Nobody Takes Us Apart || Larry Stylinson

Hoofdstuk 5

{ De volgende dag }

POV Louis Tomlinson

We zitten met z'n allen in de woonkamer tv te kijken al de bel gaat. 'Ik doe wel open.' mompelt Liam als niemand aanstalte maakt om open te doen. Hij loopt weg. Er klink een meisjesstem. Ik krimp in elkaar. Niet zij.. 'Louis?!' klinkt Liam aarzelend. 'Ik kom al.' brom ik. Ik slof naar de voordeur waar, zoals ik al had verwacht, Eleanor in de opening staat. 'Paul belde me en zei dat we vandaag samen naar de National Gallery moeten.' Jippie. 'Kom maar even binnen, ik ben zo terug.' mompel ik. Eleanor stapt de gang in en doet de deur achter zich dicht. Ik loop achter Liam aan naar de woonkamer. 'Was dat Eleanor?' vraagt Harry gelijk. Ik knik. 'Helaas wel. Ze zegt dat Paul haar belde en dat we vandaag naar de National Gallery moeten.' 'Jammer.' zegt hij sip. 'Vind ik ook.' zeg ik. Hij staat op en ik geef hem een knuffel. Snel druk ik mijn lippen nog even op de zijne en pak dan mijn schoenen. Ik trek ze aan en loop terug naar Eleanor. 'Kom.' Ik trek haar mee naar mijn auto en even later staan we voor de National Gallery. Meteen als we uit de auto stappen zet ik een fake smile op, en doe ik alsof ik dit alles helemaal geweldig vind. En maar goed ook, want daar heb je de paparazzi al. 'Louis! Eleanor! Vertel eens, hoe hebben jullie elkaar leren kennen?' Iemand houdt een microfoon voor mijn mond. 'Nou, de jongens en ik gingen laatst naar een modeshow en daar moest El-' El, iel. 'lopen. Het klikte meteen.. en nu zie je wat ervan gekomen is.' En ik werp Eleanor een fake-liefdevolle blik en geef haar een kus op haar wang. Iel. 'Kom mee, schat.' En ik trek haar mee naar het museum. Ik zucht. Dit gaat nog een lange dag worden.

Mijn mobiel gaat. Paul. 'Louis.' zeg ik bot. Ik ben nog steeds boos op Paul. 'Ha, Louis. Ik wou even melden dat jij en Eleanor vanavond uiteten moeten gaan. Kies zelf maar een restaurant. Nog een fijne dag samen.' En hij hangt op. Ik zucht. Lekker dan. Harry en ik wouden vanavond met zijn tweeën uiteten gaan. Dan kan ik hem nu afbellen. 'Wat moest hij?' vraagt Eleanor poeslief. Iel, wat mag ik haar toch niet. 'We moeten vanavond uiteten.' Ze knikt. Ik bel Harry. 'Hi, Lou!' klinkt het vrolijk. Oh, wat haat ik het dat ik ons etentje moet afzeggen. 'Hi, Hazza.' 'Wat is er, Boo? Je klinkt nogal verdrietig.' 'Het kan niet doorgaan, vanavond. Ik ga blijkbaar al met Eleanor uiteten.' 'Oh.' Hij klinkt heel verdrietig. Precies zoals ik me voel. 'Sorry, Hazz.' 'Het.. is niet erg. We spreken wel een andere keer af. Doei!' 'Nee- wacht! Niet ophangen. Het is wel erg, maar we gaan inderdaad een andere keer afspreken, oke?' 'Graag.' Zijn stem is al wat vrolijker. 'Bye, Hazza!' 'Bye, Lou!' Ik druk op het rode knopje. 'Zullen we maar vast naar een restaurant gaan?' vraagt Eleanor. 'Doe maar.' Hoe eerder we klaar zijn met eten, hoe eerder ik thuis ben. We staan op van het bankje en lopen hand in hand het park uit. We hebben de hele ochtend, en een deel van de middag, kunst zitten te bekijken in de National Gallery. Daarna zijn we naar Hyde Park gegaan, en hebben we daar een beetje zitten niksen en klef doen als er paparazzi was. Het is zo irritant om met Eleanor in een nep-relatie te zitten. Ik hou van Harry, maar dat mag niemand - behalve de jongens - weten. En ik haat Eleanor, terwijl ik met haar in een 'relatie' zit. Wat is het leven toch oneerlijk als je beroemd bent. 'Kom, we gaan hier eten!' Ik schrik uit mijn gedachten als Eleanor me een een klein restaurantje intrekt. Het is super romantisch, wat alles des te erger maakt.

