MÂHİ (Tamamlandı)

31. BÖLÜM

Merhaba ❤️❤️

Gayet sakin ve normal iki bölüm aynı anda yayınladım umarım beğenirsiniz. Hepinize iyi okumalar bebeklerim ❤️❤️❤️

31. BÖLÜM

BARAN ÖZDEMİRHAN'IN ANLATIMINDAN

Bade korkuyla titreyerek kollarımın arasında uyuya kalırken saçlarını okşayarak kokusunu içime çektim.

Ondan sadece bir kaç saat uzak kalmıştım ama o kadar çok korkmuştum ve o kadar çok özlemiştim ki nefes alamıştım. Ta ki kokusunu içime çekene kadar.

"Seni öyle kanlar içinde görünce çok korkmuştu."
Emre'nin söyledikleriyle başımı kaldırıp ona baktım.
"Evet çok korkmuş..."
Emre gülümseyerek karşımızdaki koltukların birine oturarak konuştu.
"Nasıl hiç düşünmeden kendini kurşunun önüne attın?"
Gülümseyerek gözlerimi kapatıp Bade'yi kendime çekip sıkıca sarıldım.
"O an sadece aklımdan geçen tek şey Badeydi. Onun canını yanmaması için canımı hiçe sayarak, korkmadan, sadece onu düşünerek o kurşunun önüne atladım. Çünkü ben Bade'nin canının yanmasına dayanamam."
Gülümseyerek bana baktı.
"Oğlum sırtından vuruldun lan sırtından. Anladık onun canının yanmasına dayanamıyorsun da şimdi de yaralı halinle kızı kucağına almış uyutuyorsun."
Derince iç çekerek konuştum.
"Biliyorum sırtımdan vuruldum. Hatta şu an canım da yanıyor ama umrumda değil. Onun canı yanmasın da benim canım yansın inan hiç önemli değil."

Emre bana bakıp kahkaha atarak konuştu.
"Seni böyle görmek çok değişik birşey lan."
Kaşlarımı çatarak "Sessiz ol! Bade'yi uyandıracaksın." dedim.
Oturduğu koltukta yayılıp keyifle konuştu.
"Anladık anladık karını çok seviyorsun ve kıyamıyorsun."

Gülümseyerek başımı Bade'nin başının üzerine koydum.
"O koridora girdiğimde Kaya'nın onun bileklerinden tutup çekiştirirken görmemle deliye dönmüştüm."
Gözlerimi açıp derince nefes alıp saçlarını okşadım.
"Ben canı yanacak diye onu korurken, bir adam gelmiş onun canını yakıyor."
Sinirden dişlerimi sıkarken ellerini ellerimin arasına alıp öfkeyle bağırdım.
"Benim karımın canını yaktığı için o adamı gebertmeliyim!"

Bade kollarımın arasında kıpırdanıp mırıldandı.
"Baran…"
Benim ismimi sayıklayarak uyumaya devam ederken gülümseyerek yüzüne baktım. Yüzünde ki kurumuş kan lekelerini görmemle gözlerimi sıkıca kapatarak konuşmaya devam ettim.
"O adamı kesinlikle gebertmeliyim."
"Ben o konu hakkında ilgilenirim sen merak etme. O adamın en ağır cezayı almasını sağlayacağımdan emin ol."
Gözlerimi açıp Emre'ye baktım.
"Sana güveniyorum."
Gülümseyerek ayağa kalkıp konuştu.
"Biliyorum Özdemirhan."

Bade'ye bakıp sıkıntıyla nefes alıp konuştum.
"Bir şey sormak istiyorum Emre. Bade ben vurulduktan sonra, yani o benim için…"
Cümlenin devamını getiremezken Emre gülümseyerek konuştu.
"Yengenin senin için endişelenip endişelenmediğini soruyorsan evet endişelendi hem de çok fazla endişelendi. Hatta sen vurulduktan sonra yenge deliye döndü. Seni kollarının arasına alıp ağladı."
Gözlerimi sıkıca kapatıp mırıldandım.
"Benim yüzümden çok fazla ağladı demek."
"Hatta biz seni hastaneye götürmek için kollarının arasından alırken yenge Yaman denen adama çok fazla bağırıyordu. Ona senin yüzünden sevdiğim birini daha kaybediyorum gibi bir şeyler söyledi."
Emre'nin söyledikleriyle gözlerimi açıp ona baktım.
"Öyle mi söyledi?"
"Evet hatta ben seni hastaneye götürmek için arabayı çalıştırdığımda arabamın önüne atladı. Sonra da sen onun kucağında baygın bir şekilde yatarken senden özür diliyordu."
"Benden özür mü diledi?"

Bakışlarımı Emre'den çekip Bade'ye bakarken o konuşmaya devam etti.
"Evet özür diledi. Seni daha önce farketmediğim için özür dilerim felan diyordu. Konu tam olarak ne anlamadım ama böyle söylediğine eminim."
Gülümseyerek Bade'nin ellerini tutup konuştum.
"Anladım Emre…"