Chasing Cars (GxG)

Chapter 11 - Ferocious

-

It's been days since I went to Batangas Friday na ngayon pero hanggang ngayon minumulto parin ako ng kahapon. Ilang araw narin akong hindi makakilos ng maayos pati mga tao sa paligid ko ay naaapektuhan na. Pero kahit anong pilit kong maging okay ay tinatraydor parin ako ng sariling isip.

"Ms. Perez!"

"Ay kalbo." Gulat kong bulalas.

Huli na ng marealize ko ang nasabi kanya kanya hagikgikan ang mga kaklase ko habang si Donatello este Sir Donato ay nagpupuyos na sa galit. Tangina kasi payapa akong nagmumuni muni dito bigla nalang siyang magtatawag.

"What did you say, Ms. Perez? And who told you na pwede kang magdaydream sa loob ng klase ko." Galit niyang anas habang salubong ang kilay. Napayuko nalang ako sa kahihiyan. "I've been calling you for nth time, Perez. Busy ka ba sa pagdaydream sa boyfriend mo."

Tila nagpintig ang tenga ko sa narinig tangina natulala lang nananaginip na agad ang worst sa boyfriend ko daw duh kung meron sana kaso wala!

I sighed, "Look, Mr. Donatell- I mean Mr. Donato-."

Namutawi nanaman ang mahihinang tawa ng mga kaklase ko. Damn it baka mahigh blood si Marlin tumahimik kayo.

"Out!" Naknampucha last subject nalang mapapalabas pa 'di bali makakaearly dismissal ako. "Are you deaf? I said out, Ms. Perez."

"Pero Sir-"

"Out or Diagnose?" Nagtitimpi niyang tanong.

Natigilan naman ako sa pangangatwiran kunot noo akong napaangat ng tingin sakanya bago bumaling sa screen projector sa likod niya. Nanood pala sila ng video clip ng hindi ko alam debobo ka Dane kaya ka nasisigawan e.

Nangungusap akong tumingin kay Amara but she's already giving me an apologetic look while mouthing 'hindi ko rin alam' gayon din ang iba sa mga classmate kong nag-aalala ang mga mukha. Nagbalik tingin ako sa propesor na inip na inip na sa sagot ko.

"I guess you're just good at daydrea-"

"Play the video, Sir...po." Pigil inis kong utos sakanya pero syempre kailangan parin gumalang. Nakakainis e ano bang pinaglalaban niya sa daydream na 'yan at paulit ulit nakakabastos na siya.

He's looking at me sarcastically na para bang alam niya ng wala akong maisasagot medyo half truth pero hindi ko pa naman natatanaw si San Pedro o si Lucifer kaya alam kong safe pa 'ko.

He plays the video once again, so I watch it carefully. Every detail is important, which is why I need to focus. Madalas kasi ay nasa video na ang mga sagot kailangan lang ianalyze ng mabuti. Naningkit ang mata ko ng mapagtantong it is a laparoscopic appendectomy surgery simulation video walang sound kaya clueless ang karamihan sa pinapanood. Tila nabuhayan ang loob ko ng matapos ang video shet ang lakas ko talaga kay Lord this surgery is familiar to me so I assume kaya kong lagpasan ang kamandag ni Donatello.

May naglalarong ngisi ang propesor ng humarap ito sakin. "Except for Ms. Perez, who is preoccupied with her life, this is the second time I've let you watch it. I guess any of you can diagnose the case?" Seryoso niyang tanong sa lahat bago lumingon sakin. "But since pinapili ko si Perez either out or diagnose at pinili niyang sumagot so why not give her a chance." Mahaba niyang paliwanag pero nangaasar parin ang tono nito lalo na ang pagtingin niya sakin dukutin ko kaya mata niya o palit ko sa pagong bulwet siya. "Ms. Perez once aga-"

"It's appendicitis." Putol kong sagot sa kanya na ikinatigil niya pati narin ng mga estudyante dito sa pagchichismisan.

Sir Marlin asked, "Pardon?"

I frowned, "The video you showed us was a laparoscopic appendectomy, which led me to the patient's diagnosis of appendicitis."

His playful smile slowly fades away which means tama ang sagot ko. I roam my eyes to see that everyone's attention was on me. I was patiently waiting for Sir Marlins response pero tahimik lang ito sa pagkakatitig. I watched how he roughly swallowed so I took that as a cue to continue.