ဆိုးဆိုးနွဲ့နွဲ့
အပိုင်း (၂၉)
03130715
"လက်ကလေးတွေက သေးသေးလေးနဲ့...အားကြီးတယ်နော်.."
"ဟလား...အဲဒါ...ဟိုကောင် ကျော်ကြီးနဲ့တူတာလေ...ဟား..ဟား..."
ကလေး ပေါက်စ လက်ကလေးကို ကိုင်ကြည့်ပြီး ကလေးလို ပြောနေတဲ့ သူ့ကို နေမျိုးတို့က ရန်စနေတာလည်း မသိပါဘူး..။
"ချစ်စရာလေး...မမရယ်...မီတောင် လိုချင်လာပြီ..."
"လိုချင်ရင် မွေးပေါ့ဟ..."
"အမလေး...ကိုကို ကို ထိန်းနေရတာနဲ့...သေတော့မယ်....ကလေး မထိန်းနိုင်လို့ ကိုမင်းရဲ့..."
"သြော်...သြော်...ဟိန်းကို ကအဲလောက်တောင် ဆိုးတယ်ပေါ့..."
"ဆိုးတယ်..."
"မထင်ရဘူးကွာ..."
"နင့်လိုပေါ့..."
ထွန်းထွန်း မိန်းမကလည်း ၀င်ပြောတော့ ဟိန်းကို အရောက်ပို့နေတဲ့ ထွန်းထွန်း မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။
မွေးလူနာ အနှောင့်အယှက် ဖြစ်မှာ စိုးလို့ ညနေ လေးနာရီချိန်းပြီး အကုန်လုံး တူတူ ရောက်သွားကြသည်။
ကျော်ဆန်းဦးကတော့ သူငယ်ချင်းတွေကိုတောင် သေချာ စကား မပြောနိုင်ပဲ သူ့မိန်းမနဲ့ ကလေးကိုပဲ မျက်စိဒေါက်ထောက် ကြည့်နေသည့် အခြေအနေ..။
မိန်းမ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး လိုအပ်တာတွေချည်း လုပ်ပေးနေတော့ အနားမှာ ငှားထားတဲ့ နာစ်တောင်မှ ငုတ်တုတ် ထိုင်နေရသည်...။
ကလေးဘေးမှာ သူနဲ့ ကျော်ဆန်းဦး ပဲ အလုပ်ရှုပ်နေတော့ ညဏ်လင်း အားနာလာသည်။
ငါးခြောက်မ က ဘာမှ သိတာ မဟုတ်ဘူး..။
ဟိုကောင် ကျော်ဆန်းက ကြိုက်မှန်း မသိ မကြိုက်မှန်းမသိ ကလေးသေးသေးလေးကို ကိုင်နေပြန်သည်။
"သဲစု...လျှောက်မကိုင်နဲ့နော်..."
"ဟင်...မကိုင်ရဘူးလား..မသိလို့ပါနော်...မမ...မသိလို့နော်..."
"ရပါတယ်...ညီမရဲ့..."
ညဏ်လင်း သတိပေးလိုက်တော့မှ အနားကို ပြန်ရောက်လာတော့သည်။
YOU ARE READING
ဆိုးဆိုးနွဲ့နွဲ့
Random"ချစ်တယ် မချစ်ဘူး က ငါ လုပ်လို့မှ မရတာပဲ...မျက်နှာချင်းဆိုင်မရအောင် မုန်းနေတာမျိုးတော့လည်း မဟုတ်ပါဘူး..ဒီတိုင်းပဲလေ...သူက ငါ့မိန်းမ...အဲလိုပဲ တွေးလို့ရတယ်.." "တနေ့နေ့တော့ ချစ်၍ လာလိမ့်မည်ပေါ့...အဲလိုလား..." "ဟုတ်မှာပေါ့..." ကြွားစရာ အားသာတာဆိုလို့ချ...
