MÂHİ (Tamamlandı)

ÖZEL BÖLÜM

Merhaba canlarım❤️

Bugün sizi birazcık geçmişe götüreceğim.

Umarım beğenirsiniz. ❤️

İyi okumalar.

📌MİNİK YILDIZA BASIP OY VERMEYİ UNUTMAYIN LÜTFEN. 📌

‼️BU BÖLÜMDE EN AZ 10 OY GELMEZSE YENİ BÖLÜMÜ ATMAYACAĞIM🥺‼️

ÖZEL BÖLÜM

4 YIL ÖNCE / 04.04.2017

Kağan basket topunu bana atıp güldü.
"Yaman yine yeniliyorsun."
"Hadi oradan."
Hakan yanıma gelip elimdeki basket topunu alıp potaya attı. Top potadan içeriye girip yere düştü. Hakan ve Kağan birbiri ile tokalaşıp bağırdılar.
"Ne oldu kardeşim? Hani sen tek başına ikimizi de alt edebilirdin."
"Kuzen bence Kağan ve beni hafife aldın."
"Lan sizi neden hafife alayım? Neyse benden bu kadar bizimkiler beni evden bekler. Gitmezsem biliyorsunuz ki babam kızar."

İkisi de arkamdan bakıp güldüler.
"Çetin amca seni çok mu korkutuyor?"
"Yok lan ne korkutması? Azar işitmek istemiyorum. Geçen gece araba ile kaza yapınca kabak benim başıma patladı. Siz rahatsınız tabii."
İkisi de yanıma gelip eşyalarını toparladı.
"Biz de gelelim. Ben zaten amcamı özlemiştim."
Hakan'ın söylediklerine güldüm.
"Sen ne zamandan beri babamı sever oldun kuzen?"
"Lan dalga geçme. Sonuçta amcam yani."

Çocuklar ile birbirimizle dalga geçip eve geldik. Evin önünde bir hareketlilik görmem ile kaşlarımı çattım.
"Ne oluyor lan?"
Koşarak eve girdim. Annem yerde oturmuş ağlıyordu. Ece ise yanında diz çökmüş elindeki telefona donuk donuk bakıyordu. Kapıdaki adamlardan biri yanıma gelip bir şeyler söyledi.
"Yaman bey babanız. Kaza yapmış ve... "
Adamın söyledikleri ile Ece koşarak yanıma geldi.
"Abi babam."
"Ne oldu babama?"
"Kaza yapmış."
Ece'nin söyledikleri ile elimdeki çantayı yere attım.
"Nasıl yapmış? Neredeymiş?"

Kağan ve Hakan adamlar ile konuşup yanıma gelip dolu gözler ile bana bakıyorlardı.
"Ne oluyor lan?"
Hiç kimse bana cevap vermezken bağırdım.
"Bakmayın bana öyle hadi kalkın hastaneye gidelim."
Annemin yanına gidip oturdum.
"Kötü bir şey yoktur anne. Hadi kalk gidelim bakalım babama."
Annem sıkıca sarılıp hıçkırarak ağlamaya devam etti.
"Anne ağlama. Babama bir şey olmamıştır."
Hakan ve Kağan'a bakıp bağırdım.
"Lan öyle durmayın bir şey söyleyin."
Hakan yanıma gelip başını eğdi.
"Kuzen amcam..."
"Ne lan ne?"

Ece çığlık atıp kendini yere atarken Kağan onu kollarının arasına alıp sıkıca sardı.
"Babam ölmüş abi. Babam ölmüş."
Duyduğum şeyle başımı salladım.
"Hayır daha ben bu sabah konuştum lan. Hakan bu sabah konuştum."
"Çetin!"
Annemin çığlığı kulaklarımı delip geçerken olduğum yere çöktüm.
"Babam ölmüş abi."
Ece aynı şeyleri söyleyip ağlıyordu.
Sinirle ayağa kalktım.
"Yalan bu yalan. Babam ölmez, ölemez."
Hakan yanıma gelip sarıldı.
"Çetin amcam ölmüş. Hastaneye gitmemiz gerek Yaman."
"Hakan babam ölemez be. Yalan söylüyorum deyin be. Söz lan kızmam. Yalan deyin. Şaka yapıyoruz deyin. Ama öldü demeyin."
"Keşke lan keşke yalan söylüyorum diyebilsem."
Yere diz çöküp ağladım.
"Babam ölemez."

Birkaç saat sonra morgun önünde tek başıma oturmuş karşımdaki beyaz duvara bakıyordum. Bir yanım hâlâ babamın öldüğünü kabul edemezken diğer yarım çoktan kabullenmişti. Omzuma çöken ağırlık ve boğazıma oturan yumru ile yutkunup başımı duvara vurmaya başladım.
"Ben ne yapacağım baba? Anneme, Ece'ye nasıl bakacağım? Ben her sabah arabayı kaçırırken kim söylenecek? Bana kim kızacak? Bana kim öğütler verecek? Bana kim oğlum diye seslenecek baba?"
Issız koridorda sesim yankılanırken gözlerimi kapatıp ağladım.
"Çetin Soylu her şeyi benim üzerime atıp gidemezsin. Daha beraber gitmemiz gereken iş, yaşayacak günlerimiz var."
Başımı duvara daha sert vurup bağırdım.
"Baba gitme."