MÂHİ (Tamamlandı)

54. BÖLÜM

Merhaba❤️

Nasılsınız ballarım ❤️❤️

Umarım bu bölümü, yazdığım bölüm sonuna rağmen seversiniz. Hepinize iyi okumalar bebeklerim ❤️
Bu arada yeni kitabıma göz atmayı unutmayın bebeklerim. Kitabımın ismini bölüm sonuna bırakıyorum. ❤️❤️

54. BÖLÜM

Hep beraber koltuklara oturmuş uzun süredir birbirimize bakıyorduk ve ortamda anlayamadığım garip bir gerginlik vardı. Sıkıntıyla nefes alıp Aslı ile göz göze geldiğimde Aslı elindeki içecekleri sehpanın üzerine koydu.
"Ne içersiniz bilemediğim için içki getirmedim. Normal gazlı içecek getirdim."
Gülümseyerek fısıldadım.
"Sorun değil canım."

Aslı kocasının yanına otururken karşımızda oturan iki çifte baktım. Yanlarında ki eşleri neşeyle gülümsüyorlardı ama kocalarının sorgulayıcı bakışları üzerimizdeydi.
"Ben içecekleri getirene kadar umarım tanışmamışsınızdır. Çünkü ben tanıştırmak istiyorum."
Aslı'nın neşeli çıkan sesine karşılıklı karşımızdaki adamlardan biri oturduğu koltuğa rahatça yayılıp güldü.

"Tanışmadık yenge. Seni bekliyorduk."

"Güzel."

Yenge demişti galiba Savaş'ın kardeşiydi. Büyük ihtimalle öyleydi de ve hafif bir benzerlik vardı. Ama diğeri onlara nazaran daha iriydi ve galiba o da arkadaşlarıydı. Yanlarındaki kadınlar eşleriydi ve içlerinden biri hamileydi.

Aslı gülerek ayağa kalkıp konuştu.
"Tamam o zaman hadi tanışalım."
Az önce oturan adam yerinde rahatça yayılıp konuştu.
"Merhaba ben Poyraz Barutçu."
Karısının elini sıkıca tutup gülümsedi.
"Biricik eşim Güneş Barutçu."
Baran gözlerini kısarak Poyraz'a bakıp konuştu.
"Tanıştığıma memnun oldum. Ben de Baran Özdemirhan."
Ellerimi ellerimin arasına alıp onlara bakarak konuştu.
"Eşim Bade Özdemirhan."
Poyraz gülümseyerek bize bakarken yanında ki diğer adam araya girip konuştu.
"Ben de Arslan Kırımlı."
Yanındaki eşinin elini tutup gülümsedi.
"Ve eşim Ezgi Kırımlı."

Ezgi karnını tutarak gülümseyerek bana baktığında gözüm karnına kaydığında Emre konuştu.
"Ben de Emre Yılmaz. Vee eşim Çağla Yılmaz."
Gözlerimi Ezgi'nin karnında ayıramazken fısıldadım.
"Kaç aylık?"
Ezgi gülümseyerek elini karnın üzerine koyup okşadı.
"7. Ayımızın sonundayız."
Gülümseyerek fısıldadım.
"Çok güzel…"
Gülerek karnını okşayarak konuştu.
"Evet çok güzel. Ama kızım bu sıralar beni çok yoruyor."
Gözlerim dolu dolu olurken gülümsemeye çalışarak fısıldadım.
"Eminim ki çok güzel bir histir…"
Kıkırdayarak "Evet o kadar güzel ki tarifi edemiyorum." dedi.

Boğazıma kocaman bir yumru otururken Baran elimi tutarak konuştu.
"Savaş ile bahçede konuşmuştuk galiba sizde inşaat sektöründesiniz."
Baran benim üzüleceğimi bildiği için şu an konuyu kapatmaya çalışıyordu. Ama pek işe yaramıyordu çünkü ben gözlerimi Ezgi'nin karnından alamıyordum.
"Aslında Savaş ve kardeşi Poyraz inşaat işindeler. Ben çok farklı bir sektördeyim."
Arslan'ın uzunca bana bakarak konuşmasıyla gözlerimi karısının karnından çekip başka bir yere bakmaya çalıştım.

"Ne mesela?"

Emre'nin sorusuyla herkes ona bakarken Arslan gülümseyerek geçiştirdi.
"Çok karışık şeyler."
Emre gözlerini kısarak öne doğru eğilip gülümsedi.
"Anladım… Karanlık işler diyorsunuz."
"Bunu nereden çıkardın?"
Emre gülerek "Ben polisim. İstihbaratda çalışıyorum. Eee kaç yıldır bu işin içerisindeyim, insanların yüzüne bakınca bir şeyler anlıyorum." dedi. Emre'nin söyledikleri ile ortam iyice gerilirken Aslı gülerek ayağa kalkıp konuştu.
"Çocuklar bahçede oynuyorlar. İsterseniz biz bahçeye çıkalım siz burada oturun beyler."
Gülümseyerek ayağa kalkıp "Çok iyi olur." dediğimde Çağla ve diğerleride ayağa kalktı.