Bana da aşık olur musun? (Tamamlandı)

6. Şirin kız

Batuhan sonunda banyodan çıktığında neyse ki üzerini banyoda giymişti ve beni tuhaf bir durumdan kurtarmıştı. Siyah kot bir pantolon giyinmişti ve üzerine dar vücuduna yapışan beyaz bir tişört. Yakışıklı bir adamdı. Hafif kirli sakalı, onu daha da güzel ve erkeksi kılıyordu. Üst dudağı alt dudağından hafif daha inceydi, ama yinede dudakları ince değildi. Aksine dolgundu... Kahverengi gözleri parlıyordu, inci tanelerine benzetmem tuhaf mıydı? Gerçek anlam da, harika bir adamdı. Hem düşünceleri, hem görünüşü...

O kız, neden başka bir adamla evlenmişdi acaba? Üstelik onu bu derece seven bir erkek varken?

"Bana aşık olduğunu söyleyen ergen kız, süzmen bittiyse, hadi aşağıya inelim de kahvaltı hazırlayalım."

Utançla başımı yere eğdim. Ah, rezil olmuştum.

Bir saniye ergen kız mı? "Hatırlatıyım, onsekiz yaşındayım. Ayrıca sen âşık olduğunda senin de 25 yaşında olmadığına eminim. Aşkımı küçümseme. Nasıl sevebileceğim hakkında en ufak bir bilgin yok."

"Özür dilerim Zehra, birdaha olmaz."

Bana ergen kız demesi sinirlendirmişti. Sonuçta ergen bir kız değildim. Ondan yaşca küçük olmam, ona karşı olan hislerimi küçümsemesine bahane olamazdı. Ona olan hislerim kimine göre yeniymiş gibi görünenilirdi. Ama Ocak ayında aldığım o mektuptan beri ona karşı bir şey hissediyordum. O mektuplar beni kendine bağlamıştı. Bu küçümsenecek bir şey değildi.

Daha fazla bir şey demeden yanından geçip aşağıya inemye başladım. Zaten küçük bir evdi. iki yatak odası vardı ikiside oldukça küçüktü, bir oturma odası, mutfak, banyo ve tuvalet.

Mutfağa vardığımda arkamdan Batuhan'da girmişti. Hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Bu yüzden bende öyle davranacaktım. Sinirli kalmaya gerek yoktu. Açıkca söylemiştim dediği şeyi sevmediğimi, o da özür dilemişti. Daha fazla uzatmaya gerek yoktu.

"Ne yapalım?"

"Menemen."dedim anında. Menemen'i fazlasıyla severdim. Ayrıca güzel yapardım da... Tamam çok özel bir şeymiş gibi davranmayacağım. Sonuçta çoğu türk menemen yapabilirdi.

Başını olumlu anlamda salladıktan sonra buzdolabından gerekli mazemeleri çıkartıp tezgaha koydu. Bende çıkarttıklarını yıkayıp kesmeye başladım. Soğan'ı kestikten sonra yağ kattığım tavaya soğan'ı boşalttım ve pişmesini beklerken bir yandanda domatesleri ve biberleri kesmeye başladım. Ben bunları yaparken Batuhan'da yan tarafımda salatalık ve domates kesiyordu... Bir an için mutlu bir aile olabileceğimizi düşünmüştüm... Böyle bir ailem olsun isterdim, kocamın Batuhan Sancaktar olmasını hele hele isterdim. Okadar anlayışlı ve iyi kalpliydi ki...

Üstelik sevdimi tam seviyordu. Ama beni şu anda kullanıyordu. İşte beni üzende buydu. Beni sadece o kızdan intikam almak için kullanıyordu ve ben bunu kabul etmiştim. Belki benide sever, biraz vakit geçirirsek bana da âşık olur diye düşündüğüm için...

Menemen pişince ocaktan çektim ve Batuhan'ın hazırladığı masanın üzerine koydum tavayı. Masa yanmasın diye tavanın altına tahtayı da koymuştum.

Batuhan masaya anında oturmuştu. Acıkmış olmalıydı. Bende karşısına geçip oturdum ve ekmeği bölüp içine menemen koydum. Bandıra bandıra yemeyi seven biri değildim, ama benim aksime Batuhan bandıra bandıra yiyordu. Gülümsedim. Ekmek parçasını yaptığım menemene bandırıp ağzına atıyordu.

"Bakıyorum da,"diye başladım gülümseyerek. "Çok sevdin."

"Hıhı,"diye mırıldandı ağzı doluyken. Ağzındakini yuttuktan sonra gülümseyerek, "Senin gibi küçük bir kızın böyle lezzetli bir şey yapmasını beklemiyordum. Gülizar mesela, daha yumurta bile kıramaz."