NOT A RIVALRY

Chapter 14

Chapter 14

ARRIVING at school early in the morning, the triplets— Noah, Naih and Naia— walk together in silence, they just parted ways when they're already going to their respective room.

As for Noah, he glance at his wrist watch and realized he made it so early. Nang makarating sa classroom ay tama ngang napaaga siya dahil wala pang ni isang classmates niya ang naroon. Nagkibit balikat nalang siya at pumasok, humanap siya ng upuan kung saan siya komportable at doon naupo.

Habang naghihintay sa mga classmates niya at sa Prof nila, kinuha nalang niya ang cellphone para abalahin ang sarili.

Seeing his phone Noah remember his conversation with Callen on the phone yesterday, he even don't know how long they talked, he just realized when he already felt sleepy and when he glanced at the wall clock, it was already closed to midnight. The fact na kung ano-anong walang kabuluhan lang ang napag-usapan nila pero umabot sila nang ganoong katagal na kahit siya sa sarili niya ay hindi makapaniwala. Nagkulong lang siya sa kuwarto kahapon, kahit nang tawagin siya ni Naia para mag dinner ay hindi pa rin siya lumabas at sinabi ditong busog pa siya. Totoo naman talagang busog pa siya dahil hapon na nang makauwi siya at bago siya umuwi ay pinakain pa siya ulit ni Callen.

Pinagsabihan pa nga siya ni Callen dahil narinig nitong hindi siya kakain ng dinner pero wala rin itong nagawa nang ipilit ni Noah ang gusto. Sa halip ay nag-aral nalang siya ng mga notes niya nang maalalang may quiz sila kinabukasan sa isa sa mga subjects nila at kahit abala siya sa pag-aaral ay hindi pa rin niya binababa ang tawag at patuloy pa rin sa pakikipag-usap kay Callen.

Remembering that Noah shook his head and just open an app, a game to entertain himself while waiting. Sa sobrang focus niya sa game ay hindi na niya namalayang napalapit na ang cellphone sa mukha siya habang tutok na tutok ang mata niya sa screen. Nabigla nalang siya nang may humawak sa cellphone niya at bahagyang inilayo sa mukha niya ang cellphone.

"That was too close, not good for your eyes, and you know that." Anang boses ng taong gumawa niyon.

Napatingin siya dito na nakaupo na sa tabi niya at naka-krus ang braso sa dibdib nito, nakatingin ito sa kanya na parang Nanay na pinapaalalahanan ang anak.

Noah sigh as he turned off his phone and give his full attention to the only person with him in this room. Mukhang pati ito ay napaaga rin, well, palagi naman itong maaga pumapasok.

"What's up, Miss President?" Malamig na aniya na mahina nitong ikinatawa habang naiiling, sanay naman ito sa kanya. If there's a woman in this University that he couldn't ignore aside from his sisters and friends, that would be her, their classroom President.

"I should be the one asking you that, Noah." Natatawang turan nito. "Akala mo hindi kita napapansin sa tuwing nandito ka sa school, you seem off this past few weeks, so what's up?"

Nag-iwas siya ng tingin, wala naman siyang dapat sabihin dito. "Nothing happened, Gab."

Napabuntong hininga si Gab. "Sige deny pa, halatang-halata ka na nga todo deny ka pa. Oh well ikaw bahala, basta kung kailangan mo ng kausap, nandito lang ako." Sumusukong anito at marahang tinapik pa ang balikat niya. "Kung may gumugulo man sayo, mas gagaan yan kapag may napagsabihan ka. If you keep that only for yourself, that burden will always haunt you. Hindi sa nakikialam ako sa personal life mo, I'm just saying. Kahit sino, hindi man sa akin at least may mapagsabihan ka man lang, hindi iyong kinikimkim mo lang sa sarili mo ang lahat. It'll drive you crazy, yah know." She added.

"Am I that obvious?" Noah asked, he's known to be indifferent, that's why he was confident that no one will notice him if he always wear his pokerface. He's wrong though, Gab noticed him so as his gang and he's already sure of that.