Nobody Takes Us Apart || Larry Stylinson

Hoofdstuk 3

POV Harry Styles

Ik doe mijn ogen open en zie een vreemde kamer voor me. Huh? Waar ben ik? Dan herinner ik me wat er gisteren is gebeurd. Met een verdrietig gevoel sta ik op en trek mijn kleren aan. Ik loop naar beneden en ga in de keuken aan de tafel zitten. Vanessa is eieren aan het bakken. 'Hey Harry. Lekker geslapen?' Hoewel ik onrustig heb geslapen knik ik. Als ik mijn eieren op heb ga ik in de woonkamer op de bank zitten. Ik staar een beetje voor me uit. Ik kijk door het raam aan de voorkant van het huis en dan schrik ik. Wacht, zijn dat nou Liam en Niall? Ik probeer weg te komen maar ze hebben me al gezien. Ze gaan voor het raam staan. 'HARRY! HARRY!' roept Niall. Liam loopt naar de voordeur en belt aan, terwijl Niall voor het raam blijft staan springen. 'Mag ik de deur open doen?' vraag ik dof aan Vanessa. 'Ja, natuurlijk.' antwoordt ze. Ik doe de deur open. 'Hoi, Liam.' 'Hazza!' zegt Liam blij. 'Uh.. mogen we binnenkomen?' Ik knik. Even later zitten Liam, Niall, Vanessa en ik in de woonkamer. Ik staar ongemakkelijk naar de grond. 'Oh, Hazza, wat ben ik blij dat we je hebben gevonden!' roept Niall. 'We hebben gisteravond tot een uur of elf naar je gezocht. En vanochtend zijn we om zeven uur opgestaan om verder te zoeken!' Aardig van ze dat ze zoveel moeite hebben gedaan om me te vinden. 'Nou, jongens.. Ik kan niet met jullie mee naar huis. Dat gaat echt niet lukken.' zeg ik. 'Maar, Louis-' begint Niall. 'Heeft hij het verteld?' Niall en Liam knikken. Beschaamd kijk ik naar de grond. 'Kom op, Hazz. Louis heeft heel veel spijt en hij wil je graag zien!' zegt Liam. Ik haal mijn schouders op. 'Alsjeblieft, Harry..' zegt Niall. Hij legt zijn hand op mijn schouder en probeert me aan te kijken. Ik duw zijn hand weg en kijk de andere kant op. 'Uhm.. ik heb wel een idee.' zegt Vanessa aarzelend. Meteen is alle aandacht op haar gevestigd en ze bloost een beetje. 'Nou.. Harry, als je nou gewoon met ze meegaat en als het echt niet wil ben je hier altijd welkom..' Ze heeft wel een beetje gelijk. Ik kan het altijd proberen. Het kost de jongens nu niet meer veel moeite of ik ben om. Even later zit ik achterin de auto van Liam. De andere twee zitten voorin. Ze hadden nog voorgesteld of Niall bij me moest gaan zitten, maar ik weigerde. Eenmaal thuis aangekomen loop ik wat ongemakkelijk naar binnen. Ik kan Louis zo elk moment zien... Dan opeens staat hij voor me. Geschrokken doe ik een stap naar achteren. Wat is hij toch knap... Ik draai me om en wil weglopen, maar Louis houdt me tegen. Hij grijpt mijn arm. Een warm gevoel trekt door mijn lichaam. 'Harry, ik moet vanavond met je praten. Gewoon wij met z'n tweeën, oke?' Zijn ogen zijn op mijn gezicht gevestigd en uiteindelijk knik ik. Louis laat mijn arm los en ik loop snel weg.

Het is ondertussen al twee uur. Ik heb aan Liam en Zayn voorgesteld om Monopoly te doen, waar ze op instemmen. Liam heeft me gevraagd of ik een beetje normaal tegen Louis zou kunnen doen en ik zei dat ik het zou proberen. We willen net beginnen als Louis de kamer binnenkomt stormen. 'Mag ik meedoen?' hijgt hij. 'Tuurlijk, Lou.' antwoordt Liam en Louis gaat ook aan de tafel zitten, tegenover mij. 'Waar is Niall eigenlijk?' vraagt Zayn. 'Ik ben hier!' klinkt het vanuit de woonkamer. Niall zal wel op de bank liggen en tv kijken. Nogal ongemakkelijk begint het spel. Er hangt een gespannen sfeer en ik ben boos op mezelf omdat ik niet normaal tegen Louis kan doen. Ergens midden in het spel is de spanning bijna weg en ik lach om een grap van Louis, waardoor iedereen me verbaasd aankijkt. 'Ik mag toch wel lachen?' brom ik een beetje boos. Zij willen toch dat ik normaal doe? Als het spel is afgelopen snel ik meteen de kamer uit. Ik denk niet dat ik het nog langer kan verdragen om met Louis in één kamer te zijn.

