Nobody Takes Us Apart || Larry Stylinson

Hoofdstuk 6

Sorry, alweer een nieuwe kaft, maar met deze ben ik héél erg tevreden. :)

{ Volgende dag }

POV Harry Styles

Het zonlicht schijnt precies in mijn gezicht, waardoor ik wakker wordt. Als ik naast me kijk zie ik een slapende Louis, en ik glimlach automatisch. Voorzichtig, om Louis niet wakker te maken, stap ik uit bed. Ik trek een joggingbroek aan, loop naar beneden, naar de keuken, en maak snel een broodje klaar. Ik zucht vermoeid als ik eraan denk dat het vandaag een lange dag in de studio gaat worden. Uit het niets voel ik een hand op mijn schouder. 'Waarom zo vermoeid, Styles?' Geschrokken draai ik me om en kijk recht in het grijnzende gezicht van Louis. 'Godverdomme, Lou! Ik schrok me rot!' Zijn grijns wordt nog breder. 'Dat was ook de bedoeling.' 'Ugh. Wat zijn we toch weer aardig.' Maar ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken. Louis trekt geamuseerd een wenkbrauw op. 'Volgens mij vond je dat maar al te leuk.' Een lichte blos verschijnt op mijn wangen. 'Zie je wel!' zegt hij triomfantelijk. 'Alleen maar omdat jij het bent hoor.' grinnik ik. 'Aw, dat vind ik nou echt lief, dat je dat zegt.' Hij slaat zijn armen om mijn ontblote bovenlijf - ja, ik slaap zonder shirt. - en drukt zijn lippen kort op de mijne. 'Jongens, niet in de keuken.' mompelt Zayn, die net de keuken inkomt. 'Sorry, Zaynie.' grinnik Louis. 'Ugh, noem me geen Zaynie.' 'Volgens mij is er hier iemand chagrijnig.' plaag ik. Zayn drukt een hand tegen zijn voorhoofd. 'Hou je mond, Styles. Al aan gedacht dat we vandaag naar de studio moeten?' 'Genoeg.' zucht ik. 'Niet zo sip, jongens! We moeten er gewoon het beste van maken.' zegt Louis opbeurend. 'Jajaja, nu heb je nog makkelijk praten.' zegt Zayn, die duidelijk niet in een prettige dag gelooft. Hij heeft ook wel gelijk, een dag in de studio is echt een hel. 's Avonds ben je kapot moe en ook je stem is de komende dagen niet al te best. Ik prop het laatste stukje van mijn brood in mijn mond en meld dan dat ik ga douchen. Ik douch snel en trek dan een joggingbroek en simpel T-shirt aan. We gaan naar de studio, dus kleren zijn vandaag niet belangrijk. Ik loop naar de woonkamer en plof op de bank. Ik gris mijn iPhone van de salontafel en klik het twitter icoontje aan.

Vandaag een lange dag in de studio. Wens me geluuuk. xx.

Meteen krijg ik al duizenden retweets en bergen reacties. Velen sturen reactie van: "Geluk!" maar er zijn er ook honderden die is sturen zoals: "Ik hou van je. Please volg me!" Ik grinnik zachtjes, want het is grappig om te zien dat mensen willen dat je ze volgt. Na ongeveer een half uur heeft iedereen gedoucht en komt Paul ons ophalen. 'Instappen, jongens!' roept hij.

POV Louis Tomlinson

Als we het studio gebouw binnenlopen is het eerste wat me opvalt een jongen. Ik heb hem nooit eerder gezien. Ik schat hem ongeveer iets ouder dan wij, hij heeft warrig blond haar en bruine ogen. Een beanie rust op zijn hoofd. 'Wie is dat?' vraag ik in het algemeen. 'Ohja.' mompelt Paul. 'Jongens, dit is Jaiden. Hij is jullie nieuwe studiohulpje.' Studiohulpje? 'Ehm.. Paul? Ik wil je niet beledigen.. maar sinds wanneer hebben wij een studiohulpje nodig?' vraagt Niall aarzelend. 'Hij is stagiair, maar voor het gemak brengt hij ook koffie en water rond.' zegt Paul. Harry en ik rollen tegelijk met onze ogen. Telepathie. Maar serieus, Paul doet soms echt overdreven. Dat zie je aan het feit van Jaiden, en aan het feit dat hij Harry en mij niet samen laat zijn in het openbaar. 'Nou, Jaiden, stel je maar even voor.' zegt Paul. Jaiden loopt naar ons toe. Hij komt als eerste bij mij. Ik geef hem een hand. 'Louis Tomlinson.' zeg ik vriendelijk. 'Jaden Walsh.' Hij stelt zich ook aan de anderen voor, als laatste aan Harry. Ik zie Jaidens ogen onopvallen over Harry's lichaam glijden, wat me geen goed gevoel geeft. En ligt het nou aan mij of houdt hij zijn hand iets langer vast dan die van de anderen. Ik schud die gedachte snel van me af. Het zal wel verbeelding zijn. We lopen de studio in en beginnen met opnemen.

