Hindi Tugma

Kabanata 40

Jk's POV

Nagising Ako na mabigat ang aking ulo napahawak ako dito bago ako nagmulat ng mata. May kung anong mabigat din ang nakadagan sa aking dibdib at pagmulat ko ay nakita ko si Jm na mahimbing na natutulog habang nakapatong ang kanyang ulo sa aking dibdib. Hinaplos ko ang kanyang buhok dahilan para siya ay magising napabangon siya at nagsimulang magtanong sa akin.

" Gising ka na, kamusta ang pakiramdam mo? Nag alala ako ng sobra sayo bakit sumakit ang ulo mo? Masakit parin ba huh? Mahal ko magsabi ka kung masakit pa!"

" Mahal kalma! Ok lang ako! Don't worry too much baka makasama sayo! I love you mi amor!"

" I love you too, but I'm serious ok ka lang ba talaga?"

" Opo! Ok na ok ako mahal ko kaya kumalma ka! Ikaw nga dapat tanongin ko kung ok ka lang eh!"

" Ok lang ako nag alala lang ako ng sobra sayo!"

" Wag ka na ngang mag alala ok lang ako! Si ate andito parin ba?"

" Oo! Nagluluto sila kasama si Lola!"

" I suddenly missed the island Mahal! Hindi pa ba tayo pupunta don?"

" Sa Sunday diba pupunta na tayo don mahal? Hintayin na lang natin mag Sunday!"

" Hindi ba pwedeng bukas agad? Mas gusto ko don masosolo pa kita!"

" Akala ko ba pupunta pa tayo sa hospital for my check up?"

" Oo nga pala I'm sorry nakalimutan ko! Bukas pupunta tayo sa hospital for your check up ok!"

" Mahal are you really ok?" Jm ask seriously

" Of course Mahal bakit?"

" Nothing! I just feel something is strange in you!"

" I'm ok please don't worry about me I'm totally fine Mahal!"

" Labas tayo?"

" Kaya mo ba? You still look pale!"

" Kaya ko, kaysa andito tayo sa kwarto mas nanghihina ako dito!"

" Ok but let me carry you!"

Tumayo na ako sa kama at binuhat siya wala naman siyang angal ng buhatin ko Siya. Naglakad ako palapit sa pinto at nag makalapit kami ay binuksan iyon ni Jm.

" San tayo Mahal ko?" I ask him

" Sa kusina makipag kwentohan tayo kayla Lola!"

" Sure!"

Naglakad na ulit ako papunta sa kusina pag dating namen don ay nagpababa na si Jm.

" Gising na kayo! Kamusta pakiramdam niyo ok lang ba kayo? Ikaw bunso ok ka lang ba?" Ate Andrea ask

" Ok lang kami ate don't worry!" I answered

" Gutom na ba kayo mga apo? Malapit na itong maluto pagkatapos ay kakain na tayo!" Lola

" Bat ganyan ka makatingin sakin bunso may problema ba?"

" Nothing ate Kristina!"

Nagkatinginan sila sa aking tinuran.

" Mahal anong Kristina? Eh Andrea pangalan ng ate mo!" Jm said in confused

" J-jk?" Nauutal na sambit ni ate sa pangalan ko

" Thank you! That's all I can say Ate!"

" Mahal ok ka lang ba talaga?"

" Ok lang ako mahal namali lang ako! I just remember that certain character on our favorite book! Her attitude is like my sister kaya natawag ko siyang Kristina!"

" I remember that was Leon's wife!"

" Tama ka mahal, grabe noh sobrang selfless ng mga babaeng naging asawa ni Lucas at Leon! I feel sorry for them, kasi kahit nagalit si Kristina kay Lucas noon pinatawad parin niya ito! Right ate?"

" A-ah oo! That's part of loving I guess, forgiveness and letting go is always part of love!"

" Kung nabubuhay man sila ngayon sigurado akong gustong gustong humingi ng tawad ni Leon kay Kristina! At sigurado akong gusto niya ding magpasalamat rito ngayon dahil sa kabutihan ng puso nito! Maging si Lucas ay siguradong hihingi ng tawad kay Beatriz na walang ibang ginawa kundi pagsilbihan at mahalin siya kahit na iniwan siya nito at magpatiwakal para lang makasama si Leon!" I looked at ate Nika na nakayoko na ngayon, kita ko ang pangingilid ng mga luha sa kanyang mata patunay na nasasaktan parin Siya.

" Ano kayang nangyare Kay Kristina at Beatriz nong nawala si Leon at Lucas? Sana man lang sumulat din sila ng kwento nilang dalawa noh?" Jm said

" I think they're both happy now Mahal!"

Masaya silang dalawa kasama natin ngayon mahal ko! Kung naaalala mo na lang sana, makikita mo kung pano nila tayo pinaglalapit pang lalo!