MÂHİ (Tamamlandı)

55. BÖLÜM

Merhaba❤️

Nasılsınız ballarım ❤️❤️

Umarım bu bölümü seversiniz. Hepinize iyi okumalar bebeklerim ❤️
Bu arada yeni kitabıma göz atmayı unutmayın bebeklerim. Kitabımın ismini bölüm sonuna bırakıyorum. ❤️❤️

55. BÖLÜM

İnsan gideceği yolu kendi seçermiş... Annem bana hep öyle  söylerdi... Gittiğin yolu, yaptığın seçimleri insan hep kendi seçermiş... Annem bana bir şey daha söylerdi. Yaptığın seçimler doğru olsun, attığın adımlar doğru olsun ve gideceğin yol hep doğru olsun o zaman yolun sonu hep aydınlıktır. Ama bugün dönüp arkama bakıyorum da yaptığım seçimlerle kaç tane insanın hayatlarını mahvetmiştim. Bu yüzden yolun sonunu artık kestiremiyordum. Yokuş aşağı freni patlamış kamyon gibi insanlara çarpa çarpa gidiyordum.

"20 Aralık 2021"

Beyaz soğuk mermerin üzerinde ki kara tarih dudaklarımdan dökülüp havaya karıştı.
"Benim yüzümden…"
Gözlerimi sıkıca kapatıp avuç içimdeki toprağı sıktım.
"Benim yüzümden bu soğuk toprağın altındasın."
Ağlayarak gözlerimi açıp ellerimi toprağın üzerinde gezdirdim.
"Neden yaptım ki ben bunu sana…"
Başımı toprağın üzerine koyup hıçkırarak ağladım.
"Oğlundan ayırdım seni… Onu babasız bıraktım ben."

Omuzlarımda hissettiğim ellerle başımı kaldırdığımda Baran yüzümü ellerinin arasına alıp fısıldadı.
"Yapma bunu kendine…"
Gözlerimi sıkıca kapatıp alnımı alnına dayadığımda ağlayan küçük bir bebek sesi kulağıma doldu. Yavaş gözlerimi açıp sağ yanıma baktığımda Arzu kucağında bebeği ile bana bakıyordu. Onlara daha fazla bakmaya dayanamayıp başımı çevirdim.
"Kendine çok kızıyordu…"
Arzu'nun söylediği şeyle gözlerimi sıkıca kapatıp başımı Baran'ın göğsüne bastırdım.
"Senin canını yakıp bebeğini öldürdüğü için hep kendini suçluyordu."
Ellerimle kulaklarımı kapattığımda Baran bana sıkıca sarılıp öfkeyle bağırdı.
"Sus!"
"Ama o yine de seni seviyordu! Oğlundan bile çok seni seviyordu! Ve o senin yüzünden öldü!"

Hıçkırarak ağlayıp kulaklarımı sıkıca kapattığımda Kağan'ın öfkeli sesi yankılandı.
"KES SESİNİ ARZU!"
Baran bana sıkıca sarılıp ayağa kaldırarak saçlarımı okşayarak fısıldadı.
"Gidelim burada daha fazla kalma."
Ağlayarak başımı salladığımda Baran kollarını omzuma atıp benimle beraber yürüdü. Birkaç adım atıp uzaklaştığımızda Müge Teyze öfkeyle konuştu.
"Oğlumun mezarına bir daha gelme kızım!"
Olduğum yerde durup yavaşça arkamı döndüğümde ağlayarak bana bakıp fısıldadı.
"Sana hâlâ kızım diyorum çünkü oğlum senin canını çok yaktı... Ama her ne olursa olsun oğlum ölmeyi hak etmiyordu. Sen her ne acı yaşamış olursan ol kızım. Sen oğlumun ölüm sebebi oldun."

Ağlayarak gözlerimi kapadığımda Baran bana sıkıca sarılıp öfkeyle bağırdı.
"Bade hiçbir şey yapmadı! Oğlunuz kendi eliyle kendi kafasına sıktı!"
Ağlayarak gözlerimi açıp fısıldadım.
"Ben onun ölmesini hiçbir zaman istemedim…"
Müge Teyze öfkeyle bağırdı.
"Bu yüzden mi oğlum toprağın altında!"
Kağan Müge Teyze'nin koluna girip onu sakinleştirirken Nazlı karşıma geçip konuştu.
"Bade gitsen iyi olacak."
Ağlayarak başımı sallayıp arkamı dönüp gittiğimde Müge teyzenin acı çığlığı kulaklarımı inletti.
"Oğlum geri gel!"

Ağlayarak kulaklarımı kapattığımda Baran beni mezarlıktan çıkarıp hızla arabaya bindirdi.
Yüzümü ellerinin arasına alıp bana baktığında hıçkırarak ağlayıp mırıldandım.
"Baran ben hiçbir yapmadım… Değil mi? Ben onu öldüremedim değil mi?"
Gözlerimden akan yaşı silip fısıldadı.
"Sen hiçbir şey yapmadın güzelim."
Gözlerimi sıkıca kapatıp yanağımdaki ellerini tutarak alnımı alnına dayadığımda Baran saçlarımı okşayarak fısıldadı.
"Şşş geçti… Geçti."
Hıçkırarak ağlamaya devam ettiğimde Bara beni kendine çekip sıkıca sarıldı.
"Eve gidelim biraz dinlen."
Başını sallayarak mırıldandım.
"Uyuyamam ki…"
Boğazıma oturan yumruyu zorla yutkunup konuştum.
"Gözümü her kapattığımda onun gözlerimin önünde kafasına sıkışını görüyorum."
Baran saçlarımı okşarken ona sıkıca sarılıp fısıldadım.
"Gözümün önünden gitmiyor... Kafasına sıktığı an gözümün önünde gitmiyor Baran."
Yüzümü ellerinin arasına alarak göz yaşlarımı eliyle silip alnını alnıma dayadı.
"Geçecek birtanem. Geçecek…"
Yanağımdaki ellerini sıkıca tutup gözlerimi kapadım.
"Baran sen çok güçlüsün değil mi? Bu yüzünden bir şey yapamaz mısın?"
Yavaşça gözlerimi açıp gözlerine baktım.
"Ne olur Baran bir şey yap. Lütfen getir onu…"
Beni kendine çekip sıkıca sarıldığında gözlerimi sıkıca kapatıp hıçkırarak ağladım.
"Baran ne olursun getir onu. Yaman'ı oğluna getir. Onu oğluna getir."
"Badem kendine gelmen gerek. Lütfen güzelim... Hadi kendine gel."