Hindi Tugma

Kabanata 58

Andrea's POV

Isang buwan na ang nakalipas pero hindi parin nagigising si Jm. Doctors said that his brain stop functioning and that only the hospital equipments making him stay alive. My brother become cold and quiet for the past days as he can accept what is happening to them. Tanging himala na lang ang pag asa namin para magising muli si Jm.

" Ann umuwi ka muna ako na muna bahala magbantay dito para kay Jm at Jk! Alam kong pagod ka na din!" Nika said

" Hindi ko kayo kayang iwan lalo na sa nalaman natin nong nakaraan! Natatakot ako na baka pag labas ko dito bigla na lang mangyare ang kinatatakot nating lahat."

" I'm scared as hell Ann pero alam kong pagod na ang kapatid ko, kung ako lang ang masusunod mas pipiliin ko na lang na magpahinga na siya pero si Jk siya ang iniisip ko alam kong hindi niya pa kaya!"

" Kahit ako man hindi ko gugustohing makitang tuloyang mawala satin si Jm! Hindi lang dahil sa hindi kakayanin ni Jk kundi dahil alam kong madami pa tayong pagdadaanan na sama sama! Ayokong maulit ang noon Nika hindi pwede dahil hindi na rin pwede na ipilit muli nila kahit alam nilang hindi naman na magtutugma ang pagmamahalan nila!"

"Alam ko Ann alam ko! At yon yong gusto kong pigilan ang muli nilang hingin ang susunod na buhay para lang muling sumugal sa maling pag ibig na ito!"

" Walang mali sa pagmamahalan namin! Ang mali lang ay ang pagiging madamot samin ng tandahan!" Mawalang emosyong sabat sa amin ni Jk na nakabalik na bala galing sa labas.

" Bunso wag mo sanang masamain ng mga nasabi namin!"

" Alam kong nahihirapan na kayo, maging ako ay gusto ng sumuko! Ngunit pano? Pano ako susuko kung sa araw araw na ginawa ng Diyos ay tanging si Jm lang ang naiisip at naaalala ko! Nakakulong ako sa pagmamahal sa taong hindi ko man lang alam kung muli ko pa bang makakasama! Sa araw araw na nakikita ko siyang ganyan ay unti unti akong nadudurog at nauubos dahil sa sakit at lungkot na bumabalot sa buong pagkatao ko! Pagod na ko pagod na pagod na ko pero hindi ko gustong bitawan siya!" Sambit niya kasabay ng pabagsak niyang pag upo sa sahig.

Humagulgol siya sa harap namin at kitang kita kung gaano Siya mahihirapan at nasasaktan. Gusto ko man siyang lapitan ay nag iwas na lamang ako ng tingin hindi ko dapat ipakita ang aking panghihina dahil mas kailangan niya ng masasandalan ngayon.

" Tumayo ka riyan Jk, tingin mo ba'y gugustohin ni Jm na makita kang ganyan? Hahayaan mo bang sisihin niya ang sarili niya dahil sa nangyayare? Yon ba ang gusto mo Jk?"

" Ate hirap na hirap na ako! Pano kung hindi na talaga siya bumalik pano kong iwan na niya ako ng tuloyan?"

" Alam kong nahihirapan ka pero nahihirapan din kami! Mas kaylangan nating maging matatag ngayon para sa kanya! Hindi yong iiyak na lang kayong dalawa! Nika ikaw tingin mo masaya si Jm na ganyan ka diba hindi nga non gusto umiiyak ka? Jk ano hahayaan mong lamunin ka ng lungkot? Pano pag gumising siya bigla pano niyo siya haharapin sabihin niyo nga?"

They wipe down their tears ngunit patuloy iyong malayang namamalisbis sa kanilang mga pisngi. Maging ako'y muling napaluha na, napuno ng aming pagtangis ang buong silid. Paghihinagpis at lungkot ang maghari habang si Jm ay wala paring malay.

" Tama na! Magpahinga na muna kayo Ako na magbabayad kay Jm!" Sambit ko habang nagpupunas ng mga luha sa akong mga mata.

" Babalik ako lalabas lang ako saglit babalik din ako?" Paalam ni Jk habang nagmamadaling lumabas ng kwarto.

" I hope his fine!" Sabi ko na lamang sa sobrang  pagkabigla ng biglang umalis si Jk.