Nobody Takes Us Apart || Larry Stylinson

Hoofdstuk 10

POV Harry Styles

 Verbaasd kijk ik hem aan. 'Er tussenuit?' vraag ik. Ik weet niet precies wat hij bedoelt, al heb ik wel zo'n vermoeden. 'Ja, er tussenuit. Weg. Weg van hier. Ergens waar alleen jij en ik zijn.' Mijn vermoeden klopt. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik kijk hem aan. Het vooruitzicht om eindelijk alleen met Louis te kunnen zijn zonder dat iedereen je stoort is geweldig. 'Wanneer gaan we?' 'Zo snel mogelijk.' 'Jongens, komen jullie?' Paul komt eraan gelopen. 'We gaan naar huis.' Opgelucht lopen we met hem mee. Ik had echt absoluut geen zin meer om hier te blijven. Louis en ik gaan met z'n tweeën helemaal achterin de auto zitten. De anderen begrijpen dat we even geen zin in hun hebben en gaan voor ons zitten. Ik leg mijn hoofd op Louis' schouder en hij slaat een arm om me heen. Terwijl we over de snelweg rijden dommel ik in slaap en als ik wakker wordt lig ik in mijn eigen bed en is het donker buiten. Er klinkt een hoop kabaal uit de kamer naast me. 'Louis, what the fuck ben je aan het doen?' mompel ik in mezelf. Ik laat me uit bed vallen en merk dat ik mijn kleding nog aanheb. Net als ik de deur open wil doen gaat hij al open en komt Louis met twee grote weekendtassen binnen. 'Je bent wakker!' zegt hij glimlachend. 'Nee ik slaap nog.' zeg ik sarcastisch. Louis negeert die laatste opmerking en vraagt hoe het met me gaat. Waarschijnlijk doelt hij op wat er met Jaiden is gebeurd. 'Oh, best.' mompel ik wat ongemakkelijk. 'Waar zijn die tassen voor?' vraag ik om op een ander onderwerp over te stappen. 'Wat denk je zelf?' Dan schiet het me weer te binnen. 'Oja, we gingen vluchten.' zeg ik. 'Wat een enthousiasme.' zegt hij droog en ik grijns. 'Wanneer gaan we?' 'Morgen.' 'Dan al?' 'Wil je nog niet?' 'Jawel, maar-' 'Dan gaan we dus.' Ik rol met mijn ogen. 'Stel je eens voor dat we dagen voor onszelf hebben. Dat niemand ons stoort!' zegt Louis enthousiast. Dat vooruitzicht is erg aanlokkelijk en ik merk dat ik meteen al meer zin krijg om te gaan. Dat enthousiasme verdwijnt bijna meteen als er een gedachte door mijn hoofd schiet. 'Maar waar moeten we dan slapen?' vraag ik. 'Ik heb een tent.' zegt Louis weifelend. Misschien is hij bang dat ik niet in een tent wil slapen. Het is misschien niet de beste slaapplek, maar vroeger ging ik ook altijd met mijn ouders kamperen. 'Oke.' zeg ik dus maar. Louis haalt opgelucht adem. 'Zou jij een brief voor de jongens willen schrijven?' vraagt hij dan. 'Ik moet nog een paar spullen inpakken. Ik hou van je.' Hij geeft me snel een kus en verdwijnt dan zonder op antwoord te wachten. 'Ja tuurlijk, ik schrijf wel een brief.' mompel ik. Niet dat ik het zo erg vind, maar ik heb geen idee wat ik moet schrijven. Ik pak een pen en een blaadje en plof op mijn bureaustoel neer. Ik denk een tijdje na en begin dan te schrijven.

Beste jongens,

Niet schrikken dat we opeens weg zijn, er is waarschijnlijk niets met ons gebeurd. We zijn weg. Niet even weg, maar echt weg voor een langere tijd. We moeten er tussenuit. De druk is teveel voor ons en we willen graag wat tijd met z'n tweeën. Ik weet dat het heel egoïstisch is, want jullie zullen van alles moet bedenken om onze verdwijning te verklaren en ook moeten jullie nu alles met z'n drieën doen. Je zou kunnen zeggen dat we als twee vrienden op vakantie zijn en dat niemand weet waar naartoe. Dat is eigenlijk ook nog een beetje waar. We zullen jullie niet eeuwig in de steek laten, we zullen vanzelf terugkomen. Maak je geen zorgen, we redden ons wel.