Zenuwachtig ijsbeer ik door mijn kamer. Het is acht uur en Louis zei vanmiddag dat hij wel naar mijn kamer zou komen. 's Avonds. Hij zal zo wel komen. Argh, wat ben ik zenuwachtig. Wat nou als ik niet normaal kan doen of mijn zelfbeheersing verlies? Dat zou ik mezelf nooit vergeven en ik zou Louis volkomen begrijpen als hij niks meer met me te maken zou willen hebben. Twee klopjes op de deur. Daar zul je Louis hebben. Ik schraap mijn keel. 'Binnen.' Snel haal ik nog mijn hand door mijn haar. Grom, Harry, waarom doe je zo stom? Louis verschijnt in de deuropening. 'Uh, hoi.' zegt hij ongemakkelijk. 'Hai.'

POV Louis Tomlinson

Ik kijk op mijn wekker en zie dat het al acht uur is. Het wordt nu toch wel tijd om naar Harry te gaan. Zenuwachtig haal ik een hand door mijn haar. Ik weet nog steeds niet precies wat ik nou echt voor Harry voel. Misschien verandert dat als ik met hem praat. Ik doe mijn kamerdeur open en loop de gang op. Ik ga voor Harry's kamerdeur staan en klop erop. 'Binnen.' klinkt Harry's stem. Ik doe de deur open. Harry staat midden in de kamer. 'Uh, hoi.' zeg ik. Ik voel me niet erg op mijn gemak. 'Hai.' zegt Harry. Het blijft even stil. 'Uh, je eh.. mag wel binnen komen.' zegt Harry. Ik loop de kamer in en doe de deur dicht. Ongemakkelijk staan we tegenover elkaar. 'Uh, Harry.. Het-het spijt me dat ik je wegstuurde..' begin ik maar. 'Dat had ik niet moeten doen, sorry.' Harry kijkt me verbaasd aan. Ik staar naar mijn voeten. 'Ik eh.. Ik snap best dat je nu niks meer met me te maken wilt hebben, ofzo.' ga ik verder. 'Het eh.. Het is al goed. Ik weet niet wat ik zelf zou hebben gedaan. Misschien wel hetzelfde..' zegt Harry. Gelukkig! Hij is niet boos op me. 'Uh, Harry, ik weet niet of ik ook verliefd ben op jou.. Ik moet er even over nadenken.' Harry knikt. 'Misschien.. eh.. Misschien moeten we nog een keer een middag samen iets leuks doen..?' Het komt er meer als een vraag uit. Harry schudt zijn hoofd. 'Nee, Louis, dat gaat niet lukken.' Jammer. 'Zullen we weer normaal tegen elkaar doen?' stel ik voor. Harry knikt. 'Ja, graag.' Stilte. 'Dan eh.. denk ik dat ik maar weer moet gaan.' zeg ik aarzelend. Harry knikt. Hij is niet erg spraakzaam vanavond. 'Uh, ja, doei.' 'Doei.' 'Louis!' Ik draai me om. 'Als je maar weet dat ik de waarheid spreek. Ik vind je echt leuk.' Ik slik en knik. Ik loop de kamer uit. Midden in de gang blijf ik stilstaan. Dan draai ik me om. Ik doe Harry's kamerdeur weer open. Harry staat nog precies op dezelfde plek als voordat ik wegging. Hij kijkt me vragend aan. Zijn ogen.. Zijn mooie groene ogen.. 'Harry.. ik..' Ik doe de kamerdeur weer dicht en loop op Harry af. Dan druk ik mijn lippen op die van hem. Ik wist het zeker.

POV Harry Styles

Opeens staat Louis weer in de deuropening. Huh? 'Harry.. ik..' Hij loopt op me af. Waarom doet hij dat nou? Help, ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest. Louis staat nu vlak voor me. Ik krijg het warm en koud tegelijk. Opeens drukt Louis zijn lippen op de mijne. Wat?! Louis haalt zijn lippen van de mijne. 'Harry.. Ik-ik vind jou ook leuk.' zegt hij. Ik voel dat mijn mond openvalt. 'Echt waar, Harry. Ik weet het zeker.' Dan vallen we elkaar in de armen. Ik voel dat er tranen over mijn wangen lopen. Louis Tomlinson. De jongen op wie ik al een tijdje verliefd ben.. vind mij ook leuk?!

Oke, misschien was het soms een beetje een raar en kort hoofdstuk maar ik ben echt inspiratieloos en ik wist niet hoe ik alles het beste kon schrijven. Toch bedankt iedereen voor het lezen! Zouden jullie ook mijn andere verhalen Moonlight en Collision willen lezen? Ze gaan ook over One Direction. :) Ik zet wel even de linken bij de reacties. Vote / Comment ??