Nobody Takes Us Apart || Larry Stylinson

Hoofdstuk 7

{ Weer de volgende dag. :) }

POV Louis Tomlinson

We zitten met z'n allen in de woonkamer een beetje te hangen. Iedereen heeft een zere keel door gisteren en niemand heeft zin om vandaag iets te doen. Ik zit op de bank en Harry ligt languit met zijn hoofd op mijn schoot. Onbewust zit ik wat over zijn hoofd te aaien. Niall heeft MTV opgezet en ik zit half te kijken en half te slapen. Op een gegeven moment gaat de telefoon, die Liam opneemt en hem dan naar mij gooit. 'Paul voor jou.' Ik zucht vermoeid. 'Met Louis.' zeg ik heel enthousiast. Niet dus. 'Ja, Louis. Ben je aangekleed?' Ik trek mijn wenkbrauw op. 'Ja...?' 'Mooi zo, Eleanor kan elk moment voor jullie deur staan. Het wordt tijd dat jullie weer een dag samen doorbrengen. Oh nee.. Op dat moment gaat de bel. 'Hoor ik nou een bel gaan?' vraagt Paul. 'Ja.' zucht ik. 'Daar zal Eleanor zijn. Zayn, doe jij open?' 'Ja, hoor. Zayn doet het wel weer.' zegt hij met veel tegenzin, de luiaard, maar hij staat toch op en sloft naar de voordeur. Een minuut later komt hij terug met Eleanor. 'Doei, Boo.' zegt Harry zielig. 'Nog een fijne dag.' Ik buig voorover en druk een kus op zijn voorhoofd. 'Doei, Haz.' zeg ik op hetzelfde toontje. 'Jij ook nog een fijne dag.' Eleanor zucht overdreven. 'Ach hou je mond!' schiet ik meteen uit mijn slof, waarna ze een gezicht trekt. 'Kom je?' vraagt ze geïrriteerd. 'Jaja, rustig.' Ik duw Harry's hoofd zachtjes van mijn schoot en sta op. Ik trek mijn schoenen aan en loop dan met Eleanor naar buiten. 'Waar moeten we heen?' vraag ik. 'Zullen we naar de Starbucks gaan? Die is op loopafstand.' Ik kreun. Niet alweer! Dat kind wil de laatste tijd alleen maar naar de Starbucks. -,- 'Toe nou, de frappuchino's daar zijn zoo heilig!' 'Goed dan.' geef ik toe. En zo zitten we tien minuten later bij de Starbucks, te wachten op onze koffie. Of frappuchino in Eleanors geval. Ik zit verveeld voor me uit te staren - er is toch geen paparazzi - als Eleanors mobiel gaat. Ik weet dat het die van haar is omdat je Call Me Maybe hoort. Dat is ook al zoiets karakterestieks van haar, ze is echt verslaafd aan Call Me Maybe. Ikzelf vind het niet zo'n bijzonder lied, maar dat even terzijde. 'Hey, Yaar!' blèrt Eleanor. Alleen die toon al waarop ze het zegt - verschrikkelijk. En zo blijft ze nog door kwekken. Ze is nog steeds bezig als ik mijn koffie al op heb. 'Eleanor, kun je please opschieten, ik wil nog wat nuttigs met m'n dag doen.' zucht ik. Ze kijkt me verontwaardigd aan. 'Wacht even, Yaar. Jij belt toch ook wel eens?' 'Ja, maar niet zo lang!' 'Laat me gewoon nog even bellen, Lou!' En ze begint weer te kwekken met Yara. Vermoeid laat ik mijn hoofd op de tafel zakken. Dit hou ik echt niet lang meer vol.

Een kwartier later zit Eleanor nog steeds te bellen en ik wordt er knettergek van. Opeens hoor ik een zacht gegil. Ik frons mijn wenkbrauwen. Wat is dat nou? Het gegil wordt steeds harder en dan heb ik het door. Slimme ik heeft alles meteen door ja nee niet dus. (A/N: sorry voor de vage zin maar hij moest er echt in :/) 'OH MY GOOOD HET IS LOUIS TOMLINSON!' 'KIJK HET LOUIS!' 'OMG LOUIS IN DE STARBUCKS!' 'Doe je telefoon weg. Nu.' sis ik naar Eleanor. Ze werpt me een geïrriteerde blik. Nu is het klaar. Ik gris haar telefoon uit haar hand. 'Hey, Yaar.' zeg ik op hetzelfde toontje als Eleanor. 'Zo praat ik niet!' 'El moet nu even hangen. Ja doei, Yaar!' En ik hang op. 'Jij. Bent. Echt. Onmogelijk.' sist Eleanor terwijl ze haar mobiel teruggrist. 'Dankje, jij ook.' zeg ik poeslief. Ondertussen heeft de eigenaar van deze Starbucks de deuren al geblokeerd. 'Jullie kunnen de achterdeur nemen.' zegt hij vriendelijk. 'Dankje. Kom je, El?' Ik loop achter de eigenaar aan en trek Eleanor maar gewoon mee. Op dat moment gaat mijn telefoon. Paul. Perfecte timing. 'Louis.' neem ik bot op. Ik hoor Paul zuchten door mijn botheid. Hij herpakt zich snel. 'Fans bij de Starbucks, hoorde ik?' 'Ja klopt.' brom ik. 'Zoek iets anders om de rest van de dag met Eleanor te doen. Jullie zullen echt de hele dag samen moeten doorbrengen.' 'Ja goed.' En ik druk hem weg. 'Kom, we gaan naar de Theems.' Ik grijp Eleanors pols stevig vast en trek haar mee. Ik mompel nog snel een bedankje naar de eigenaar van de Starbucks en gooi dan de deur achter me dicht.

Hellooo. 10000000x SORRY DAT HET HOOFDSTUK ZO BAGGERKORT WAS MAAR IK WAS ZO INSPIRATIESLOOS ALS IK WEET NIET WAT EN IK WOU PERSE EEN HOOFDSTUK UPLOADEN OMDAT IK DAT AL EEUWEN NIET HAD GEDAAN EN IK HOOP DAT JULLIE NIET BOOS ZIJN. :( Verder is het ook een baggerhoofdstuk, sorry sorry sorry. VOLGEND HOOFDSTUK IS BETER + LANGER PROMISEEEEE! Vote / Comment ?? xx