Nobody Takes Us Apart || Larry Stylinson

Hoofdstuk 24

POV Harry Styles

Ik wordt wakker van een zacht geklingel. Alof er een kerstbelletje iets verderop aan het rinkelen is. Langzaam doe ik mijn ogen open. Ik heb zo'n vermoeden dat 'de tweede opdracht' van start is gegaan. Met gespitste oren en op mijn hoede, loop ik richting het geluid. Het klinkt misschien nog zo ongevaarlijk, maar hier in deze tempel vertrouw ik niks. Er zijn nu vier dagen verstreken sinds ik met Roos heb gesproken. Tenminste, ik denk dat het vier dagen zijn. En in die dagen ben ik de hele tijd op haar 'balkon' achtige ding geweest. Het geluid klinkt nu iets harder, en ik heb zo'n vermoeden dat ik naar beneden moet. Terwijl ik achter het geluid aanloop kom ik bij een grote, statige wenteltrap. Zo'n trap die je in villa's en kastelen ook ziet. Ik sta nog geen drie seconden op de trap als hij in een soort glijbaan verandert. Ik roetsj naar beneden en binnen een paar seconden krabbel ik geschrokken weer overeind. Ik kijk om me heen, en probeer de bron van het geluid te vinden. 'Harry!' klinkt er opeens een melodieuze stem. Een stem waar je spontaan verliefd op wordt. 'Harry! Kom eens hieeer!' klinkt de stem nog een keer. Als in een trans loop ik naar het geluid toe. Het is de mooiste stem die ik ooit gehoord heb! Hij klinkt zo vertrouwelijk en lief. 'Harry!' roept de stem nog een keer. Het geluid lijkt achter één van de zuilen vandaan te komen. Gebiologeerd loop ik er naartoe. Nog maar ongeveer twintig meter en dan ben ik bij de zuil.. nog maar tien... vijf... één... En als ik achter de zuil kijk staat daar de mooiste vrouw die ik ooit het gezien. Ze heeft prachtig, lang, glanzend lichtblond haar, helderblauwe ogen en perfect gevormde, rode lippen. Haar rondingen zijn precies goed en haar strakke witte jurk laat zien hoe slank ze wel niet is. Ze lijkt net een engel, zoals ze daar staat. Prachtig mooi, met haar haar dat naar achteren waait zonder dat er een zuchtje wind is. 'Hallo, Harry. Leuk om je eindelijk te mogen ontmoeten.' Ik kijk haar aan en voel me licht worden in mijn hoofd. Haar ogen zijn zó mooi. 'H-hoi.' mompel ik een beetje versuft. 'Heb je zin om gezellig een wandeling te gaan maken samen?' vraagt ze met haar prachtige stem, die zo mooi zangerig klinkt. 'Ja, leuk.' zeg ik met mijn hoofd nog steeds in de wolken. Ze pakt mijn hand en trekt me mee. Ze begint te praten. Langzaam, elk woord zorgvuldig uitsprekend. 'Ik ben Chaira. Ik woon hier al zolang als ik weet, en ik verzorg de tempel. Alle planten in de tuin voorzie ik van water, en ik zorg dat alle stenen net zo wit blijven als dat ze op het begin waren. Het leven is hier soms nogal eenzaam, dus ik ben blij met zulk leuk gezelschap als jij. Want zeg nou zelf, wie wil er nou geen wandeling maken met zo'n knappe jongen. Er dringen maar een paar dingen goed tot me door, zo druk ben ik bezig met genieten van haar prachtige stem. Ze heet Chaira, en ze vindt me knap. 'En, Harry, hoe vindt jij het hier?' vraagt ze lief en geïnteresseerd. 'Welk leuk.' zeg ik wazig. 'Een beetje eenzaam, maar dat maak jij weer helemaal goed.' Ze glimacht naar me, wat mijn hoofd helemaal op hol brengt. Haar grip verstevigt, en ze trek me mee. 