MÂHİ (Tamamlandı)

21. BÖLÜM

Merhaba ❤️

Nasılsınız? Umarım hepiniz çok iyisiniz.

Bu arada okul nasıl gidiyor?

Neyse sizi daha fazla tumayayım. Sadece bu bölümün diğer bölümün ikinci partı olarak düşünebilirsiniz. O zaman hepinize iyi okumalar ❤️

Umarım bölümü beğenirsiniz. Oy vermeyi unutmayın lütfen ❤️❤️

21. BÖLÜM

Tüm hayatım boyunca pişman olmak yada keşke şunu da şöyle yapsaydım diyerek geçirmek istemiyorum. Yada arkamı dönüp baktığımda pişmanlık dolu bir hayat da görmek istemiyorum. Ben mutlu olmak istiyorum. Ben özgür olmak istiyorum. Ben geçmişinden arınmış ve tüm geçmişinden kurtulmuş bir kadın olmak istiyorum. Ben beni yıkan adamı yıkıp darmadağın etmek istiyorum.

Üzerimdeki beyaz askılı büstiyer ve onunla uyumlu beyaz pantolonumu düzeltip beyaz takımımın ceketini üzerime geçirdim. Ardından açık kahve saçlarımı sımsıkı bir topuz yaptım. Yüzüme hafif bir makyaj geçip elime beyaz deri çantamı alıp evden çıktım. Kapıda beni korumalar karşılarken gözümdeki gözlüğü yavaşça aşağıya indirip gülümseyerek konuştum.
"Beni şirkete bırakabilir misiniz? Yoksa ben mi gideyim?"
Korumalar bana bakıp kendi aralarında konuştuktan sonra içlerinden iri ve kel olan eğilip konuştu.
"Kusura bakmayın Bade Hanım, Baran Bey evden dışarıya çıkmanızı istemiyor."
Gülümseyerek konuştum.
"Öyle mi?"

Bugün o toplantıya gidecektim. Dün yaşanan olaylardan sonra o toplantıya gitmeye hakkım vardı. O toplantıda Yaman'a çaresiz olmadığımı gösterecektim ve ayrıca Baran'ın ne yapmaya çalıştığını öğrenip ortalığı yatıştırıp kavga etmelerini engel olmalıydım. Bu yüzden buna kimse engel olamazdı. Hele ki bu korumalar asla engel olamazdı.

Derince nefes alıp korumaların arkasında bir yeri gösterdim.
"O adamda kim? Galiba biri eve girmeye çalışıyor."
Karşımdaki üç korumada arkasını dönerken onları orada bırakıp hızlıca garaja doğru koştum. Garaja girmem ile Baran'ın geçen gün bana aldığını söylediği siyah audi r8 bakıp gülümsedim.
"Kusura bakma bebeğim ama bir yere yetişmem gerekiyor. Bu yüzden bugünlük benimsin."
Elimdeki anahtarı sallayıp hızla arabaya bindim. Arabanın içine garip bir şekilde bakıp nasıl çalıştırmam gerektiğini anlayıp hemen çalıştırdım. Arabanın çalışmasıyla kocaman gülümseyerek karşıya baktım. Arabanın önündeki korumalara aldırmayıp gaza basıp garajdan çıktım. Arabanın çıkardığı sesle kahkaha atarken hızla evden çıkıp ana yola girdim.
"Bu çok eğlenceliymiş. Acaba arada böyle şeyler yapsam mı? Sıkıca hayatıma renk gelmiş olur."

Dikkatli bir şekilde arabayı sürerken çantamda ki telefonum çaldı. Yavaşça yola bakıp arabayı sürerken koltukta ki çantama uzanıp almaya çalıştım. Çantamı aldıktan sonra içinden telefonumu çıkarıp hemen açıp hoparlöre aldım.
"BADE!"
Baran'ın kızgın sesi telefonda yankılanırken korkuyla yutkundum.
"Efendim Baran."
"Neredesin sen?"
Bir an için gözümü yoldan ayırıp konuştum.
"Şey, ben şeydeyim ya..."
Tekrardan yola baktığımda karşımdan korna çalarak gelen aracı görmem ile elimdeki telefonu yan koltuğa atıp hemen direksiyonu kırıp çığlık attım.
"Az kalsın ölüyordum be!"
Kıl payı ile araca çarpmaktan kurtulurken derince nefes alıp hızla arabayı sürmeye devam ettim.
"Bade orada ne oluyor?"
Koltuğun üzerindeki telefonuma göz ucuyla bakıp tekrardan yola bakarak konuştum.
"Bir şey yok. Sen kapa ben birazdan yanında olurum."
"Bade buraya gelmiyorsun. Olduğun yerde duruyorsun ve beni bekliyorsun, hemen seni gelip alacağım."
Söylediği şeyle sinirlenip elime telefonumu alıp konuştum.
"Sen öyle san ben oraya geliyorum." deyip hızla telefonu yüzüne kapadım.