Harry & Louis

Ik weet zeker dat ze zich wél zorgen zullen maken, en ik weet ook dat ze ons zullen begrijpen en ons niet egoïstisch zullen vinden. Ik hoop maar dat alles goed met ze zal komen, dat ze zich overal uit weten te lullen. Je zou kunnen zeggen dat we als twee vrienden op vakantie zijn en dat niemand weet waar naartoe. Ik weet zelf ook niet waar we naartoe gaan. Blijven we in Engeland of vluchten we naar het buitenland? Is dit eigenlijk wel een goed idee? De twijfels slaan toe. 'HARRY EN LOUIS!' klinkt Liams stem van beneden. Weten ze dat we weg willen gaan? 'ETEN!' Oh. Ik loop naar beneden en onder het eten ben ik er met mijn gedachten niet bij. Blijkbaar wordt het opgemerkt want de jongens, behalve Louis, vragen wat er aan de hand is. 'Oh, niks.' zeg ik zo nonchalant mogelijk, maar de rest van het eten probeer ik wat actiever mee te praten. Na het eten kijken we met z'n allen een programma dat ik normaal heel leuk vind, maar ik merk dat mijn gedachten alweer afdwalen. Ik hou het uit tot tien uur en meld dan dat ik vroeg naar bed ga en vertrek naar mijn kamer. Nog geen vijf minuten later krijg ik gezelschap van Louis. 'Hoe ben jij weggekomen?' vraag ik. Ik heb zo'n gevoel dat de anderen een beetje achterdochtig zijn. Hij kijkt even nadenkend voor zich uit, alsof hij niet meer weet wat hij als smoes gebruikte. 'Oja, volgens mij wou ik je gezelschap houden.' Ik rol met mijn ogen. 'Blijkbaar wil je dat dus niet. Ga dan maar weg, ik ben zó moe.' Ik hou de deur voor hem open en zet een pokerface op. 'Neeneenee!' zegt Louis haastig. Ik grijns. 'Grapje hoor.' Om over te gaan op de orde van de dag vraag hij of ik zenuwachtig ben. Ik denk even na. Ben ik zenuwachtig? 'Ja.' zeg ik dan. 'Ik begrijp je wel. Ik kan niet zeggen dat ik me heel gerust voel, maar misschien overdrijven we wel.' 'Of juist niet.' mompel ik eigenlijk meer tegen mezelf. Maar helaas heeft Louis het gehoord. 'Ach, wat kan er gebeuren?' zegt hij weifelend. 'Ik weet niet. We kunnen omkomen van de honger of dorst. Of er kan een tijger onze tent verscheuren en ons opeten terwijl wij lekker liggen te slapen.' 'Je bent wel erg positief hè?' zegt Louis half geërgerd en half geamuseerd. 'Ja, sorry. Maar als je vannacht bij me slaapt zal ik morgen opgewekter zijn.' zeg ik vrolijk. Hij grinnikt. 'Goed dan, omdat jij het bent.'

Ik zweefde op het randje van bewustzijn. Vaag hoorde ik gegrom en geritsel maar ik besefte niet dat het iets gevaarlijks zou kunnen zijn. Vredig draaide ik me om in mijn slaapzak. Ik deed mijn ogen lichtjes open en zag dat Louis nog lekker lag te slapen. Ik deed mijn ogen weer dicht en sliep bijna toen ik mijn naam hoorde roepen. 'Harry! Harry wordt wakker!' Dat was de stem van Louis. Ik hoorde een scheurend geluid. De tent werd opengereten! 'Harry! HARRY!'

Ik schiet overeind en geef Louis bijna een kopstoot. 'Gek!' mompelt hij. Hij staat over me heen gebogen en heeft mijn schouders nog vast. Ik haal diep en trillerig adem. 'S-sorry.' zeg ik nog wat nahijgend van mijn nachtmerrie. 'Is er iets?' vraagt hij ongerust. 'Nachtmerrie.' zeg ik nonchalant. 'Wat droomde je? Je bent helemaal bezweet!' 'Niks bijzonders. Hoe laat is het?' Ik zit er niet op te wachten om over mijn zorgen te vertellen. 'Vijf uur. Maar toch wil ik graag weten waar je over droomde.' Eigenwijze wortel die hij is. 'We sliepen in de tent en toen kwam er een beer die ons kwam opeten.' Geen idee of het een beer was maar who cares? 'Oh.' Louis herpakt zich, hij was duidelijk een beetje overrompelt. 'We moeten zachtjes zijn, als de anderen wakker worden komen we het huis niet uit.' 'Nee joh.' zeg ik sarcastisch. Hij lijkt een beetje gekwetst door mijn uitspraak en meteen heb ik er spijt van. Ik weet nog steeds niet of we er goed aan doen om te vluchten en ben in de war. Maar daarom mag ik dat nog niet afreageren op Louis. Hij bedoelt het allemaal zo goed. 'Sorry, Lou.' zeg ik zachtjes. Hij werpt me een flauwe glimlach. 'Het is al goed.' Ik geef hem een snelle kus op zijn lippen en stap dan zachtjes mijn bed uit. Vandaag is het zover. We gaan weg hier. En we zullen alleen elkaar hebben.

Niet het langste hoofdstuk ooit maarja.. ER IS EEN NIEUW HOOFDSTUK! :D Het duurde geloof ik wel meer dan een week maar ik was echt in een anti-computer stemming. Eerst was het mooi weer en daarna had ik gewoon geen zin om op mijn laptop te gaan en toen ging ik nog eerst de epiloog van My Own Direction schrijven. Dat verhaal is trouwens afgelopen dus als je het nog niet hebt gelezen zou ik het maar snel doen. :)) Het hoofdstuk is niet heel spannend maar soms heb je van dat soort hoofdstukken ertussen dus... Vote / Comment ?? xx