'Ik wil je iets laten zien.' zegt ze, maar op de één of andere manier klinkt haar stem anders dat net. Onnatuurlijker. 'Is goed hoor.' mompel ik. Ze wil me vast iets heel bijzonders laten zien. We lopen, en blijven lopen. 'Waar gaan we naartoe?' vraag ik als we al ongeveer een half uur aan het lopen zijn. In die tijd heeft ze helemaal niks gezegd en ik voel me een beetje raar. 'We zijn er bijna.' zegt ze lief, en als ze me aankijkt voel ik hoe mijn hoofd weer helemaal leeg wordt. Maar ze had wel gelijk, nog geen vijf minuten later stopt ze voor iets wat op een enorme spleet in de vloer lijkt. Als ik erin kijk zie ik hoe helemaal op de bodem, honderden meters diep, een rood-oranje gloed heerst. Ik wordt er bang van. 'Wat is dit?' vraag ik een beetje angstig. 'Het is de spleet van gelukt.' zegt Chaira met haar zoete stem. 'Als je daar in springt zul je alleen nog maar geluk krijgen.' Ik geloof haar direct, want ja, waarom zou ze ook liegen? 'Ga jij ook?' vraag ik. Ze lacht een prachtige lach. Nee, nee, dat verdien ik niet. Ga jij maar, het zal heel leuk zijn. Ik loop naar de rand toe en zak iets door mijn knieën. Net als ik wil springen houdt een stem me tegen. 'STOP!' En het is niet de stem van Chaira, nee, deze stem herken ik meteen, en als ik me omdraai zie ik dat ik gelijk heb. Die jongen, die jongen die alleen nog maar een hoopje as had moeten zijn, omdat hij verbrand was door het vuur. Die jongen die mij zo wanhopig op hulp riep, zit nu nog geen vijftig meter verderop vast in een kooi. 'NIET SPRINGEN!' brult hij. 'NIET SPRINGEN! VERTROUW HAAR NIET!' Een beetje beledigd kijk ik hem aan. Hoe kan hij dat nou over Chaira zeggen?! 'ZE IS NIET ZOALS ZE ZICH VOORDOET!' roept de jongen. Ik draai me om naar Chaira en wil net zeggen dat ik me verbaas over zijn houding als ik zie wat er is gebeurt. Chaira staat daar, maar ze ziet er totaal anders uit. Haar witte jurk is roetzwart geworden, evenals haar ogen en haar. Nog steeds ziet ze er wonderbaarlijk knap uit, maar nu op een griezelige manier. 'Spring dan.' sist ze, en ze wijst naar de spleet. Ik schud mijn hoofd. 'Ik zei: Spring!' zegt ze nu iets harder. Haar stem zit vol met ingehouden woede. 'Nee.' zeg ik. 'SPRING!' gilt ze en opeens wordt ze wel twee keer zo groot. Ik bedenk me geen seconde en draai me om. Ik ren naar de kooi van de jongen en trek wanhopig aan de deur. Opeens zie ik nog geen meter bij me vandaag een kleine zilveren sleutel denken. Zonder erover na te denken gris ik de sleutel van de grond en ram die in de deur van de kooi. 'Kom op!' mompel ik geïrriteerd als ik merk hoe stroef het slot is. Chaira begint steeds sneller deze kant op de komen. Eindelijk geeft het slot een klik en de deur zwaait open. Ik pak de hand van de jongen, er klinkt een knal als een mokerslag en alles is zwart.

tumtududuum. cliffhanger muahah. maar eerst: sorry dat ik zo lang niet meer geupdate heb, maar ik had nogal veel huiswerk en toetsen etc en ik had niet zoveel zin en inspiratie om een nieuw hoofdstuk te schrijven :$$ maar ik weet het goed gemaakt, als we vandaag 20 votes halen komt morgen een nieuw hoofdstuk, promisee. VANDAAG 1DDAY! oke dan, vote / comment / follow ? xoxoxoxoxoxoxoxooxoxoxoxxo.