Hindi Tugma

Kabanata 35

Nika's POV

Nag aalala ako sa lagay ni Jm ngayon ko Lang ulit siya nakitang ganto. Wag naman sanang tama yong nasa isip ko, hindi ko kakayanin pag bumalik na naman yong sakit niya! Hindi pwede, hindi na pwedeng maulit yong dati.

" Nika your shaking!" Andrea

" Nag aalala ako sa kapatid ko! Ngayon na lang ulit, I don't know why pero sobrang kinakabahan ako!"

" Bakit ano bang sakit niya?"

" May leukemia siya! It's been five years since the last time na inatake siya! I thought it's totally healed like what his doctor said, pero tama nga sila cancer is a traitor!" Sabi ko at napahagulgol na lang

The car stop suddenly, and I saw how Jk became pale. That worried look he gave to my brother, and all of a sudden tears started to fell on his eyes down to his checks. Tulog si Jm ngayon sa sasakyan at kitang kita ang pamumutla niya may mga pasa na rin sa braso at leeg niya. Mas lalo akong naiyak sa nakikita ko bakit ngayon pa to bumalik kung kaylan masaya siya kung kaylan may taong totoong nagmamahal sa kanya!

" Jk kaya mo bang magdrive o ako na?" Andrea

" Ako na ate! I'm sorry I was shocked, his sick! My baby is sick! Damn it!" Jk said and continue on driving.

Pagkarating namen sa bahay, sinalubong kami ni Lola. Tulog parin si Jm, Jk carried him to his room. Naiwan kami sa sala lumapit sakin si Lola at niyakap ako.

" L-lola!" I called her and cry again.

" Shh! Tahan na apo, alam mong ayaw ng kapatid mo yan diba! Wag ka Ng umiyak kakayanin natin to gaya ng kung pano niyo kinaya noon kasama ang mga magulang niyo!"

" L-lola hindi ko kaya, m-mahina ako wala na yong mga taong sasandalan ko! Hindi ko kayang mag isa to Lola! Seeing my brother in that situation again wanna makes me kill myself instead of seeing him suffer for illness!"

" Nika ano ka ba! Mas kaylangan mong maging matatag ngayon para sa kapatid mo at kay Lola! Andito kami hindi namen kayo iiwan, lalo na ang kapatid ko alam mo kung gano niya kamahal si Jm diba?" Andrea

" Tama ang kaibigan mo apo! Mas kaylangan mong kayanin ngayon, hindi lang para sa kapatid mo kundi para sa sarili mo! Hindi gugustohin ng mga magulang niyong makita kang sumusuko. Kaylangan mong maging matatag apo!"

" I-I know Lola, pero alam niyo po kung ganon katigas ang ulo ni Jm. Natatakot ako na baka tumanggi na naman siyang magpagamot! Hindi ko alam kung san ako mag uumpisa Lola, nahihirapan akong isipin kung pano ko na naman siya ipapagamot!"

" Ako ang kakausap sa kanya ate!" Jk said nakabalik na pala siya galing sa kwarto ni Jm

" How is he?" I ask

" Natutulog parin siya, tumawag na ko ng doctor na titingin sa kanya! I'll do everything para mapilit siyang magpagamot, I'm not doing this dahil lang sa ayoko kayong mahirapan. I will do this dahil Mahal ko siya at hindi ko kayang makita siyang ganon!"

I stood up and hug him

" Thank you Jk! Salamat dahil hindi mo siya tatalikuran!" I whispered

" It's nothing ate, it's my obligation as his boyfriend! Ilalaban ko siya kahit mahirapan pa ko! Hindi ko siya susukoan pangako!"

" Salamat apo, hindi nagkamali ang apo ko na mahalin ka! Ngayon nakikita ko na ang dahilan kung bakit napakasaya niya dahil maswerte siya sayo!"

" Mas maswerte po ako sa apo niyo Lola! Naayos kami ni mama dahil sa kanya, siya ang nagturo sakin kung pano magpatawad at tumanggap ng pagkakamali sa buhay! Jm mean so much to me and I'm so thankful of him!"

" Tama na kakaiyak Nika, magpahinga ka na muna!" Andrea

" Balik na ko sa kwarto ni Jm Lola, mga ate!"

" Sige apo at ako'y maghahanda naman ng makakain, Andrea samahan mo muna si Nika sa kwarto niya tatawagin ko na lamang kayo pag handa na ang makakain!"

Pumunta na si Jk sa kwarto ni Jm at nagtungo na din sila ni Andrea sa kwarto niya. Nanghihina parin siya at pilit paring tinatanggi ng utak niya ang mga nangyayare.

" Ako na lang ang pahirapan niyo wag na lang siya! Wag na Lang sila! Pinaglayo na sila noon wag naman na ngayon!"