Nobody Takes Us Apart || Larry Stylinson

Hoofdstuk 11

POV Louis Tomlinson

En dan staan we buiten. Ik hijs de weekendtas nog even goed om en werp een laatste blik op het huis. Wie weet hoelang het duurt voordat we hier terug komen. We lopen de straat op. 'Louis?' klinkt Harry's stem twijfelend. 'Waar gaan we nu eigenlijk heen?' Die vraag had ik al zien aankomen, en ik wist het antwoord al. 'Een bos in de buurt van Chepstow, daar heb ik vroeger een keer met mijn ouders gekampeerd.' Er klinkt wat gemompel. Ik draai me naar Harry om en kijk hem aan. 'Vertrouw je me?' vraag ik. 'Ja.' 'Vertrouw er dan ook op dat we dit zullen overleven.' zeg ik met een glimlach. Harry grijnst. 'Kom, we moeten de trein halen.'

'Hoelang duurt het eigenlijk voordat we er zijn?' vraagt Harry slaperig. We zitten al iets van vier uur in de trein. (A/N: ik heb geen idee hoelang het is van londen naar chepstow duss hehe) 'Volgens mij hoeven we nog maar een uu-' 'Kaartjes!' klinkt het chagrijnig. Ik draai me om en zie in het gangpad een chagrijnige man met een bierbuik staan. Hij heeft zo'n kaartjesknipding in zijn hand en zal wel de conducteur zijn. Ik geef de kaartjes van Harry en mij. De man knipt erin en loopt weer door. 'Wat een chagrijn zeg..' mompelt Harry. 'Lijkt wel een beetje op jou.' grijns ik. 'Ha ha ha.' zegt hij sarcastisch. Terwijl we stom spelletjes zoals ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet spelen raast de trein gestaag naar het westen. En dan, na een hele tijd vervelen, zijn we er eindelijk. Een beetje zenuwachtig sjouwen we onze tassen uit de trein. Nu gaat het echte werk beginnen. 'Capuchons op.' mompelt Harry. We trekken onze capuchons over onze hoofden en zetten onze zonnebrillen op. Op het station is het gelukkig niet heel druk. Terwijl een paar meisjes ons met een bedenkelijke blik nakijken zoeken we onze weg naar buiten. 'En waar moeten we nu heen?' vraagt Harry aarzelend. Ik pijnig mijn hersens en wijs dan naar links. 'Die kant op.' We beginnen te lopen en na ongeveer een halfuur doemt er een bos op aan de horizon. 'Daar is het!' zeg ik opgelucht. Ik was al bang dat we toch de verkeerde kant opgelopen waren. Terwijl we langs die laatste huizen lopen komt het bos steeds dichterbij en na nog een halfuur staan we aan de rand. 'Dat hebben we netjes gedaan.' zegt Harry grijzend. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. 'Het is pas drie uur.' Ik rol met mijn ogen. Wat een ei is het soms toch ook. We zoeken een pad en als we dat gevonden hebben gaan we het bos in. Eenmaal tussen de bomen is het gelijk een stuk donkerder en er hangt een geheimzinnige sfeer. We lopen lang door, diep het bos in. Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat het zo groot was maar who cares? Na anderhalf uur lopen (A/N; ja, iknow lang maar idc) komen we bij een kleine open plek. 'Zullen we hier dan maar de tent opzetten?' stel ik voor. 'Ja, goed.' antwoordt Harry. 'Volgens mij hoor ik het geluid van een beekje.' Hij heeft gelijk, nu hoor ik het ook. 'Zijn we meteen voorzien van water.' grijns ik. 'Met dank aan mij.' zegt Harry die zich blijkbaar heel wat vind.' 'Kunnen we ook mooi al je ego wegspoelen.' zeg ik terwijl ik mijn lachen in probeer te houden. 'Ha ha ha. Als je zo doorgaat ga je ik je nog een keer verdrinken.' Ik rol met mijn ogen en geef hem een duw tegen zijn schouder. 'Kom, we gaan de tent opzetten.'

POV Harry Styles

Het is inmiddels een uur of elf en Louis en ik zitten samen voor ons tentje. Er brandt een vrolijk kampvuurtje voor onze neus. Mijn blik dwaalt af naar boven, waar de sterren goed te zien zijn. Ik zucht zachtjes. 'Is er iets?' klinkt Louis' stem. Ik glimlach, maar blijf naar boven kijken. 'Nee. Ik heb het tot nu toe erg naar mijn zin. Ik ben echt blij dat we nu eindelijk met zijn tweeën zijn.' zeg ik. 'Ik ook.' zegt Louis, en ik weet dat hij ook glimlacht. 'Het wordt vast te gek.' zeg ik en ik druk een kus op zijn neus. 'Vast wel.' fluister Louis en hij laat zijn lippen naar mijn mond glijden.

Het probleem was alleen dat we beide niet wisten dat we er ooit zo naast hadden gezeten.

Hehe eigenlijk een soort cliffhanger^^ En dat is best gemeen van mij omdat ik totdat ik terug ben van vakantie waarschijnlijk niks meer ga posten. Aanstaande donderdag gaan we weg en ik ben dan pas drie weken later terug. Ik weet dat dit een heel klein stukje is en dat het ook lang duurde dus heel erg sorry daarvoor maar ik wist niets wat ik moest schrijven uhu.. Naja, ik hoop toch dat jullie het leuk vonden. Laat een stem en reactie achter, daar wordt ik blij van! :D xx