NOT A RIVALRY

Chapter 17

Chapter 17

ALONE in his room, Noah stared blankly at the ceiling, he couldn't think properly so he just choose to remain this way. Earlier he asked himself, how long he would avoid Callen? Or more like how long he can avoid him? Pero wala siyang makuhang sagot sa sarili at dahil doon bumalik na naman ang mga sinabi sa kanya ni Gab, na hindi siya kawalan kay Callen.

Kaya heto siya ngayon, sa halip mahimbing na natutulog, nakatulala lang siya sa kawalan at hindi alam ang gagawin.

He wants to go to Callen, spend his time with him and do the things they did when he was once at Callen's condo. But he can't, he still can't, kaya pa niyang makipag-usap dito sa tawag pero sa personal, baka kahit hindi siya nakakalipad ay magawa niya nang wala sa oras kapag nagkataong nagtagpo ang landas nila nang silang dalawa lang.

Gusto na niyang matulog dahil may exam pa siya kinabukasan pero hindi yata siya matatahimik hangga't hindi niya nakakausap si Callen. Dapat nga itong ginagawa niya ay sanay na siya, gawain naman niya iyon simula't sapol pa lamang, ang iwasan si Callen sa kahit anong paraang gusto niya. Bakit hindi niya magawa ito ngayon?

Once in for all para sa ikakatahimik ng buong pagkatao niya, kinuha niya ang cellphone sa nightstand at nagdesisyon na tawagan nalang si Callen. Nakakaawa naman ang sarili niya, mukhang mababaliw na talaga siya.

Ring after ring but no one is answering and it's making him frustrated and his frustration grow even further when the ring ended and he heard nothing other than the phone saying, the owner is busy and he can leave a message or call again later if he wants.

"Busy my ass! This fucking late at night, he's still busy?." Hindi makapaniwalang aniya kapagkuwan ay tinawagan itong muli at sa pagkakataong ito ay may sumagot na.

"Bunny?" Anang nasa kabilang linya, natigilan si Noah nang marinig ang boses ni Callen, yong boses nito na parang kakagising lang.

That hit Noah really hard, slowly he glance at his wall clock and realized it's already one in the morning, he knew it's already late but not as late as what he thought. Halos iumpog na niya ang sariling ulo sa pader sa katangahang ginawa niya. Ganoon na ba siya kalutang na hindi man lang niya napansin sa screen ng phone niya kung anong oras na?

"Did I woke you up? I'm sorry." He said apologetically, and he really meant it. "Just go back to sleep, I'll just hung up."

He was about to hung up but Noah heard Callen from the other line. "No, it's okay, don't hung up." Pigil nito sa kanya. "Why still awake? Can't sleep? Is my Bunny okay?" Sunod-sunod na tanong nito.

Napakagat siya sa pang-ibabang labi, nagugustuhan na talaga niyang tinatawag siya nitong Bunny. "I'm okay, just wanna hear your voice." Noah honestly confessed. "I wanna see you." He then added.

Hinintay niya ang sasabihin nito pero wala siyang narinig mula sa kabilang linya maliban sa paghinga nito nang malalim. Napabuntong hininga siya, hindi niya alam na kaya niya palang maging honest kay Callen. Malakas lang siguro ang loob niya dahil sa cellphone lang sila nag-uusap, hindi niya alam kung ano ang magyayari sa kanya kung sakaling harap-harapan niyang sinabi iyon kay Callen. Baka hilingin nalang niyang lamunin na siya ng lupa at ayos lang kahit hindi na siya iluwa pabalik dahil nasisigurado niyang wala na siyang mukhang maihaharap dito dahil sa kahihiyan. Sa kabilang banda, naalala niyang wala pala siyang hiya kaya baka magpapatay malisya nalang siya, who knows?

"Bunny, don't just told me those words all of a sudden! You almost give me a heart attack! I might run into your home this late at night." Callen said breathlessly after recovering from Noah's words.