Nobody Takes Us Apart || Larry Stylinson

Hoofdstuk 25

SORRY VOOR HET LANGE WACHTEN! HET SPIJT ME HEEL ERG! :(

POV Louis Tomlinson

Ik schrik wakker. Ik heb net zo raar gedroomd. Er was een vlekkeloos witte tempel.. Ik probeer me de details te herinneren, maar ze glippen weg alsof je water in je handen wil houden. Harry was er ook. Hij was met een beeldschone vrouw.. Ik peinig mijn hersenen. En ik zat in een kooi. Ik probeer me nog meer te herinneren, maar het lukt me niet. Als ik uit bed rol schiet er iets anders door mijn hoofd. Die stem, gisteravond. Ik lag op de bank te trillen. Maar die stem was er. Ik kan hem niet plaatsen en druk een hand tegen mijn hoofd. Waarom weet ik niet wie het is? Gefrustreerd schop ik tegen mijn kast aan, wat niet helpt omdat ik er een zere teen aan overhou. Ik trek een joggingbroek aan en loop naar beneden. Eleanor, Liam en Niall zitten in de keuken te eten. Oja, Eleanor en Liam waren een stelletje. Gezellig dit. 'Hai, Lou.' zegt Liam en zijn blik gaat ongemakkelijk van mij naar Eleanor en weer terug. 'Hey.' zeg ik. Ik pak een bolletje uit de kast, doe er kaas op en ga aan tafel zitten om hem op te eten. 'Is het goed als ik vandaag meega naar het ziekenhuis?' vraagt Niall. 'Ja tuurlijk, dat hoef je toch niet aan mij te vragen?' zeg ik verbaasd. Hij haalt zijn schouders op. 'Naja, ik dacht voor het geval je liever alleen wou gaan..' Ik wuif het weg. 'Ga gewoon mee.' En ik pers een glimlach op mijn lippen. Het is even stil aan tafel. 'Uhm, was één van jullie toevallig gisteravond nog heel laat beneden?' vraag ik dan een beetje awkward. 'Nee?' zegt Niall. 'Ik ook niet.' zegt Liam en Eleanor schudt haar hoofd. Ook lekker spraakzaam enzo. 'Hoezo dan?' vraagt Liam. 'Oh, niks bijzonders.. Ik had het licht aangelaten.' verzin ik snel. Kutsmoes.

'Ha, meneer Tomlinson, meneer Horan.' begroet de dokter ons. 'Hallo.' zeggen wij. 'Hoe is het met Harry?' vraag ik en ik knipper de opkomende tranen weg als ik hem zie liggen. Ik kan er nog steeds niet tegen, en ik zal er ook nooit tegen kunnen. 'Er is vannacht iets heel raars gebeurt.' zegt de dokter en hij trekt meteen mijn aandacht. 'Wat dan?' 'Ergens rond vier uur begon hij opeens erg te schokken, en hij mompelde iets van "nee, ik wil niet springen" en "ga nou open". Het was een heel apart geval, we hebben nog nooit zoiets meegemaakt.' Maar ik weet meteen wat er is gebeurt. Harry had dezelfde droom als ik. Ik hou me dom en de dokter gaat weer weg, waardoor Niall en ik alleen zijn met Harry. Als we bij zijn bed zitten schraapt Niall ineens zijn keel. 'Volgens mij weet jij wel waar die dokter het over had, of niet?' Ik bijt op mijn lip terwijl ik Harry's hand pak. Zal ik het vertellen? Als ik begin te praten lijkt het alsof de droom opeens weer helemaal in mijn geheugen is teruggekomen. Wat is er toch allemaal aan de hand?

HEEL ERG SORRY DAT HET ZO LANG DUURDE DAT VERDIENEN JULLIE NIET MAAR IK HAD DE AFGELOPEN WEKEN HEEL VEEL SO'S EN PROEFWERKEN WAARVOOR IK MOEST LEREN EN IK MOEST HUISWERK MAKEN en ik had stiekem niet heel veel zin :$$ maar oMG het vorige hoofdstuk had 23 votes! :D echt super bedankt ik luf jullie so mutsj! en sorry dat dit hoofdstuk heel kort is, maar ik heb geprobeerd om het toch een beetje spannend te maken en ik heb het in een half uur geschreven voor jullie *eigendunkheid* goed eh. wat vinden jullie van midnight memories? helemaal perfect natuurlijk ahah :) en wat is jullie favoriete lied? mijne is denk ik half a heart cuz it is beautiful<3 en hebben jullie nog een leuk idee voor een instagram naam met andrea erin? goed, dat was het. kusjes thuis

vote / comment / follow? :D xo andrea