POV Harry Styles

Ik kijk op de klok. Het is inmiddels al half twaalf, en Louis is nog niet terug. Ik maak me wel een beetje zorgen. Wat als er iets erg is gebeurt? De andere jongens zijn al naar bed, ze wouden vroeg gaan slapen. Ik niet. Ik ga pas naar bed als ik weet dat Louis veilig in hetzelfde huis is. Op dat moment hoor ik de achterdeur open gaan. 'Louis!' roep ik. Louis komt de woonkamer ingelopen. 'Hazza!' roept hij. Er verschijnt een grote lach op zijn gezicht. 'Boobear!' Ik spring op van de bank en ren naar hem toe. Hij slaat zijn armen om mij heen en ik doe hetzelfde. Ik druk mijn lippe op de zijne en zo staan we een tijdje midden in de woonkamer. 'Mijn kamer?' vraag ik, als ik mijn lippen van de zijne heb afgehaald. Hij knikt. Ik doe snel de achterdeur op slot en dan lopen we naar boven. We gaan op mijn bed liggen en ik beveel Louis om over zijn dag te vertellen. Als hij klaar is moet ik vertellen, maar ik heb niet veel bijzonders gedaan. 'Maar nu zijn we samen, en dat is het belangrijkste.' glimlacht hij. Ik knik en glimlach ook. 'Absoluut.' 'Kom hier!' Hij probeert mij een knuffel te geven, maar doordat we op bed liggen gaat dat moeilijk en hij beland boven op mij. 'Ik snap niet hoe ik er ooit aan heb kunnen twijfelen dat ik je leuk vind.' mompelt hij. Ik grinnik. 'Het maakt niet uit, we zijn nu samen. Ook al is het in het geheim.' 'Dat is waar.' En hij drukt zijn lippen op de mijne. We rollen van het bed af en blijven op de grond liggen zoenen. 'Ik hou van je, Boo.' fluister ik als er een ademmoment is. 'Ik ook van jou, Hazza.' We gaan weer verder met zoenen, wat uitmondt in een tongzoen. Mijn handen vinden de weg onder zijn shirt, en ik voel dat hij kippenvel krijgt. Hij gaat met zijn handen onder mijn shirt. Ook ik krijg kippenvel. Ik haal mijn lippen van de zijne, trek zijn T-shirt uit en een prachtig lijf wordt zichtbaar. Ik sla mijn armen om hem heen en hij doet hetzelfde. Ik hoop dat dit moment nooit voorbij gaat. We liggen een hele tijd knuffelend op de grond. Langzaam beginnen mijn oogleden zwaarder te worden, en ik kan een gaap niet onderdrukken. Louis grinnikt. 'Mijn kleine Hazza moet naar bed.' Ik gaap nog een keer. 'Ik ben groter dan jij. Maar ik ga inderdaad slapen. Kom je bij mij liggen?' 'Ja natuurlijk.' Ik glimlach.

