NOT A RIVALRY

Chapter 22

Chapter 22

TIME flies fast than it's usual for Noah and Callen, it's already Sunday and Noah is about to go home later. At sa kaalamang iyon ay halos hindi na siya mahiwalay kay Callen na para bang hindi na niya ito makikita ulit kung sakaling umuwi na siya, eh magkikita naman sila nito ulit. Siya lang naman talaga itong ma-drama na akala niya ay si Naih lang ang may kayang maging dramatic.

Yesterday they just spent their time in Callen's condo, just talking anything under the sun, cuddling, dined together and so on. And now, Noah just want to do the same as yesterday, he'd rather stay with Callen than going around.

But it looks like Callen had another plan for them today as Noah look at Callen driving while he on the other hand is sitting on the passenger seat.

"Hon, where are we going?" Tanong niya sa binata, hindi niya ito nagawang tanungin kanina nang sabihin nitong magbihis siya at may pupuntahan sila.

As usual damit na naman nito ang suot-suot niya dahil wala naman siyang dalang damit niya. He didn't mind wearing Callen's clothes though, it's comfortable and it looks good on him as per Callen said.

Callen glance at him for a moment and sigh. "To my office. I'm really sorry, baby. This is supposed to be our time together but I need to sign some papers that will be needed tomorrow. I can't do that tomorrow for I have appointments outside the office so, I won't be there to sign it." Callen said and he really sounded sorry.

Napakagat sa pang-ibabang labi niya si Noah, malinaw naman niyang narinig lahat ng sinabi ni Callen pero ang pagtawag lang yata nito sa kanya nang baby ang tumatak sa isip niya. He's been calling him like that since yesterday, he like it though. He likes it when Callen call him Bunny but calling him baby hits really different. Kapag naririnig niya ito pakiramdam niya ay nabibingi na siya at ang tanging pagtawag lang nito nang baby ang naririnig niya.

He likes it both the way Callen called him that's why he just let him call him the way Callen wants. Kahit ano naman yata ang itawag nito sa kaniya basta galing sa bibig nito ay ayos lang sa kaniya.

"It's okay, hon." Aniya habang nakatingin lang sa binata na abala sa pagmamaneho. Mas gusto niyang ito nalang ang pagmasdan niya sa halip na ang tanawin sa labas na nadadaanan nila.

It was really find with him, he don't want to burden Callen in the first place. Hindi lang sa kanya umiikot ang mundo ng binata at ayaw niya baguhin ang nakasanayan nito nang dahil lang sa kanya. If Callen can adjust for him, Noah can do that to Callen as well.

"Thanks, Bunny. I'll make it up to you after this." Anito at bahagya pa siyang sinulyapan bago itinuon ulit sa daan ang atensyon. "And I'm sorry again for dragging you here with me, I just don't want to be away from you and leaving you alone in my condo is not in my options." He said apologetically and explain.

Napalabi si Noah, pareho lang naman sila ng nararamdaman at kung sakaling hindi siya nito isinama baka ipagpilitan niya pa ang sarili dahil ayaw niya rin nalalayo dito. "Stop saying sorry, it's really okay."

Nang makarating sa distinasyon nila napabuntong hininga si Noah bago bumaba sa sasakyan. Hindi ito ang unang beses niyang makapunta, sanay na sanay na siya dito. Nang makapasok sa loob ng building may mga mangilan-ngilang empleyado siyang nakita na mabilis natuon ang atensyon sa kanila ni Callen pagkapasok palang nila.

Hindi nila binigyang pansin ang mga matang nakatingin sa kanila at magkatabi na naglakad papunta sa elevator.

"Hindi ba iyon ang bunsong anak na lalaki ni Mr. Montreal? Nakababatang kapatid ni Sir Ezra?" Tanong ng isang receptionist sa kapwa niyang receptionist nang mawala ang dalawang binata sa paningin nila.