MÂHİ (Tamamlandı)

33. BÖLÜM

Merhaba ❤️❤️

Kalbinizi sıcacık yapacağım bir bölümle geldim. Umarım beğenirsiniz ❤️🙈

Hepinize iyi okumalar bebeklerim ❤️❤️❤️

Medyaya bakarsanız sevinirim ❤️😘

33. BÖLÜM

1 HAFTA SONRA

"Hadi ama Baran bırak da yardım edeyim."
"Olmaz ben giyinirim."
Üzerine giymeye çalıştığı beyaz gömleği elinden alıp kaşlarımı çattım.
"Bir kere de sözümü dinle be adam. Hem gömleğini ben giydirsem ne olacak ki?"
Gömleği kollarından geçirip yavaşça düğmelerini iliklemeye başladım.
Baran bana dikkatle bakarken tüm dikkatimi gömleğine verirmiş gibi yaparak göz ucuyla onu izledim.

Gözleri göğsüne değen parmaklarımı dolanırken derince iç çekerek ellerini omzuma koyup beni kendinden uzaklaştırdı.
"Bu kadar yeter Bade. Gömleğimi ben iliklerim."
Omzumdaki ellerinin üzerine vurup gömleğinin yakasından tutup kendime çekerek düğmelerini iliklemeye devam ettim.
"Yaramaz çocuklar gibisin Baran. Uslu dur!"
Tekrardan derince iç çekip yutkundu.
"Ben zaten uslu duruyorum. Uslu durmayan ve yaramazlık yapan sensin."

Gömleğin yakasını düzeltip arkamı dönüp yatağın üzerindeki kirlileri elime alıp tekrardan arkamı dönüp Baran'a baktım.
"Ben mi yaramazlık yapıyorum?"
Birkaç defa gözlerimi kırpıştırıp dudağımı büzdüm.
"Ben yaramazlık yapıyorum yani..."
Baran bana gülümseyerek bakıp arkasını döndü.
"Bence şirin olmaya çalışma Bade. Ayrıca evet sen yaramazlık yapıyorsun. Tam bir haftadır ben hasta bir çocuk ve sende beni iyileştirmeye çalışan annem gibisin."
Söylediği şeyle kıkırdayıp arkamı döndüm.
"Hatırlatırım sırtından vuruldun ve doktor bir hafta boyunca dikkat etmen gerektiğini söyledi."
"O doktoru büyük zevkle öldürmek isterdim ama benimle ilgilenmeni sevdiğim için onu affediyorum."

Baran'ın söyledikleriyle başımı eğerken dudağımı dişlerimin arasına alıp yemeye başladım.
"Yani seninle ilgilenmemi sevdiğini söylüyorsun."
"Evet öyle."
Kalbim deli gibi hızla atarak gülümsediğimde arkamı dönüp Baran'ın yanaklarını sıktım.
"Ooo benim koca bebeğim annesinin ilgisinden hoşlanıyor muymuş?"

Baran yaptığım şeyin şaşkınlığıyla donup kalırken onun kızaran yüzüne bakarak gülmeye başladım.
"İnanmıyorum Baran şuan çok komik gözüküyorsun."
Ellerimi yanağından çekerken ellerimi tutup gülümsedi.
"Asıl ben şu an şu duruma inanamıyorum."

Ellerimi bırakıp yüzümü ellerinin arasına aldığında gözleri kısa süreliğine dudağıma kayarken tekrardan gözlerimin içine baktı.
"Bir hafta boyunca bıkmadan usanmadan benimle ilgilendin. Bunun için teşekkür ederim."
Kalbim deli gibi atarken gülümseyip ellerimi yanağından çekip ellerini tuttum.
"Rica ederim ne demek. Sonuçta ben..."
Gözlerimi gözlerinden kaçırırken ellerini bıraktım.
"Yani şey... Karnım sonuçta ilgilenmem gerekiyor. Hem ayrıca benim yüzümden bu haldesin."
Gülümseyip gözlerimin içine bakarak konuştu.
"Tabikide sen benim karımsın."
Son kelimeye baskı yaptığında heyecanla gülümseyerek arkamı dönüp, yatağın üzerindeki elbisemi alıp banyoya doğru yürüdüm.
"Her neyse Baran, sen aşağıya inip kahvaltını yapmaya başla ben de üzerimi değiştirip geliyorum."

Hızla banyoya girip kapıyı arkamdan kapatıp kilitledim. Sırtımı kapıya yaslayıp elimi hızla atan kalbimin üzerine koyup derin nefes aldım.

Tam bir hafta boyunca Baran ile ilgilenmiştim. Bir an olsun bir kez bile yanından ayrılmamıştım. Lavaboya gitse, banyo yapsa, yemek yemek istediğinde hatta üzerini değiştirmek istediğinde hep yanındaydım. Elimden geldiğince ona yardım edip destek oluyordum. Tabi bu süre içerisinde bayağa da yakınlaşmıştık. Mesela bir haftadır onu kollarının arasında uyuyorum ve bu benim için sorun değildi. Hatta onun kollarının arasında uyurken kendimi daha huzurlu hissediyorum.