{ De volgende dag }

We zitten aan het ontbijt als de achterdeur opengaat en Paul binnenkomt. Yay, Paul. Not. Ik ben nog steeds boos op hem. Louis en ik werpen hem een hatelijke blik en hij geeft een verontschuldigende blik terug. 'Wat is er, Paul?' vraagt Liam vriendelijk. Paul scuift een stoel naar achteren en gaat aan de tafel zitten. 'Jongens, ik ben hier voor jullie.' Hij kijkt mij en Louis aan. Lekker dan. 'Wat nú weer?' zucht Louis. 'Jullie fans. De Directioners.' Wat?! 'Wat is daar mis mee?' vraag ik scherp. 'Ze zijn te slim.' Ik begrijp er nu nog minder van. 'Hoe bedoel je?' vraagt Louis. 'Ze zijn te slim. Ze hebben door dat er meer dan vriendschap is tussen jullie.' 'En? Moeten we daar iets aan doen dan?' mok ik. 'Ja. Eén van jullie moet iets tweeten dat jullie niet meer dan vrienden zijn.' Wat?! Ohoo, dit gaat te ver! Tegelijk staan Louis en ik op en beginnen we tegen Paul te schreeuwen. 'RUSTIG JONGENS!' brult hij op een gegeven moment. Verbaasd door zijn uitbarsting zijn Louis en ik meteen stil. Hij kijkt ons smekend aan. 'Ik vind dit ook niet leuk voor jullie, maar het is niet anders. Wie van jullie neemt de taak op zich?' 'Ik doe het wel.' mompelt Louis. 'Ik ben toch ook al met Eleanor, dit kan er wel bij.' 'Nee, Lou! Laat mij het doen!' Hij schudt zijn hoofd. 'Laat mij het doen, Hazza. Dat is beter.' Ik zie in dat ik hem toch niet van gedachten kan laten veranderen en geef toe. 'Goed dan.' De andere jongens hebben de hele tijd stil zitten luisteren. Ze kijken ons vol medelijden aan. Louis pakt zijn mobiel en klikt twitter aan. Hij slikt even en begint dan te typen. 'Klaar.' zegt hij een minuut later. 'Laat eens zien.' beveelt Paul. Louis draait zijn mobiel bij, zodat we kunnen zien wat hij wil tweeten.

Larry Stylinson is de grootste onzin die ik ooit heb gehoord. Sorry, maar Harry en ik zijn gewoon vrienden!

Ik voel tranen achter mijn ogen branden, maar ik hou me in. Ik moet nu niet gaan huilen. Ik moet sterk blijven en vechten voor de relatie van Louis en mij. 'Prima. Heel goed.' zeg Paul goedkeurend. Ik zie Louis slikken en dan klikt hij op 'tweet'. 'En nu naar de bus, we hebben over een half uur een interview!' Paul klapt in zijn handen.

POV Louis Tomlinson

'En dan is hier... One Direction!' roept de presentatrice. 'Nu!' Eén van de mensen daar geeft ons een teken en we rennen de studio in. Ik zet een big smile op, maar ik voel me totaal niet blij. Ik voel me vreselijk, en zit nog steeds met die tweet in mijn maag. We gaan met z'n allen op de bank zitten. Het management staat achter de camera druk te gebaren dat Harry en ik niet naast elkaar moeten gaan zitten. Ik had het bijna gedaan, maar op het laatste moment ga ik tussen Niall en Zayn zitten. Het management knikt goedkeurend. Het interview gaat over de standaard dingen, niks bijzonders. Uiteindelijk belanden we bij het onderwerp relaties. Eerst praat ze over Liam en Danielle, dan volgen Zayn en Perrie, en dan komen ze bij mij aan. 'Nou, Louis, en hoe zit het met Eleanor?' Ik zet een fake-glimlach op. 'Heel goed. El en ik spreken zo vaak mogelijk af.' Iel, ik haat het om 'El' te zeggen. 'Er zijn ook veel Directioners die Larry Stylinson shippen.' gaat ze verder. 'Hoe staan jullie daar onder?' Ze kijkt mij en Harry om de beurt aan. 'We vinden het wel grappig dat ze mij en Louis een stel vinden, maar er is niks tussen ons. We zijn gewoon vrienden.' zegt Harry. Het komt zo geloofwaardig over dat ik het zelf bijna geloof. 'Louis?' Ik knik. 'Ik ben het helemaal met Harry eens.' zeg ik. Normaal zou ik hem Hazza noemen, zelfs in een interview, maar dan zou het management waarschijnlijk boos worden. Er wordt nog over onzin gekletst en dan gaan we weer naar huis. 'Weet dat ik er niks van meende.' mompelt Harry tegen mij, als we in de auto zitten. 'Ik meende er ook niks van, Hazza.'

Nieuw hoofdstuk! Vinden jullie het leuk? Ik vind het zelf niet zo heel goed, maarja. Ik heb best snel geüpload, vind ik zelf. Of vinden jullie dat niet? Ach, het zal wel. Dat doet er verder ook niet toe. :) Vote / Comment ??