NOT A RIVALRY

Chapter 37

Chapter 37

LUNCH time came and everyone doing their own businesses, some went to the library to review, others stayed in the classroom and there are some went to their prepared comfortable place. As for the Nine-Tailed, they prepared to stay at the cafeteria to have their lunch and coincidentally the Black Panther prepared the same as them.

Everyone are doing the usual thing to do in the cafeteria, eating, changing conversation and so on. Unlike the library, in the cafeteria mix noises can be heard especially now that Kyng Callen is not around. The only scenario in the cafeteria where only a muffled of noises can be heard is when Callen is present. And since Callen is nowhere to be seen, everyone is not holding back. They are talking as loud as they want, laughing and there are some playing around.

That scenarios are the first thing welcome Noah's line of sight the moment he set his feet at the entrance of the cafeteria. And when everyone notice his presence, he's not some sort of a celebrity but the way he captured everyone's attention felt like he is.

Hindi niya alam kung ano ang meron o ano ang ginawa niya, ang alam lang ni Noah ay normal na estudyate lang siya sa University na ito at wala namang special sa kanya para pagtuunan ng atensyon ng mga taong narito. Kung ang pagiging gangster niya ang reason ng mga ito dahil cool sa paningin nila ang isang gangster, mas lalong wala naman iyong kabuluhan dahil hindi naman sila katulad ng ibang gangster na sobrang active sa Underground Gangster Arena.

After all kaya niya lang pinasok ang pagiging gangster ay dahil kay Callen at sa pagiging insecure niya sa binata.

Napailing nalang siya sa mga naiisip, dapat sanay na siya sa mga estudyate dito dahil gawain naman ng mga ito ang ibaling ang atensyon sa kanila dati pa. Napabuntong hininga siya at tuluyan ng pumasok sa cafeteria at tinungo ang direksyon ng mga kaibigan niya. Palihim pa siyang napangiwi nang medyo sumakit ang paa niya, buti nalang ay nagawa niyang maayos na maglakad na para bang wala siyang iniindang sakit.

Nang makaupo kanya-kanyang bati ang mga kaibigan niya habang si Naia ay umalis dahil ito na ang nag volunteer na kukuha sa kanya ng makakain.

"How are you?" Elijah asked.

"I'm fine, few days from now I'll fully recover." He replied and look at his friends one by one. Kung sa class pakiramdam niya'y mahigit isang buwan siyang napag-iwanan itong mga kaibigan niya ay wala namang pinagbago. "What's with everyone and they're looking at me like I'm some sort of a celebrity?" Tanong niya sa mga kasama na ang tinutukoy ay ang mga taong nakapaligid sa kanya.

Well, wala naman siyang pakialam sa mga ito like what he always do, he just want to asked and perhaps know the reason why.

Naiiling na sinagot siya ni Nathan. "Ilang araw ka lang nawala nakalimutan mo na na ganiyan na sila sayo dati pa. Epekto ba yan ng injuries mo?"

"Hayaan mo nalang Kuya, dapat nga sanay ka na sa mga iyan." Ani ng kapatid niya na himalang kalmado lang magsalita. "Oh I heard si Kuya ang naghatid sayo dito, nasaan ang magaling mong jowa?"

"Office, urgent." Simpleng sagot niya sa kapatid at dahil malapit lang ito sa kanya, bahagya siyang lumapit dito at ipinatung ang kanyang ulo sa balikat ng kapatid at panandaliang pumikit. Maayos naman siya pero dahil hindi pa siya tuluyang magaling ay mabilis siyang mapagod kahit wala naman siyang halos ginawa kanina bukod sa gumawa ng mga missing activities niya at quizzes na sa kabutihang palad ay pinayagan siya ng Prof nila magtake.

Magtatalak pa sana si Naih pero hindi na niya nagawa dahil sa ginawa ng Kuya niya. Nag-aalalang napatingin siya dito, alam niyang hindi ito okay dahil kung maayos ito nunkang gagawin ito ng kapatid niya sa harap pa mismo nang maraming estudyate. Napansin niya rin medyo malalim ang paghinga nito.