာေလးေပါ့
အခုထိ ဖုန္းမဆက္လာေသးဘူး"

"အမေလးဟယ္....
ငါက ဘာမ်ားလဲလို႔....
သူမအားလို႔ေနမွာေပါ့
ဒါမွမဟုတ္
အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခုရွိလို႔ေနမွာေပါ့ေအ"

"သူ႕အတြက္ သမီးထက္အေရးႀကီးတာ
ရွိလို႔လား...
သမီးအတြက္ကေတာ့
သူက အရာရာပဲကို"

"ဒုကၡပဲဟယ္....
ညည္းေလ...မႀကီးမငယ္နဲ႕
တကယ္ကိုေျပာရခက္တယ္"

"မသိေတာ့ဘူးအေမရာ...
ရင္ထဲမွာ လြမ္းေနတာပဲသိတယ္
သူ႕အသံမၾကားရရင္
ထမင္းလည္းစားမဝင္ဘူး
ေရလည္းေသာက္လို႔
မေကာင္းဘူး
အေမမွမသိတာ"

"သတိလည္းထားပါအုံးေတာ္ရယ္
ရွင္ေျပာေနတာ
ရွင့္အေမကိုေနာ္....
ဘယ္ႏွယ့္...ကို႔အေမကိုမ်ား
ကေလးကလားစကားေတြ
လာေျပာေနေသးတယ္"

"ဒီသားမိႏွစ္ေယာက္ဘာေတြေျပာေနၾကတာလဲ"

ဦးေက်ာ္ခန့္ကပါ ယုယေဘးတြင္ လာထိုင္ၿပီး စကားဝိုင္းထဲဝင္လာသည္။ ယုယေသြးရဲ႕မ်က္ႏွာညွိုးေနတာကို သတိထားမိလိုက္သျဖင့္
ယုယဘက္သို႔လွည့္ကာ စကားဆိုလာသည္။

ဇနီးမယား(on going)Where stories live. Discover now