MÂHİ (Tamamlandı)

60. BÖLÜM

Merhaba❤️

Nasılsınız ballarım ❤️❤️

Sizde fark ettiyseniz uzun zamandır yeni bir bölüm atmadım. Yaşadığım ufak sorunlar birkaç asksiliklerden dolayı bölüm atamadım. Bu yüzden beni affedin. Ama telafi etmek için güzel bir bölüm ile geldim. Umarım bu güzel bölümü beğenirsiniz.🤍 Ayrıca finale doğru gidiyoruz ve final kadar kısa kısa bölümler gelmeye devam edecek. Takipte kalın 😉❤️

Bu arada yeni kitabıma göz atmayı unutmayın bebeklerim. Kitabımın ismini bölüm sonuna bırakıyorum. ❤️❤️

Hepinize iyi okumalar ❤️❤️

60. BÖLÜM

"Bence siyah yada beyaz."
Baran elindeki katolağa bakarak söylediği renkle ona göz devirip ellerimi kocaman olmuş karnımın üzerine koyup yavaşça sallanan koltuğun üzerine oturdum.
"Oğlumuzun odası olacak. Siyah renk koltuk olmaz."

Karnımda hissettiğim minik tekmelerle gözlerimi yavaşça kapatıp derin bir nefes aldım. Şuan sekiz buçuk ay olmuştu. Ve zaman o kadar hızlı, o kadar telaşlı ve bir o kadar da çabuk geçmişti ki bebeğimiz cinsiyetini öğrenmemiz, Baran'ın telaşlı küçük kaprisleri, benim aşermelerim ile geçen kocaman zamanda neredeyse doğuma sadece iki hafta kalmıştı. Baran'ın telaşlı halleri, korumacı tavrı ve küçük heyecanları ile birlikte zor da olsa sekiz buçuk ayı atlatmıştık.

"Bizimki yine içeride eğleniyor mu?"
Gülümseyerek gözlerimi açtığımda Baran elindeki kataloğu kenara bırakıp ayak ucuma oturdu.
"İki hafta kaldı. Zaman çok çabuk geçiyor değil mi? Oysa bebeğimiz öğrendiğimiz gün daha dün gibiydi."
"Evet... Ama oğlumuzun hâlâ bir odası yok."

Evdeki küçük odalardan biri bebek odası için hazırlamıştık. Duvarları maviye boyatmıştık, odaya küçük beyaz bir beşik almıştık, bir sürü oyuncak dizmiştik. Onun için kitaplar, küçük arabalar ve hatta minicik bir motor dahi almıştık.

"Sadece küçük bir koltuk alıcaz ve sonra herşey biticek."
Gülümseyerek başımı salladığımda yavaşça yerden kalkıp yerdeki birkaç ayı ve arabayı elinde salladı.
"Bak bunları yeni aldım. Nasıl?"
Odanın içerisindeki diğer oyuncaklara bakıp güldüm.
"Onları nereye koyacaksın? Odada yer kalmadı. Hem zaten bir sürü oyuncak vardı."
Omuz silkip elindeki oyuncakları odanın ortasında ki beşiğin içine koydu. Bende oturduğum koltuktan yavaşça kalkıp yerdeki mağaza çantalarını elime aldım ve içinden birkaç parça kıyafet çıkardım. Elimdeki kıyafetlerle oğlum için hazırladığımız kıyafet dolabının önüne gelip elindeki kıyafetleri özenle katlayarak içine yerleştirmeye başladım.
"Bade kapının üzerine yapıştırmak için küçük bir şey yaptırmak istiyorum. Üzerinde oğlumuzun ismi yazacak."
"Güzel düşünmüşsün hayatım."
Elimdeki son kıyafeti de katlayıp dolaba yerleştirdiğimde Baran yanıma gelip ellerini karnımın üzerine koydu.
"İsim konusunu ne yapıcaz? Hâlâ bir isim bulamadık."

Evet aylardır isim düşünüp duruyorduk ama bir türlü bir isimde karar kılamamıştık. Ben isim beğensem Baran beğenmiyordu yada Baran isim beğensem ben beğenmiyordum.

"Bilmiyorum Baran... Gece uyumadan önce İnternet'te çok fazla gezindim ama bir türlü bir isim beğenemedim."
"Bende... Ne yapıcaz peki?"
"Bilmiyorum... Oğlumuz isimsiz olacak sanırım."
Söylediğim şeyle güldüğünde karnımın üzerinde ki ellerini tutup ona doğru döndüm.
"Bir şey söyleyeyim mi?"
Gülümseyerek başını salladığında ona doğru bir adım atıp gözlerinin içine baktım. Baran gözlerini kısarak bana baktığında ellerini tutup karnımın üzerine koydum.
"Bence Kerem koyalım."
Söylediğim şeyle kaşlarını çatarak "Cık." dediğinde sıkıntıyla nefes alıp "Neden ya?" dedim.
"Sevmedim ben. Kerem ne ya. Yok olmaz. Bir düşün Kerem gel oğlum diyorum... Yok olmuyor Bade bu ne böyle hayal edemiyorum."
Söylediği şeyle kahkaha attığımda gözlerimin içine bakarak fısıldadı.
"Hadi inat etme ismini Ömer koyalım."
"Hayır Baran! Ömer ne?"