Na twee uur opnemen hebben we even pauze. We lopen naar de kantine en willen net wat te drinken bestellen als Jaiden met een dienblad vol koffie aan komt hollen. 'Ik moet toch iets doen.' mompelt hij als antwoord op onze vragende blikken. 'Kom erbij zitten.' zegt Niall vriendelijk. Jaiden pakt een stoel en komt bij ons zitten. 'Vertel eens wat over jezelf.' zegt Liam geïnteresseerd. 'Ik ben dus Jaiden Walsh, ik ben tweeëntwintig jaar oud, ik speel gitaar en studeer Studiotechniek (A/N: geen idee of dat bestaat. c:). Ik heb een hond, Seth, mijn muzieksmaak ligt bij blues en ik val op mannen. Dat was het wel.' Bij het gedeelte "ik van op mannen" verslik ik me in mijn koffie. 'Heb je daar iets tegen?' vraagt hij kil. 'Natuurlijk niet!' zeg ik fel. Hij trekt een wenkbrauw op. 'Ik merk het.' Ik wil al iets terug zeggen, want ik ben zelf homo, dus waarom zou ik homo's haten, maar Harry legt zijn hand onopvallend op mijn bovenbeen. Ik kijk hem kort aan en hij werpt mij een blik dat ik het moet laten. 'Lou heeft niks tegen homo's, wees maar niet bang.' zegt hij, terwijl hij zich tot Jaiden richt. De rest van onze pauze praten we weer gewoon, maar ik merk dat Jaiden nu echt iets tegen mij heeft. Gewoon hoe hij tegen mij doet, koel en afstandelijk. Tegen Harry daarentegen doet hij verschrikkelijk warm en open, en ik betrapte hem één keer op een knipoog. Ik ben blij als Paul komt melden dat de pauze voorbij is.

POV Harry Styles

Na Louis' actie merk ik dat Jaiden koel en afstandelijk naar hem doet. Het slaat nergens op want Louis is zelf ook homo, maar dat weet Jaiden niet. Tegen mij doet hij verbazingwekkend aardig, misschien iets te aardig, maarja. Eén keer gaf hij me zelfs een knipoog. Ik moet toegeven, Jaiden is best knap, maar toch blijft mijn voorkeur uitgaan naar Louis. Louis is gewoon mijn alles, ik hoop dat ik hem nooit meer kwijt raak. Als we na de vermoeiende dag het studio gebouw uit willen lopen komt Jaiden opeens op me afgelopen. 'Hé, Harry!' Ik draai me naar hem om. 'Mag ik je nummer?' Bijna trek ik verbaast een wenkbrauw op, maar ik hou me in. Ach, het kan vast geen kwaad. 'Ja, tuurlijk.' Hij geeft zijn mobiel en ik zet mijn nummer er in. 'Hier, dit is mijn nummer.' Hij drukt een briefje in mijn hand. Hm, ik denk niet dat ik hem ooit gaan bellen, maar ach. Ik merk dat de anderen al vooruit zijn gelopen, alleen Louis staat een paar meter verderop op me te wachten. 'Nou. Eh.. ik zie je nog wel.' En ik loop snel bij hem weg. 'Wat wou hij?' vraagt Louis. 'Mijn nummer.' Hij trekt een wenkbrauw op, en ik moet lachen om zijn gezicht. Het ziet er erg komisch uit. 'Ik heb het zijne ook, maar ik denk niet dat ik hem ooit ga bellen.' Louis grinnikt, maar wordt dan weer serieus. 'Volgens mij ziet hij je wel zitten.' Ik haal mijn schouders op. 'Hij is niet echt mijn type. Ik val meer op jongens met bruin haar en blauwe ogen.' Ik glimlach, maar Louis lijkt mijn zin niet helemaal door te hebben. 'Oh? Zoals wie?' 'Sukkel, ik ken maar één leuke jongen met bruin haar en blauwe ogen, en die loopt nu naast me.' 'Oooh.' Hij begint te lachen. 'Soms ben ik zo slim.' 'Ik merk het.' Voordat we de auto instappen geef ik hem nog snel een kus. 'Ik hou van je.' 'Ik hou ook van jou, Hazza.'

Sorry voor dit korte en saaie hoofdstuk, maar ik ben inspiratieloos. :o Volgende hoofdstuk wordt beter + langer, promise! Vote / Comment ? Hebben jullie dat voor mij over? *puppyeyes* :) xo!