Constellation Under the Plane

9

I was cooking our meals. Kinapalan ko talaga ang mukha ko para ayahin siyang kumain kamasa ako ngayong gabi. He said he as a meeting with someone pero pinagbigyan naman ako.

Hindi ko alam kung kikiligin ba ako o ano dahil ipinagpabukas niya ang meeting niya. Ang ganda ko, natawa ako ng bahagya at inumpisahan hiwaan ang mga rekados.

Patuloy lang ako sa paghiwa ng bigla na naman siyang nanggulat.

Napatalon ako at hindi sadyang nahiwa ng konti ang daliri. Blood running out of my finger. Nanlaki ang mata ko at napalunok ng makita ang dugo ro'n kaagad ko naman itinutok ang daliri sa gripo at pinaglandas ang tubig ro'n.

"Oh shit!" he  exclaimed.

Kaagad niya akong dinaluhan at siya ang naghugas ng kamay ko. I look away dahil naihilo ako sa dugo. I'm afraid of blood. Hindi ko kayang makakita ng dugo.

Nanginginig ako at pumikit na lang.

"Oh shit, I'm sorry wife. I'm sorry, sorry nabigla ka." alalang saad niya.

Hindi pa rin ako maka tingin at iniiwas ang mukha para hindi makita ang dugo. Tila napansin naman niya iyon at natigilan.

"Oh fuck.." mahinang usal niya.

Tinakpan niya iyon ng malinis na bimpo para hindi ko makita ang dugo.

He run at the emergency kit and immediately cover my wounds. I still can't look at it habang ginagamot niya.

Nakatitig lang ako sa mukha nito na naka-focus sa sugat ko. Habang ginagamot naman ay sorry siya nang sorry. At nang matapos ay ngumiti siya ng alanganin sa'kin kaya natawa ako.

"O-okay lang. I'm just... can't afford looking at blood."

"Oh, I'm really sorry. I should be careful next time. Don't worry I'll cook. Umupo ka na lang, this is my way to repay your blood." natatawang saad niya kaya natawa rin ako at tinanguhan na lang siya.

Nag-iwas ako ng tingin at tinitigan ang daliri kong may Band-Aid na may design na bear. Napangiti ako at sumulyap sa kanya na nagluluto.

Hindi ko mapaliwanag ang nararamdaman ko sa tuwing binibigyan niya ng importansya ang mga maliliit na bagay sa'kin.

Mas lalo lang ata akong mahuhulog. Sana lang hindi niya ako bitawan. Hindi ko ata alam kung anong magagawa ko.

Theo knows about my feelings and support me in what i want. Nando'n pa rin ang pang-aasar na nginingitian ko lang ngayon.

May bago na nga siyang paboritong salita e. 'Eww, in love' yes i am.

Natatawa na lang ako tuwing naalala siyang ngumingiwi. Sa nakalipas na araw ay iniiwasan pa rin niya 'yong stalker niya.

Ewan koba, bakit parang hindi napapagod 'yong babae. Gano'n ba talaga ma in love?

Makalipas ang ilang pang mga araw ay araw na ng graduation namin. We happily get our dreams.

Si papa at mama ang nagsabit sa'kin dahil nakakuha ako ng parangal. It's not a degree of something. Sapat na para masabing nag aral ako ng mabuti.

Same as Theo, he got his certificate. Pero wag ka, he's Cum Laude. I'm so proud of him.

Pero there's something in mine na gusto ko pang makuha. Pero wala siya sa mismong araw na 'to. Si Ulap.

Hindi siya makakarating dahil may kailangan daw siyang asikasuhin. Importante raw. I don't know what was that, hindi naman niya obligasyon na sabihin pa sa'kin dahil ako lang ang nakakaramdam nito.

"Let's party!" sigawan ng mga kaklasi ko at kaibigan namin ni Theo.

I joined them and make myself happy. Graduation ko kaya 'to. No love life involved. Gusto kong i-enjoy 'to.

I cheered with Theo and dance until i get drunk. Sa sobrang kalasingan si Theo na mismo ang nag hatid sa'kin sa unit ko.

Nang makarating kami ay kaagad niya akong ibinalibag sa lapag at nag doorbell. Tatawa tawa naman ako at nahihilo pa rin. Hindi ko kinaya ang mix drinks na pinainom nila.

"Hi, I'm Polaris friend. Nalasing kasi siya e, paki asikaso na lang ng kaibigan ko a. May na iwan kasi akong kaibigan pa ro'n, baka kung anong gawin." rinig kong pagkausap ni Theo sa kung sino.

I slightly open my eyes when i felt someone carrying me. I smell his scent, kilala ko kung kanino iyon kaya napangiti ako.

Pupungay pungay akong nagpababa. Rinig ko ang singhal niya at aalis na sana nang hilahin ko siya at saktong napaharap ito sa'kin.

Without thinking i let my lips touched his. Hindi ko na pansin ang sarili ko dahil sa kalasingan. Ramdam kong pagkabigla at pagtigil nang paghinga niya.

Nang maramdaman na hindi siya gumagalaw ay humiwalay na ako. Parang natamaan ako ng hiya kaya naman gegewang gewang akong umalis.

But he pulled my hand and drag me into his chest.

I felt his lips on mine. Iginalaw niya ang labi kaya napa sabay na ako.

Palalim na nang palalim iyon kaya nagiinit na 'ko. Until i felt him touching my two arm.

He push me out. Napamulat ako ng mata at pupungay pungay na tinitingnan siya.

"I-im sorry. Sorry mali 'to. I didn't control my self." umiling iling ito.

Kahit lasing ay ramdam ko ang pagtama ng malaking kutsilyo sa puso ko. Hindi ko malaman ang dahilan kung bakit.

Napalunok ako at tinitigan siya. Hindi ako makagalaw tila nawawala ng kaonti ang kalasingan ko.

"I'm sorry, i shouldn't kiss you." he said and walk away.

And cause of alcohol i step near to him.

"I-i like you– i mean..." napatigil ako nang mapatigil din siya at pinapakinggan ang sasabihin ko pa.

"I love you." saad ko.

My eyes watering as he didn't look at me.

"You're just drunk Polaris. Wait me here, I'll help you clean yourself." saad nito at naglakad na palayo.

I felt my heart crushing into pieces. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.

I just let myself kneeled down and let my tears drop. My consciousness back. Tila mas nalasing ako sa sakit.

I didn't know that first love would be this painful.

Umiyak ako nang umiyak. Pigil na pigil ang mga hagulgol. Dapat masaya ako ngayon e. It must be my day because i graduated.

"Sa tingin ko patagalin namuna natin, tsaka na lang natin pag isipan kung paano tayo makakagawa ng palusot para maipa divorce ang kasal."

"Good idea."

G-ganito na lang ba 'yon? may kasunduan pala kami. Nakakatawa.

May naramdaman akong lumapit sa'kin at niyakap ako. Why would he do this, mas lalo akong mahihirapan mag isip.

"I'm sorry.. b-but she's back. I'm sorry wife."

And that's all i want to heard. I'm lose.

This is my first time I'm being in love. And this is also, my first time to beg for love. But I'm not the person who chase someone whose not deserving to chase. I'm a version of my mom, so i know that.